30 september 2007

Goede Morgen, België!

Dagblad "De Morgen"

Ik lees De Morgen pas s'middags of zelfs s'avonds. Dat is geen probleem, want het is een goede krant. Ondanks het feit dat hij klein is. Ik bedoel: Weinig oplage, dus weinig personeel. Maar toch geroepen om niet alleen lokale-, provinciale-, gewestelijk/Vlaamse-, maar ook nationale (federale) en internationale nieuwsfeiten te brengen. Dat lukt ze wonderwel. En er hangt nog intelligent commentaar aan ook. Daarenboven zijn er ook nog de voortreffelijke culturele en literaire pagina's.

Ik geef het je te doen. Slechts een half land beschikbaar. Hevige concurrentie van streekbladen en van het veel grotere "Het Laatste Nieuws", alsmede van de (ex-) katholieke "De Standaard". Sinds Paul Goossens in de tachtiger jaren het zieltogende Gentse BSP-partijdagblad "Vooruit" en aanhangende edities ombouwde tot een onafhankelijke progressieve krant, sinds "De Morgen" verschillende keren bijna failliet was, is er nu sinds een behoorlijk aantal jaren een leesbaar Nederlandstalig dagblad, in Brussel gevestigd, dat stabiliteit vertoont en langzamerhand aan lezerstal wint. "De Morgen" lijkt qua losse toon een beetje op "Het Parool", maar is minder gefixeerd op één enkele stad.

België

Behalve een klein afzetgebied en veel concurrentie, bestaat er nog een andere grote handicap: De belgische politiek is wellicht interessant en exotisch, maar uiterst vervelend en stroperig. Belgen hebben trouwens van nature, veel meer dan Nederlanders, de neiging om zich niet met de landsregeringen (er zijn nu 7 ministersploegen) te bemoeien, zolang de laatste hen met rust laten. Een erfenis van meerdere eeuwen vreemde overheersing? (Bourgondiërs, Spanjaarden Oostenrijkers en tot 1830: Hollanders). Voor de Vlamingen geldt dan bovendien nog, dat ze het zelfstandige Belgische koninkrijk van na 1830 nauwelijks als het hunne konden beschouwen. Kerk en Franstaligen hadden het voor het zeggen. Pas na de Eerste Wereldoorlog kwam Vlaanderen economisch, cultureel en democratisch langzamerhand aan zijn trekken.

Tel daarbij op : De frustratie van de harde repressie van na 1944 tegen, vooral de 'kleine', Vlaamse collaborateurs. Het ging daarbij in hoge mate niet om overtuigde fascisten en nog minder om Jodenhaters, maar om kleine luiden, die in de Duitse bezetting een kans zagen, om het Franse juk helemaal af te schudden. Althans, dat was, wat Vlaams - nationalistische leiders hun probeerden Diets te maken.

Vlaamse emancipatie geslaagd

Maar de emancipatie van het nederlandstalige deel van België ging onstuitbaar verder. Het Noorden van het land moderniseerde zich, industrialiseerde en ontwikkelde een ruim pakket kleine- en middelgrote ondernemingen, terwijl de oude zware insdustrieën van Wallonië wegzakten en tegenwoordig vrijwel geheel verdwenen zijn. In de tweede helft van de zestiger jaren werd, niet geheel toevallig onder meer onder leiding van genoemde Paul Goossens, bij voorbeeld, na lange en harde strijd, de tweetalige Leuvense R.K. Universiteit van Leuven "ontdubbeld". De Franse afdelingen gingen dertig kilometers verderop, net over de taalgrens, naar een soort satelliet-universiteit, "Louvain-La-Neuve" bij Waver (Wavre). In Antwerpen, Gent en Brugge verdween de Franstalige elite, terwijl in Brussel een 'Front de Défense des Francophones" (FDF) ontstond (en groeide), dat (nog steeds) streeft naar een "ontdubbeling" van heel Brussel, maar dan onder verdrijving van het Nederlands als gelijkwaardige taal aan het Frans, dat de meerderheid van de autochtone Brusselaars spreken.

Het Vlaamse nationalisme (of: particularisme) heeft altijd sterk geleden onder een wat griezelige retoriek van bloed en bodem ("Dietse" cultuur, verheerlijking van het traditionele boerenleven). Niet verwonderlijk, dat in de marge daarvan, ronduit extreem-radikale partijen konden voortkomen als het "Vlaams Blok" (nu: "Vlaams Belang"), dat al jaren goed is voor rond 25% van de Vlaamse stemmen. Nu er weinig meer te eisen valt aan de Belgische staat voor Vlaanderen, behalve dan totale onafhankelijkheid, richt de woede en frustratie zich op andere "vreemde" elementen in het gebied: Immigranten, Moslims.

Vlaamse politici, angstig achteromkijkend naar het VB, rijden zich vast

De regeringscrisis van dit moment in België wordt mijns inziens veroorzaakt doordat de traditionele partijen, onder en boven de taalgrens, in de afgelopen jaren veel te veel hebben toegegeven aan de symboolpolitiek die de radikalen eisen. Vlaanderen's meestal grootste partij, de Christelijke CD&V, is een "kartel" gaan vormen met de NV-A, de grootste opvolgster van de Volksunie. De SP.A kartelleert met "Spirit", een kleinere, links-liberale, loot van de Volksunie. De Franstalige liberalen van de MR zijn gefuseerd met het FDF. Met de hete adem van het VB in de nek, nemen alle Vlaamse grote partijen nu standpunten in, waarvan ze konden weten, dat ze niet via de traditionele Belgische weg van koehandel kunnen worden weggemasseerd. De Walen daarentegen, beginnen langzamerhand in de positie te geraken, waarin hun Vlaamse landgenoten vroeger verkeerden: Ze zijn armer, worden overheerst door de Nederlandstalige meerderheid (denken ze) en worden slecht en corrupt bestuurd door traditionele elites die soms maffia-achtige vormen aannemen (moord op socialistenvoorman Cools in Luik, 1991; het corruptienest van Charleroi dat momenteel uitgemest wordt). In combinatie met het onverzoenlijke militantisme van een belangrijk deel van de Brusselse franstalige bourgeoisie, leidt dat eveneens tot een radikalisering en tot particularisme.

Gewone Belgen dramatiseren niet en passen "débrouille" toe

Overigens is het zo, dat in de meeste delen van België de gewone mensen zich niets aantrekken van het taal-particularisme. Daarin lijken Vlamingen en Walen op elkaar als twee druppels water: Ze zijn débrouillards, ze redden zichzelf wel en zetten de tering naar de nering. In de provincie Luxemburg en trouwens in alle toeristengebieden in de Ardennen, waar veel Vlamingen en Nederlanders komen en huizen bezitten, wordt vrolijk de klant tweetalig bediend. Nederlandstalige opschriften, die in gevoelige gebieden in en rond Brussel ophef zouden veroorzaken, zien we er meer en meer. Hetzelfde geldt voor de belgische kust, maar dan omgekeerd: Veel Franstalig bezoek - de bediening is perfect tweetalig en zonder problemen.

Opkomst van anti-particularistische tegenkrachten: Brussel

Een geluk bij het ongeluk van de huidige impasse, zal misschien zijn, dat het weldenkende deel van de Vlaamse natie, 400 schrijvers, intellectuelen en sportlieden, een open brief heeft ondertekend met een oproep om een einde te maken aan het surrealistische spel van de vastgereden politici. Daarmee is het "belgicisme", dat tot nu toe voorbehouden was aan een losse verzameling oude en conservatieve nostaligici met uiteenlopende motieven, plotseling hip, modern en "cool" geworden.

Ik ben van mening, dat het goed is, dat nu eens "aanvallend" wordt opgetreden tegen de angsthazerij die alleen maar de woekering van het VB en consorten aanmoedigt. Tegen dergelijke bewegingen (zie ook Wilders in Nederland) helpt doodzwijgen, meebuigen, dubbeltongig spreken helemaal niet. Integendeel. Hetzelfde is al een tijdje aan de gang in Brussel, waar een progressieve Vlaamse elite van politici, zakenmensen en kunstenaars zich keert tegen de claims van zowel Franstalige- als Nederlandstalige doordouwers. Zij pleiten voor een specifieke Brusselse "Communauté" (Gemeenschap), die het feit van de tweetaligheid aanvaardt, uitbuit, en losmaakt van de preoccupaties van de provinciale politieke elites. Gelukkig zijn er ook heel wat Franstalige Brusselaars die er zo over denken. Symbool daarvan zijn de Belgische nationale vlaggen die bij voorbeeld in de deelgemeente Wolowe-St-Lambert aan de particuliere balkons hangen.

Het is dan ook niet toevallig, dat juist in "De Morgen" het initiatief van de 400 grote aandacht op de eerste pagina kreeg. Samen met de dromerige, maar o zo pakkende kleine kolommetjes van Camps&Dewulf op diezelfde pagina, samen met toon en strekking van de hoofdredaktionele commentaren (niet gewichtig, down-to earth) en samen met de relativerende toon die het blad weet aan te slaan, wordt deze import-Brusselaar elke middag aangemoedigd en geïnspireerd door De Morgen.

(Uit 'huibslog', 29.9.07)

14 september 2007

In 't Verdonkhoekje: VVD Onzichtbaar in het Vreemdelingendebat - Zichtbaar in de strijd tegen Rechtsextremisme.

Rita Verdonk dinsdagavond in Utrecht: "De VVD is onzichtbaar geworden in het vreemdelingendebat. Dat wordt gemonopoliseerd door de PVV [Wilders]."

- Ik denk, dat een echte liberaal helemaal niet zichtbaar wil zijn in het huidige "vreemdelingendebat", zoals dat door Wilders wordt gedomineerd met populistische kreten, mikkend op een "ethnic cleaning" van Nederland.

Werkgevers hebben Afrikaanse en Aziatische immigranten weer hard nodig. De EU bereidt een "blauwe kaart" (werkpermissie) voor, bestemd voor (hoger) opgeleide migranten, naar het voorbeeld van de Amerikaanse-, Canadese en Australische "Groene Kaarten". Een xenofoob beleid als door Verdonk bepleit, past daar niet bij: Het zou Nederlandse bedrijven benadelen ten opzicht van hun Europese concurrenten, als vreemdelingen zich in Nederland niet veilig of zelfs maar welkom voelen.

De 640.000 voorkeursstemmen voor Verdonk zullen sneller wegsmelten dan de 2 miljoen stemmen voor het LPF dat hebben gedaan, voorspel ik.

Atzo Nicolaï had daarstraks gelijk, in "Met Het Oog op Morgen": Het is helemaal niet nadelig voor de VVD om een verdeeld rechts naast zich te hebben.

11 september 2007

Gladio-Nederland gepakt in de Scheveningse Bosjes

Voordat het populisme de fakkel overnam, was ordebelust rechts in Nederland vooral belichaamd in nostalgische delen van het voormalig verzet, hun militaire connecties en in Nederland en hun traditionele horigheid aan de Britse geheime diensten. Ze vormden niet zozeer politieke partijen, maar liftten mee in ambtelijke apparaten en diensten. Vooral de 'geheime'-. De BVD werd deels onder hen gerecruteerd. Maar ook een gewelddadige organisatie van "preventief" verzet, sabotage en liquidatie van personen.

Van retro-actief verzet naar pro-actief verzet
Stukje bij beetje krijgen we inzicht in de Gladio-geschiedenis. (De KRO-Reporter TV-uitzending van 9 september over Gladio in Nederland is hier te bekijken en na te lezen.) Na 1945 moest men ergens heen met de heldhaftige verzetsmensen. Ze waren gefrustreerd, omdat hun hoge (maar sterk uiteenlopende) verwachtingen van politieke en staatkundige vernieuwingen in het naoorlogse Nederland uitbleven. Een nieuw emplooi, voor de anticommunisten onder hen, werd gevonden in de supergeheime Gladio-organisatie, gesponsord door de NAVO, die een infrastructuur (mensen, wapens) moest leveren voor na de verwachte Sowjet-bezetting in alle westeuropese lidstaten.
wapenschild%202_tcm78-104104.jpg

Het Nederlandse verzet tijdens de bezetting werd, in zijn laatste fase (gedocumenteerd door Koeman), geleid en gemanipuleerd (Englandspiel) door de Britse geheime diensten. De Tudor-roos komt dan ook voor op het petentieuze wapenschild van Gladio-Nederland, ook wel "O&I" genoemd en ressorterend onder de ambtelijke schuilnaam "Sectie Algemene Zaken". Bij de gladio-instanties "I" (voor inlichtingen en manipulatie publieke opinie) en "O" (Organisatie voor sabotage en liquidatie van tevoren opgestelde lijsten van eventueel collaboratie-beluste personen) werden, tegen een bijdrage van 6 miljoen guldens per jaar, geheime 'caches' van wapens en van communicatie-apparatuur (60 in het hele land) geparkeerd. Wapens, instrumenten en geld (25.000 gulden per persoon, telkens ververst bij uitgave van nieuwe versies van bankbiljetten) werden systematisch begraven in containers, verborgen in woud en veld (en water).

Niemand was er officieel van op de hoogte, behalve de minister-president en (sommige) ministers van defensie. De leiding hadden, opnieuw, de Engelsen. Oefeningen werden bij voorkeur samen met hen uitgevoerd, bij voorbeeld een "mock"-sabotage van de Zeeland-brug. De gladio-leiding zou, bij een eventuele Sowjet-bezetting uitwijken naar Engeland of naar Amerika en van daaruit, via morse-signalen, het zaakje "aansturen".

Een publiek geheim

Maar natuurlijk was het bestaan van de schimmige organisatie al lang bij iedereen bekend, die het wilde weten. Mijn herinneringen gaan natuurlijkerwijs niet verder terug dan tot de zestiger jaren. Toen al, bleken ex-verzetsmensen van communistischen huize, in contact gebleven met hun kameraden uit het gezamenlijke verzet en merkwaardig sterk met hen verbonden, ondanks de liquidatielijsten, waarop zij zeker ook voorkwamen, niet alleen op de hoogte te zijn van Gladio, maar ook de geheimhouding ervan te respecteren.

Begin-zeventiger jaren, onder het kabinet-Den Uyl, kwam het bijna tot een staatsgreep in Nederland door deze Gladiolen. Op Prinsjesdag scheerden straaljagers over het Binnenhof. Rond ex-minister Luns had zich een rancuneuze rechtse groep gevormd, waarvan de herkomst varieerde van ex-ODers (OD= Ordedienst, een verzetsgroepering met autoritaire tendenzen) tot aanhangers van Drees Junior, afkomstig uit de sociaaldemocratie (Goedhart en De Kadt). De Italiaanse tak van Gladio ging medio '70 nog verder, en begon gewelddadige aanslagen te plegen in de schaduw van de Brigate Rosse, die ze deels ook manipuleerden, om een klimaat van onzekerheid te scheppen. Het is niet zeker, maar wel denkbaar, dat een dergelijke serie aanslagen in die tijd in België, ook uit deze hoek afkomstig was.

In de tachtiger jaren liep een en ander via de Italianen, waar rechtsextremistische militairen en zakenmensen (Loge "Propaganda Due", P2) Gladio geïnfiltreerd hadden, flink uit de hand. Kennelijk werd daarom ex-minister Max van der Stoel (PvdA) in 1988 als "coordinator" aan het hoofd gesteld van "O & I", om, zoals hij zelf in de TV-uitzending zegt, "te voorkomen, dat rechtsextremisten en avonturiers" zich van Gladio meester maken. In 1991/1992 maakt Lubbers een definitief eind aan de organisatie, een gefrustreerd aantal would-be helden achterlatend. Ook dat laatste is indertijd grondig gedocumenteerd en besproken in de openbaarheid. Dat, zoals de uitzending suggereert, er een 'doorstart' van de geheime organisatie heeft plaatsgevonden, lijkt ook waarschijnlijk.

De heren ('Spic en Span') Sam Klepper en Mieremet (beiden sindsdien geliquideerd door onbekenden, wie gaat dat eens uitzoeken?) waren grote criminelen. De eerste onderhield warme relaties met de motorclub "Hells Angels". Maar, bedreigd door "Joegoslavische criminelen", begaven ze zich in 1992 in 'Schutzhaft', onder beschikbaarstelling van enkele wapens die waren geroofd uit de 'cache' in de Scheveningse Bosjes van Gladio-Nederland. De wapenroof is op zich een operette-achtig gebeuren geweest, zoals men zich dat moeilijk elders kan voorstellen, dan in Den Haag. De rovers groeven het hele arsenaal op en vervingen het door 'oude koelkasten', zodat oppervlakte-contrôles met metaaldetectors niets verdachts zouden kunnen opleveren. Blijkbaar zat er een levensgroot lek in de supergeheime organisatie.

Geheime manipulaties bepalen niet werkelijk de geschiedenis - ze dienen alleen voor de survival van huidige politici
Ondanks de onwettige vernietiging van archiefdocumenten door de organisatie, zal de beschamende waarheid erover tezijnertijd wel aan het licht komen. Hetzelfde geldt voor de Amerikaanse bescherming van Mladic en Karadzic. (En misschien ook wel van Osama ben Laden, wie weet?) Het zijn operaties om zich af- of in te dekken voor politici die zich nog een toekomst wensen.

Maar het belangrijkste blijft toch, dat dergelijke achtergrond-manipulaties in wezen slechts een randverschijnsel zijn en dat, hoeveel compromissen er ook in achterkamertjes worden gesloten, de hoofdzaken bekend zijn of kunnen zijn bij politiek en publiek.

Alleen... het dùùrt allemaal zo lang.

Ontleend aan: LOG 10.9.07 in 'huibslog'.

Het TPIY, de superpowers en Srebrenica

Gisteren in de Volkskrant twee artikels die de aandacht trekken: 'Grote landen verhinderen arrestatie van Mladic en Karadzic' en 'Wapens Gladio in bezit topcriminelen'. Twee onthullingen uit de 'achterkamertjes van de politiek', die helaas dienen ter versterking van het wantrouwen dat het grote publiek koestert tegen diezelfde politiek. Hieronder eerst iets over het verband met het Srebrenica-drama.

Mladic en Karadzic op een persconferentie in Pale, 2003 (!). Foto ANP.

Dat de waarheid over Srebrenica pas na acht, respectievelijk twaalf, jaar "officieel" wordt (zie het eerstgenoemde artikel), neemt niet weg, dat iedereen die lezen kon, al in 1997 in het boek van Frank Westerman en Bart Rijs (Srebrenica - Het zwartste Scenario[Google Books]) het hele beschamende verhaal kon vinden. De rest is ritueel: Opdracht aan het RIOD om de zaak te documenteren - zes jaar uitstel van executie gewonnen. Ten koste van de getraumatiseerde militairen, om maar niet te spreken van de duizenden getroffen inwoners van Srebrenica. We wisten sinds toen, zoals in 2002 ook uitgewerkt in de regeringsreactie op het RIOD-rapport, dat de Amerikanen weigerden om hun informaties te delen met de benauwde Hollanders. Een futiele-, maar niet eens onsuccesvolle, "blinde" interventie van twee straaljagers van de Nederlandse luchtmacht bewees, hoe het anders had kunnen gaan.

Nu blijkt, uit het gisteren verschenen boek van de deskundige Franse journaliste en ex-TPI-woordvoerster Florence Hartmann ('Paix et Châtiment' 1)- Vrede en Bestraffing, ook besproken in de Volkskrant en in La Croix: link [FR]), dat nu nog steeds, in 2007, de westerse Veiligheidsraad-grootmachten actief zijn bij het voorkómen van de arrestatie van Mladic en van Karadzic. Want, zo schrijft De Volkskrant:

Maar de Verenigde Staten, Rusland, Groot-Brittannië en Frankrijk, die het tribunaal in het kader van de VN-Veiligheidsraad oprichtten, zien het als een instrument. Een instrument om de machthebbers in het voormalige Joegoslavië onder druk te zetten, om amnestie uit te spelen als diplomatieke troefkaart, om vrede op de Balkan te forceren.

‘Om te berechten wie zij willen, wanneer zij willen’, schrijft Hartmann. En dat is dus niet Milosevic, zeker niet op het moment dat de Amerikaanse onderhandelaar Holbrooke met hem onderhandelt in Dayton. Dat zijn ook niet Karadzic en Mladic, die de grote mogendheden wel eens in verlegenheid zouden kunnen brengen omtrent Srebrenica, door te verklaren dat de massamoord volgens een vooropgezet plan verliep, waarvan die mogendheden op de hoogte geweest moeten zijn.


Zo wordt eens te meer aangetoond, hoe futiel en kwetsbaar de Nederlandse positie in de internationale volwassen wereld van de politieke politiek is. Ook in 1995 al, was de Don-Quichotteske Nederlandse bescherming van de enclave Srebrenica, niets anders dan de inzet van een 'willing' hulptroep, die vooral geen praatjes mocht krijgen.

De lessen daaruit zijn bij mijn weten in Den Haag nog steeds niet getrokken.

1) Paix et châtiment. Les guerres secrètes de la politique et de la justice internationales, par Florence Hartmann, Flammarion, 319 p., 19, 90 €.

Ontleend aan: LOG 10.9.07 in 'huibslog'.

08 september 2007

Ulfkotte afgemaakt door VB-er Bart Debie

Ik word een beetje moe van de heer Ulfkotte. Maar diens roemloze ondergang als leider van extreem-rechts en bijbehorend rapalje in Europa is te fraai, om onopgemerkt te laten.

[...]

Ter leringe en vermaak, hieronder citaten uit de blog van de bekende Vlaams-Blokker, ex-hoofdcommissaris van Antwerpen, Bart de Bie (7 september, taalfouten niet gecorrigeerd):

Ulfkotte capituleert

Ulfkotte De Duitser dr. Udo Ulfkotte maakt niet langer deel uit van de organisatie SIOE. De man capituleert onder druk van de islam, enkele politiek-correcte Duitse zogenaamde intellectuelen en een resem politiek-correcte overheidsbeslissingen. Dat valt te betreuren, maar toont eigenlijk vooral aan hoeveel ruggegraad en/of karakter de man eigenlijk heeft. Weinig dus.

Het is niet mijn bedoeling om Ulfkotte hier af te schieten, maar als er dingen worden gezegd die niet erg juist zijn wil ik die hier toch even rechtzetten. [...]

Enzovoort... Verder lezen in In Europa Thuis: Ulfkotte afgemaakt door VB-er Bart Debie

05 september 2007

In Europa Thuis: Ulfkotte als "gang-leader"!

"Brussels 9/11 Gang Shop"

Hebben we hier te doen met een nieuwe "gang" (bende), die het voorzien heeft op het schone en vreedzame initiatief van dr. Ulfkotte in Brussel en/of Keulen op 9 september? Hebben de Hooligans dan toch de macht gegrepen en gaan ze de manifestatie omzetten in een opmars van allerlei bendes van Europese rechtsextremisten?

Nee, beste lezer(es): Het gaat hier om een zakelijke offerte van de heer Ulfkotte in eigen persoon, gedaan op de Website van de Verein Pax Europa, en bestemd voor alle anti-islamisten in Europa. Deze kunnen zich tegen woekerprijzen een hele serie unieke devotionalia aanschaffen bij een firma in Leipzig, waarvan we hopen, dat het geen frontshop is van Pax Europa, een vereniging waarvan de penningmeesteres (echtgenote van Ulfkotte) ernstig om geld verlegen zit wegens de advocatenkosten die ze maken moet om anti-anti-islamistische bloggers hondedduizenden euros uit de zak te kloppen.

De Leipziger verkoopssite geeft de volgende beschrijving van nevenstaand tasje:





Messenger Bag

strapazierfähige Tasche aus 100% Polyester

Details
Unisize
5494094

inkl. MwSt. EU
zzgl. Versand

19,60 €
Je moet wel heel erg veel van dr. Ulfkotte houden, als je zoveel geld (plus verzendkosten!) wil uitgeven voor een bazaar-tasje....

De eigenaren van de "Spreadshirt" firma uit Leipzig distantiëren zich in elk geval duidelijk van elke verantwoordelijkheid voor de kinderlijke "gang"-provokaties van de Hochschullehrer. op de "Impressum"-pagina van de offerte schrijven ze onomwonden:
[...]

Verder lezen in: In Europa Thuis: Ulfkotte als "gang-leader"!
Related Posts with Thumbnails