Overal waar wij komen, onderweg, improviseren we eerst een klein kantoortje.
Zo ook op het terras van het casita, het paviljoentje, in het Bulgaarse dorp Dobri Dol.
Daarna pas beginnen we aan het achterstallige en dringend noodzakelijke onderhoud van de tuin.
Eenvoudige maaltijden worden met liefde gemaakt en opgediend.
Op de terugweg van een leesbeurt op het strandje aan de rivier. Opgeschrikt door een kudde koeien die kwamen drinken een bad nemen en haar behoefte doen in de rivier. Daarbij werd de kudde begeleid door een herdersfamilie.
De kudde wordt voor de nacht ondergebracht in de stallen van een traditionele ommuurde grote boerderij. Qua opzet zoudie ferme best eens kunnen stammen uit de Grieks-Romeinse tijd, toen hier een weg liep van West (Serdika) naar Oost (Adrianopel, Byzantium).
De zon gaat in het Westen onder, zoals het hoort.
