31 mei 2007

Ajaan Hirsi Ali zei het zelf: Vergeet de holocaust niet!

Marokkanen-haatzaaien: We gaan door met het aan de kaak te stellen ervan. Deze keer over Wilders en Ajaan Hirsi Ali.

Aan de pers verklaarde Wilders (Volkskrant 29.5.07) dat de politie voortaan "met scherp moet schieten" op vandalen in stadions. Nou ja, "alleen op de benen". Blijkbaar wilde Wilders laten zien, dat niet Leon de Winter (van de hongerige bloedhonden, zie vorige en voorvorige posten), maar hijzelf de grootste sadist en vernederaar is.

Een titanenstrijd! Wilders heeft de escalatiefasen van brandweerspuiten, traangas en rubberkogels, resoluut overgeslagen. De jacht is geopend! Politie-agenten die schieten, moeten worden gevrijwaard van onderzoek naar de gerechtvaardigdheid van hun optreden (Volkskrant, 29.5.07:)
Als wettelijk wordt vastgelegd dat een agent na zo'n actie niet vervolgd wordt, zal volgens Wilders de aarzeling verdwijnen om hard op te treden tegen relschoppers.

En verder:

De fractievoorzitter reageerde met zijn pleidooi op de rellen vorige week bij de oefeninterland in Tilburg tussen de voetbalploegen van Jong Oranje en Jong Marokko.

Ja, natuurlijk. Marokko! Vele jaren lang reageerde Wilders niet op misdragingen van voetbal-supporters. De kaalkoppen en fascistofiele bendes die doden op hun geweten hebben, gekleurde spelers uitfluiten en met rimboegeluiden vernederen, de Feyenoord-supporters die onlangs een hele middelgrote Franse stad verbouwden (en hun club lieten uitsluiten van verdere Europese tournooien) - daar hoorde je Wilders niet over. Ik denk, dat het PVV-huis te klein zou zijn geweest, als de Franse politie toen ook maar één Feyenoord-hooligan in zijn teen zou hebben geschoten. Sommige van dergelijke bendes vormen immers (ongevraagd, dat wil ik aannemen) zijn eigen achterban.

Maar nu het een keer over Marokkaanse (Nederlands-Marokkaanse) jongens gaat, is de beer (pardon, de gorilla Bokibo) los! Bloedhonden, scherpschutters en collectieve vernederingen met tandenborstels.

Natuurlijk wordt me verweten, dat ik Wilders' "ludieke" verwijzing naar nazi-methoden heb "gedramatiseerd", door een foto te tonen van Joden die in 1938 in Wenen werden gedwongen om de straat, (met tandenborstels), schoon te maken, die ze, door erop te lopen, "bevuild" hadden vanwege hun jood-zijn. Maar van dramatisering is geen sprake. Met een deftig gezicht verklaart Wilders, ongetwijfeld, bij gepaste gelegenheden, de holocaust tot een misdaad tegen de mensheid, "die nooit meer mag worden herhaald". Maar dat is niet genoeg, Geert! Dergelijke misdaden zijn het gevolg, zoniet de schuld, van mensen die hebben nagelaten, "vergeten", om ertegen te protesteren zolang dat nog kon.

Laten we aannemen, dat Geert Wilders zijn tandenborstels in het geweer (!) heeft gebracht uit onwetendheid, of uit onkunde. Gewoon even de holocaust vergeten. Kan gebeuren. Denk even aan alle bedreigingen waaraan de man blootstaat. Welaan, laat hij dan een ogenblikje vrijmaken, en luisteren naar zijn belangrijkste patroonheilige, de Jeanne d'Arc van moslimhatend rechts, Ajaan Hirsi Ali.

Ze vertelt, naar aanleiding van de negationisten-conferentie in Teheran, opgezet door Ahmadinejad, op 16 december 2006 in Die Welt ('Sie wissen nichts vom Holocaust') over hoe zij zelf en haar halfzuster in 1993 plotseling beseften, hoezeer ze geïndoctrineerd waren door saoedi-arabische zendelingen met haat tegen de Joden. Maar dat niet alleen: Ze zagen plotseling ook en vooral: het zwijgen, het verzwijgen van de holocaust en van al datgene waardoor ze mogelijk werd.

De massamoord begint bij de man die grijnzend naar Joden of Marokkanen staat te kijken, die een publieke ruimte met tandenborstels moeten schrobben.

(Deze keer terecht), klaagt Hirsi Ali het zwijgen over de jodenmoord aan, niet alleen bij extremistische moslims, maar ook bij neutrale- en christelijke ontwikkelingswerkers. Ze heeft een belangrijke boodschap voor haar medestrijder in de met fanfare aangekondigde "liberale jihad" (NRC, artikel van Wilders en Hirsi Ali, 2003):

De massamoord begint bij de onwetendheden, de vergeters, de zwijgers, de 'klammheimliche', van 'schadenfreude' vervulde toeschouwers.

We citeren Ajaan in het Duits van de originele publikatie. (Vertaling eronder):
Gewiss braucht die Welt Konferenzen der Liebe, der Völkerverständigung und Kampagnen gegen den Rassismus. Dringlicher noch aber sind, wieder und wieder, Informationen über den Holocaust. Nicht nur im Interesse der Holocaust-Überlebenden und ihrer Nachkommen, sondern im Interesse der ganzen Menschheit. Vielleicht muss man bei den Geschenken islamischer Wohltäter, die mit antijüdischem Hass verschnürt sind, beginnen. Die westliche und christliche Entwicklungshilfe sollte es sich zur Aufgabe machen, Muslime und Nichtmuslime über den Holocaust in Kenntnis zu setzen.
Ongetwijfeld heeft de wereld behoefte aan conferenties van liefde, begrip tussen de volken en campagnes tegen racisme. Noodzakelijker nog, is informatie, steeds opnieuw, over de holocaust. Niet alleen in het belang van de holocaust-overlevenden en hun nakomelingen, maar in het belang van de hele mensheid. Misschien moet met beginnen [met het aanpakken van] de geschenken van islamitische weldoeners, die verpakt zijn in anti-joodse haat. De westelijke en christelijke ontwikkelingshulp zou het zich tot taak moeten stellen, om moslims en niet-moslims over de holocaust te informeren.
Hang deze tekst maar boven uw bed, Wilders!

(Voor Leon de Winter, van de twee dozijn hongerige Duitse herders, is dat niet nodig. Die is nog steeds bezig om de stukjes prikkeldraad van Van Gogh te catalogiseren in de Reagan-bibliotheek in Los Angeles.)

Met dank aan Bigberta, die me op Hirsi-Ali's stuk in Die Welt opmerkzaam maakte.

29 mei 2007

Leon de Winter en de bloedhonden (2)

In een vorig stukje bespraken we Leon de Winter's advies aan de politie (in Elsevier, vorige week), om "twee dozijn hongerige herdershonden bij de hand te houden en die op de tribunes los te laten wanneer de Marokkaantjes tekeer willen gaan".

Waar komt, juist bij deze man, die obsessie met het collectief vernederen van bevolkingsgroepen, met Nazi-methoden, in godshemelsnaam vandaan?

Want, lezen we in een persbericht van vorig jaar:

Theo van Gogh stuurde hakenkruizen en stukjes prikkeldraad naar Leon de Winter

Uitgegeven: 17 augustus 2006 14:48
Laatst gewijzigd: 17 augustus 2006 15:12

AMSTERDAM - Theo van Gogh stuurde dreigbrieven naar zijn vijanden. Ook pestte de in 2004 vermoorde filmmaker zijn tegenstanders met onwelkome cadeautjes. Dat zegt Thom Hoffman in het donderdag uitgekomen lifestyleblad Blvd.
Zo zou de cineast brieven met hakenkruizen hebben gestuurd naar de Joodse schrijfster Jessica Durlacher en stukjes prikkeldraad naar haar man en collega-schrijver Leon de Winter. Jarenlang schreef Van Gogh scherpe stukken over De Winter, die hij verweet zijn Joodse identiteit 'uit te venten'.
Smakelozer kan het haast niet. Over van Gogh was bekend, dat hij Sonja Barend (VARA: "... en gezónd weer op!") ook op een dergelijke manier bedreigde. Eén van zijn favoriete moppen was als volgt: "Auschwitz: 'Wat ruikt het vandaag toch naar caramel?' - Vandaag worden suikerzieke joden verbrand."

Is dat op zich al smakeloos. Erger is het, als zoiets op de persoon wordt gespeeld. In dit geval, zullen de slachtoffers zich zeker bedreigd hebben gevoeld.
Vernederd, apart gezet.
Gegijzeld.

Misschien is het inderdaad het Stockholm-syndroom dat hier speelt.
Gegijzelden identificeren zich vaak in hoge mate met hun gijzelnemers.
Ze hebben de behoefte, om de strijd van hun kwelgeesten voort te zetten, als die dat niet meer kunnen. Hun lijden is zo niet voor niets geweest.

Zoiets, misschien?

Feit is, dat De Winter zich na november 2004 fanatiek heeft geschaard bij het clubje van columnisten en 'geleerden' die zich ontpopten als moslim-haters en -vervolgers. Kind aan huis bij Ajaan Hirsi Ali.

Maar zichzelf en zijn waardigheid zó vergeten, dat bij het minste of geringste met voelbaar sadisme de bloedhonden op een hele categorie mensen moeten worden losgelaten - het is wel een èrg extreem geval van Stockholm-syndroom!

Wilders' Tandenborstels (2)


Intussen teruggevonden: Foto uit 1938 van één van de vele "poets-akties" waaraan joden werden onderworpen, onmiddellijk na de "Anschluss" van Oostenrijk bij Nazi-Duitsland.
Het originele Oostenrijkse bijschrift bij de foto drukken we hieronder af.

Samenvatting:
Het gebeurde op straat, in Wenen.
"Duidelijk is te zien, dat de mensen met belachelijk kleine borstels moeten werken. Daaruit blijkt, dat deze mensen vernederd moesten worden. Het ging hier waarschijnlijk om joden."
Uit de hele context is duidelijk, dat het alleen maar joden geweest kunnen zijn. Oostenrijkers hebben het nog steeds moeilijk met het erkennen van hun aktieve antisemitisme. Maar daarin zijn ze helaas niet een uitzondering...

Das hier gezeigte Foto wurde unmittelbar nach dem „Anschluss“ in einer Strasse in Wien aufgenommen. Es handelt sich um eine der vielen, durch Augenzeugenberichte überlieferten „Reibeaktionen“. Es ist nicht bekannt, wer der Fotograf war. Auf dem Foto sind Menschen zu sehen, die auf der Straße knien. Sie werden gezwungen die Straße zu säubern. Sie knien in Reihen und haben Wassereimer vor sich stehen. Deutlich ist zu erkennen, dass die Menschen mit lächerlich kleinen Bürsten arbeiten müssen. Daran wird deutlich, dass diese Menschen erniedrigt werden sollen. Es handelte sich wahrscheinlich um Juden.

Die Juden werden von einem Kreis von Zuschauern oder Bewachern umgeben. In der vordersten Reihe halten sich diese an den Händen. Damit verhindern sie offenbar, dass die Zuschauer zu sehr nachdrängen. Leider kann man deren Gesichter nicht sehen. Da einige kurze Hosen tragen, werden sie recht jung sein.
In der rechten Bildmitte steht ein junger Mann mit Ledermantel und Handschuhen, der möglicherweise die Aktion leitet.

Het gaat hier om een collectieve en openbare vernedering van een bevolkingsgroep. Doel is, - Eichmann (die deze akties vanuit Berlijn in zijn vaderland kwam leiden) heeft het zelf gezegd -, om de kloof tusen joden en niet-joden te vergroten. De joden apart te zetten als een verachtelijke-, belachelijke-, kategorie. Een groep, dat is de volgende boodschap, die straffeloos, (hier met behulp van kinderen als ordebewaarders), gekoeionneerd mag worden.

Ik ben niet van plan op te houden met te agiteren tegen de gevaarlijke (als het domheid en onkunde is) en demagogische (als het om bewust haatzaaien gaat) oproepen tot discriminatie van Wilders c.s.

Ik signaleer, dat Rutte (VVD) donderdag NIET duidelijk afstand nam van Wilders op dit punt in de TV-uitzending van Knevel & Van den Brink (EO, NL 1). Dat dient in de Tweede kamer te worden aangeklaagd. En binnen de VVD.
Ook ontbreekt elk signaal van minister-president Balkenende. Het ligt op de weg-, nee, het is de plicht, van een minister-president, om tijdig en duidelijk afstand te nemen van dergelijke "grensverleggende" (in de verkeerde richting) kreten.

28 mei 2007

Leon de Winter's Honden

Het wordt steeds doller in de Rijndelta.

Het lijkt wel een wedstrijd om wie de smerigste collectieve vernederingen kan bedenken voor (Islamitische) immigranten.

In de vorige post kwamen we Wilders tegen, die stadions door Marokkaanse jongens wil laten schoonmaken "met tandenborstels". Die hadden we hier wel verwacht, al overtreft hij al mijn verwachtingen met zijn aan Nazis en racisten ontleend sadisme.

Nu gaan we het hebben over Leon de Winter. Romanschrijver, gewild commentator in de Duitse pers over Nederland en zijn immigranten. Lid van de bende van drie of vijf intellectuele populistische commentatoren die sinds 2002 de dagbladpers onveilig maken. Wat heeft Leon bedacht, om de door hem verachte Wilders te overtreffen?

Lees het in Elsevier's Weekblad (web-editie) van deze week. Bij De Winter zijn het geen tandenborstels, maar honden, die als martelwerktuig moeten worden ingezet. Sadistische verfijning: honden zijn in de Islam 'haram', onrein. Zo, even lekker vanuit Los Angeles Wilders de loef afgestoken!

Elsevier:

Ellian & De Winter

Schrijver Leon de Winter (53) en rechtsgeleerde Afshin Ellian (41) houden samen een weblog bij. Elke werkdag vindt u een bijdrage van één van deze dwarse denkers op elsevier.nl.

Afshin Ellian, 'rechtsgeleerde', kan een volgende keer eens fijn komen uitleggen, hoe in Iran vrouwen die hun niqaab niet goed dragen, publiek worden vernederd. Dat komt, volgens E., door de voorschriften van de Islam. Is Leon de Winter intussen tot de Islam bekeerd? Immers, het gedrag van allochtone relschoppers is verklaarbaar uit de Islam, terwijl dat van autochtobe lieden die hetzelfde doen, is "gewoon, lekker de boel in elkaar slaan. Dat voelt lekker wanneer je tussen de 13 en 21 jaar oud bent. "

We geloven niet dat Leon de Winter zich bekeerd heeft.
Maar: Zou het misschien een algemeen menselijk trekje kunnen zijn, dat bange mensen, of mensen die de angst van anderen exploiteren, de neiging hebben, om, zelf druk in de bibliotheek (van Reagan) bezig, via instrumenten, via agressieve dieren of via schorriemorrie, de symbolen van het 'andere' te vernederen, te martelen, te kijk te zetten?

Naast de jonge Marokkanen, zijn de "slappe" immigranten-knuffelaars de grootste vijanden van Leon en zijn kameraden. Niks "achterstelling", niks imitatie van autochtoon (voetbal-) vandalisme: Marokkanen zijn veel te veel in de watten gelegd door lieden die het op Leon begrepen hebben:

Onzin over achterstelling Marokkaanse jongeren

vrijdag 25 mei 2007 09:29 (Elsevier's Weekblad, web-editie)

Ik had over mijn bezoek aan de Reagan Library willen schrijven, maar ik lees in NRC Handelsblad - elektronisch, ik ben nog steeds in Los Angeles - dat Mohammed Allach, technisch directeur van VVV, denkt dat Marokkaanse hooligans lekker aan het vandalen slaan omdat ze gefrusteerd zijn door achterstelling en isolement in buurten en scholen.

Dat is volslagen onzin, natuurlijk.

Natuurlijk! Wàt een onzin! Ze zijn integendeel verwend, die jonge Marokkanen. Ze mogen alles wat ze willen. De Winter heeft nooit gehoord of gelezen in de tientallen rapporten, artikels en boeken die er zijn geschreven over de frustraties van jonge werklozen in het algemeen, autochtoon, dan wel allochtoon. Zoals, gelukkig, heel veel commentaren in Nederland luiden: Voetbalvandalisme is begonnen bij zich vervelende-, uitgesloten-, gefrustreerde jongens uit stedelijke achterstandswijken. Maar Leon weet het beter. Autochtonen willen "gewoon" rotzooi trappen, maar allochtonen zijn niet "gewoon". Ze doen het, omdat... - ja, waarom eigenlijk?

Autochtone hooligans bijvoorbeeld willen gewoon lekker de boel in elkaar slaan. Dat voelt lekker wanneer je tussen de 13 en 21 jaar oud bent. En dan komt meneer Allach ook niet met een verklaring voor het wilde gedrag van die autochtonen.

Nee "meneer" Allach had het dan ook over Marokkanen. Ik verwed er iets liefs onder, dat deze "meneer", desgevraagd, hetzelfde zou hebben gezegd over autochtonen. Sporttrainers kennen hun pappenheimers uitg de gemarginaliseerde gemeenschappen veel beter dan Reagan-liefhebbers, op zoek naar de waarheid aan de verre Amerikaanse Westkust.

Hitler was een groot liefhebber van Duitse herders. De Einsatzkommandos van de SS in Oost-Europa wisten er ook weg mee (evenals de hondengeleiders van het Amerikaanse leger in Irak; onlangs is er nog één veroordeeld). Daarover straks. Eerst Polizei-Einsatz-deskundige De Winter:

Honden
Wat helpt zijn die ouderwetse latten waarmee de politie vroeger mepte, en vooral honden, zeker bij allochtone hooligans. Honden zijn erg haram, onrein, en bij de volgende interland Nederland-Marokko adviseer ik de politie twee dozijn hongerige herdershonden bij de hand te houden en die op de tribunes los te laten wanneer de Marokkaantjes tekeer willen gaan.

En even verderop:

De KNVB wil nu vijf jaar lang geen wedstrijd meer tegen Marokko spelen. Zijn ze niet goed bij hun hoofd bij de KNVB? Ik wil volgende week weer een interland met Marokko, en ik zou alle Marokkaanse relschoppertjes uitnodigen te komen kijken.

Koest, Bello
Ik zou ze via één ingang laten binnenkomen, tussen rijen van blaffende Bello’s en Bruto’s. Zo leer je de jongetjes hoe de verhoudingen liggen. Van huis uit zijn ze namelijk niks anders gewend.

En als ze tekeer willen gaan en de boel willen versjteren, dan maken onze viervoetervrienden daar snel een einde aan.

Asjeblieft! Ferme taal. En zoveel humor! We doen het niet zelf, we maken onze handen niet vuil aan die viezerikken - nee, daar hebben we "rijen van blaffende Bello's en Bruto's" voor! Haha, Marokkaantjes lekker in de val gelokt. Wij hebben onze "viervoetervrienden". Ze zijn te stom om te snappen, dat wij vééél slimmer zijn dan zij. Zo zat Leon te fantaseren in de Reagan-bibliotheek (heeft Reagan eigenlijk ooit wel eens iets leesbaars geschreven?).

Ik heb een halve dag geaarzeld. Ik ben tenslotte ook maar een "softie". Kan ik de joodse schrijver Leon de Winter confronteren met het gebruik van honden door de nazis bij één van de ergste misdaden tegen de menselijkheid van de twintigste eeuw? Ik besloot van "ja", toen ik het zinnetje las: "Ze zijn van huisuit namelijk niks anders gewend."

Let wel, het gaat hier om jonge mensen, meestal in Nederland geboren, en in de allermeeste gevallen hier opgeleid. Ondanks de materieel betere omstandigheden dan in Marokko, zijn deze jonge mensen verscheurd tussen de ouderlijke tradities en de vreemde, schijnbaar tolerante-, maar eigenlijk onverschillige-, maatschappij. Lieden als De Winter, willen deze jongeren vastpinnen op hun immigranten-afkomst. Precies hetzelfde, deden de antisemieten, die de joden als "volksfremdes Element" afschilderden. Ik kan het niet helpen: het is zo. Het aanbrengen van zo een strikt onderscheid tussen "zij" en "wij", is het begin van discriminatie, die KAN, ik herhaal, KAN, leiden tot verstoting, uitstoting, vernedering en volkenmoord. De grens die niet mag worden overgegaan, ligt behoorlijk ver vóór de verstoting, de criminalisering, waar De Winter zich aan schuldig maakt.

Honden loslaten op weerloze mensen, die in de val gelokt zijn - dat gebeurde in Babi Jar, een kloof even buiten Kiew, waar tienduizenden joden zijn vermoord door SS-Einsatzkommandos in 1941. Jewtushenko schreef er een lang gedicht over, in 1965, dat door de Sowjet-auroriteiten in de ban werd gedaan. Waarom? Omdat het (ook) de medeschuld van de passieve of aktieve Oekraïense burgers aanklaagde.

In Nederland of in de Oekraïne, is dat een taboe-, een haram-, onderwerp. Toch is het een feit. Nederlandse politie-agenten en NSBers met honden joegen op joden. Er werd gelachen om hun angst en hun wonden. Leon de Winter, in 2007, lacht met hun mee. "Van huisuit" weten ze niet beter!

Hier is, wat : STIWOT (Stichting Informatie Wereldoorlog Twee) Alle rechten voorbehouden © 2002-2007 Artikel door: Kevin Prenger Geplaatst op: 10-5-2007, meldt over Babi Jar:

Deze foto met daarop de achtergebleven kleding en andere bezittingen van de slachtoffers werd na de massamoord genomen door de Duitse legerfotograaf Johannes Hähle. (Bron: Deathcamps.org)

Voorbij de bureaus werden de Joden opgewacht door een groep soldaten met honden die een corridor hadden gevormd. Wat er daarna gebeurde, beschrijft Kuznetsov aan de hand van een ooggetuigenverslag van één van de weinige overlevenden, Dina Mironovna Pronicheva, een jonge moeder die actrice was in het kindertheater van Kiev. “Het was erg smal – ongeveer 11/2 meter breed. De soldaten waren schouder aan schouder opgesteld met hun mouwen opgerold, elk van hen zwaaiend met een knuppel. Wanneer de mensen langsliepen werden ze geslagen. Het was onmogelijk om opzij te springen of ervandoor te gaan. Brute slagen, die meteen bloedingen veroorzaakten, kwamen van links en rechts neer op hun hoofden, ruggen en schouders. De soldaten bleven roepen: ‘Schnell, schnell!’ en lachten vrolijk, alsof ze toekeken naar een circusact. […] Iedereen begon te schreeuwen en de vrouwen gilden. [..] Ze zag mensen op de grond vallen. De honden werden meteen op hen gericht. Eén man slaagde erin om met een harde schreeuw op te staan, maar anderen bleven liggen op de grond terwijl mensen naar voren geduwd werden en de mensenmassa verderging, lopend over de lichamen en hen in de grond trappend.”

Voilà, het is geciteerd. Ik weet heel goed, dat Leon de Winter (noch Ellian) geen genocide wil plegen op Marokkanen. Maar het inzetten van honden om hen te vernederen en te kwetsen, is wèl het begin van ontmenselijking van mensen die "van huisuit" toch al Untermenschen waren.

Ik word er misselijk van. Hoe heeft een nuchter land zoveel hysterici kunnen voortbrengen? Aan De Winter en kornuiten is dit een laatste waarschuwing. Artikel 2 van de Grondwet staat nog steeds.

Het moet worden toegepast om hen tegen zichzelf te beschermen.

Wilders' Tandenborstels


Bericht van het ANP:
woensdag 23 mei 2007

PVV wil stadionverbod voor Marokkanen

DEN HAAG - De Partij voor de Vrijheid (PVV) vindt dat er de komende jaren geen Marokkaanse toeschouwers meer in voetbalstadions mogen zijn als daar wedstrijden tegen Marokkaanse ploegen worden gespeeld.

Na de wedstrijd ontstonden vechtpartijen tussen suppoosten en Marokkaanse supporters. Het stadionverbod moet vijf jaar duren.

De PVV stelde dat woensdag naar aanleiding van het wangedrag van Marokkaanse fans in het duel tussen Jong Oranje en Jong Marokko dinsdag in het stadion van Willem II in Tilburg. De fractie heeft de ministers Guusje ter Horst (Binnenlandse Zaken) en Ernst Hirsch Ballin (Justitie) inmiddels schriftelijk om opheldering gevraagd.

De PVV wil onder meer weten hoe het kan dat na eerdere ongeregeldheden in Utrecht, Arnhem, Kerkrade en Amsterdam met Marokkaanse supporters de politie kennelijk niet voldoende aanwezig was om de rellen in Tilburg in goede banen te leiden. Als er geen stadionverbod voor Marokkaanse supporters komt, wil de PVV op z'n minst dat wedstrijden tegen Marokkaanse voetbalploegen vijf jaar worden verboden.

De relschoppers die nu zijn aangehouden, verdienen volgens de PVV een langdurige straf. Voordat ze die uitzitten, zouden ze eerst enkele voetbalstadions moeten schoonmaken ,,en daartoe hun tandenborstel'' moeten meenemen.

(ANP) http://www.ad.nl/sport/article1390241.ece

Ergens in Geert Wilders' onderbewustzijn, moet een herinnering bestaan aan één van de vernederingen die voor 1945 vaak aan Joden werden opgelegd. Ze moesten de grond waarop ze hadden gelopen, die dus door hen 'bevuild' was, reinigen met een tandenborstel. Of, zoals in Wenen, na de Anschluss, met de tong aflikken. Daar bestaan foto's van.
In 1941, moesten de 81 joodse jongens, die rond het Waterlooplein in Amsterdam waren opgepakt door NSB-brigades (nee, NIET door de Duitsers zelf!), honderd kniebuigingen maken en over de grond kruipen. Publieke vernedering, bedoeld ter geruststelling van de voor 'vreemden' banggemaakte burgers.

Ik geloof, dat Jacques Presser's boek 'Ondergang'-De vervolging en verdelging van het Nederlandse jodendom 1940-1945 in de 'canon' van de vaderlandse geschiedenis is opgenomen. Als dat niet zo is, dan zou het zo moeten zijn.

Hier is, wat Presser schrijft (op blz. 435/436) van het genoemde boek, over de 81 weggevoerde jonge joden in het Kamp Schoorl (later kwamen ze allemaal om in Dachau):

In de Joodse geschiedenis dier jaren komt het kamp Schoorl slechts in 1941 voor, wanneer er de jonge opgepakten van de twee razzia's korte tijd in verblijven en een aantal Joodse communisten; deze laatsten, èn Jood èn communist, verging het slecht, hoewel de behandeling hier meer bedoelde te vernederen dan te pijnigen; zo moesten zij, ‘op de knieën kruipende, een op de grond aangebracht stenen hakenkruis met een tandenborstel schoonmaken’, toch werden de mensen niet zelden mishandeld en in elk geval met ‘exercities’ op ondraaglijke [p. 436] wijze vermoeid. Niettemin wist de toenmalige waarnemend secretaris-generaal van Justitie, mr. J.P. Hooykaas, geen NSB-er, van de naar Schoorl in februari 1941 overgebrachte Joden te zeggen: ‘Daar hadden die jongens het best’. (Citaat uit het rapport van de Enquêtecommissie, deel VII)

Natuurlijk moeten jonge vandalen en relschoppers een gepaste straf krijgen.
"Gepast", wil echter zeggen: "gepast" voor hen, dus opvoedend, een inzicht openend in geregelde arbeid en de waarde van andermans' eigendom.
En "gepast" wil niet zeggen: "Gepast" voor Wilders en zijn klammheimlich sadistische aanhang! Een grondprincipe van het strafrecht is nu juist, dat kollektieve bestraffing, (laat staan: vernedering, wraak vanuit een "gesundes Volksempfinden"), absoluut uit den boze zijn!

Wilders had eerst eens goed naar die vaderlandsche 'canon', waarop hij indertijd zelf zo aangedrongen heeft, moeten kijken. Als het om borrel- en cafépraat was gegaan, kon je nog zeggen, OK, laat de vuilbekken de toog maar met hun tandenborstel schoonmaken.

Een democratisch gekozen kamerlid (en zijn twee PVV-medevragenstellers) heeft andere verantwoordelijkheden. Als ik kamervoorzitter was, zou ik dergelijke fascistische vragen niet toestaan en de vragenstellers een week lang de toegang tot het parlement ontzeggen.


19 mei 2007

Waarom Amerikaanse soldaten niet meer op YouTube mogen...

...
...
(Clip title: Mosque Vs F-18. uploaded: May 16 2007 by max. location: Iraq. Possibly Tajii. Via liveleak)

Vorige week verbood het Pentagon Amerikaanse soldaten nog langer down- en up te loaden naar YouTube etc., met als motief, dat dit een te zwaar beroep doet op de internetverbindingen van het leger. Michael Shaw van Bagnews Notes begreep, dat er ook nog een andere, waarschijnlijk belangrijker, reden was om dergelijke amateurvideos niet meer publiek te maken...

Prijsschieten op een moskee met enthousiaste commentaren van de schutters -
We zijn wel een heel eind afgedwaald van "mission accomplished" (1 mei 2003) en een humanitaire, democratie-brengende, missie!

13 mei 2007

Ajaan Hirsi Ali pleit voor preventieve staatsgreep Turks leger

"Hoe zou het toch zijn met Ajaan?"

Een ongebruikelijke stilte van een paar maanden riep die vraag steeds dringender op.
Sinds 9 mei weten we het weer.

Het Duitse serieuze weekblad "Die Welt" (Online) publiceerde een nieuw, brisant artikel van de Gekooide Maagd (The Caged Virgin, titel van de Amerikaanse versie van haar autobiografie, verschenen in 2006). Titel: "Glaubenskrieg: Wie Islamisten die Herzen der Türken erobern". (Godsdienstoorlog: Hoe Islamisten de harten dan de Turken veroveren. De titel van de Nederlandse vertaling van Ali's opiniestuk in de NRC van 10 mei is heel wat tammer: "Leger behoedt Turkije voor islamisering").

Dawa

Maar inhoud en strekking zijn dezelfde: Islam-deskundige Ajaan Hirsi Ali legt met nauwelijks bedwongen ongeduld (of is het minachting?) uit, dat de

  • modernisering,
  • democratisering ,
  • bevordering van de rechtsstaat
  • (inclusief corruptiebestrijding) en
  • streven naar voldoen aan de toelatingseisen tot de Europese Unie

door de sinds 2004 aan de macht zijnde regering van Tayyip Erdogan, niets anders zijn, dan "dawa". En "dawa", dat is volgens haar nu weer één van die perverse Mohammed-methoden, die aanhangers van de Islam "moeten" gebruiken, om langs een achterdeurtje de macht te veroveren.

Luister eens, vrienden, hoe doortrapt en in-crimineel die aanhangers van de Islam te werk gaan.
(Hirsi Ali noemt ze allemaal "Islamisten", want, zoals ze vorig jaar eens verklaarde in het dagblad "Trouw" van de Nederlandse Christelijke fundamentalisten, zelfs -of juist!- geëmancipeerde Moslims, bij voorbeeld die met een "naveltruitje", worden later, als ze zoons hebben gekregen, onvermijdelijk fundamentalisten, dus terroristen. Je kunt er niet genoeg tegen waarschuwen...).

Hirsi Ali legt in "Die Welt" even uit wat de dawa is:
[De Turkse Islam-partij volgt de] "... Dawa, een tactiek die teruggaat op Mohammed, de grondlegger van de islam. Dawa houdt in dat de islam permanent en vol overtuiging wordt gepredikt als een wijze van leven, inclusief een wijze van regeren. Iedere bekeerling is verplicht de islam weer aan anderen uit te dragen; zo ontstaat een volksbeweging."
En even verderop:

[Echte Moslims moeten volgens de dawa ook nog zorgen voor:]
"...economische vooruitgang. Het valt niet te ontkennen dat toen de seculiere partijen aan de macht waren, de Turkse economie een puinhoop was. Sinds de ambtsaanvaarding van Erdogan heeft er een sterke groei plaatsgevonden, is de inflatie gedaald en zijn de buitenlandse investeringen gestegen."
Is dàt even schrikken!

Iedereen, die tot de Islam bekeerd is, streeft ernaar om anderen ook te bekeren en het goede voorbeeld te geven in zijn wijze van leven! We kunnen ons moeilijk iets voorstellen, dat ondemocratischer en perverser is!

Hetze
Goed, dat Hirsi Ali tussen de bedrijven van haar anti-terrorisme-werk bij het neoconservatieve "American Enterprise Institute" in Washington nog even de tijd vond om deze terroristische samenzweringstaktiek van "goede voorbeelden geven", "overtuigingen uitdragen" en "economische vooruitgang bevorderen" te onthullen.

Dat we met èchte islamisten te maken hebben, blijkt wel uit het feit, dat ze NIET met geweld de Islam en hoofddoeken opleggen en uit het feit, dat er ècht economische vooruitgang plaatsvindt, en de maffia en de corruptie verminderen. Meer persvrijheid, tolereren van het gebruik van minderheidstalen, de ultra-nationalistische aanklacht tegen de schrijver Orhan Pamuk doen intrekken - het zijn allemaal perverse handelingen, die de "seculiere" Moederland-partij van de Turkse legerleiding na de staatsgreep in de jaren-'80 nooit zou hebben getolereerd. Een bewijs temeer!

We zouden pas kunnen gaan twijfelen, als de maffia èrger was geworden, er geld naar de moskee was verdwenen en de economie hard achteruit zou zijn gegaan. Dan zou het misschien wel meevallen met die Moslims. Hoewel je natuurlijk nooit weet, of ze later niet toch echte Islamisten blijken te zijn.

Je kan maar beter het zekere voor het onzekere nemen, en preventief optreden.

"Liberale" motieven voor militaire staatsgreep
Daarvoor heeft Ajaan Hirsi Ali een recept, dat ze graag wil delen met de "seculieren en liberalen" in Turkije die de dawa van Erdogan c.s. "hebben onderschat". Dat recept is, toegegeven, een "paardenmiddel", namelijk een staatsgreep door het leger, dat, immers, door Atatürk is aangesteld als hoedster van "het seculiere karakter van de Turkse Republiek".

Nu de "liberalen" (wie zijn dat eigenlijk, in Turkije?) er even niet in geslaagd zijn om "de hoofden en harten" van de kiezers" te bereiken (waarschijnlijk, omdat ze het te druk hadden met louche banktransacties die mogelijk werden onder het vorige, seculiere-, maar helaas nogal corrupte-, bewind), denkt ook Hirsi Ali niet, dat deze schimmige Turkse bevolkingsgroep een meerderheid van de 70% voorstanders van een presidentschap van Abdullah Gül tijdig zal kunnen overtuigen van hun ongelijk. Daarom moet het leger maar ingrijpen. Anders wordt er, stel je voor, een president rechtstreeks gekozen, bij algemeen kiesrecht, zoals bij voorbeeld in moslim-staten als de VS, Frankrijk en Chili!

Bij de vorige drie leger-staatsgrepen sinds 1949, zijn alle politici gevangengezet, sommigen opgehangen. Linkse oppositiebewegingen (ook gematigde-) werden massaal in gevangenissen en concentratiekampen gezet, gemarteld en hun gezinnen geterroriseerd. De meesten van hen waren zo seculier als wat. Maar op een wat andere manier dan de Turkse generaals van toen.

"Jammer, maar helaas!" (Koot en Bie). "Je kunt geen omelet bakken zonder eieren te breken!" (Stalin). "Vivere pericolosamente!" (Benito Mussolini, wiens fascistische Italiaanse grondwet door Atatürk vrijwel integraal werd overgenomen en nog altijd goeddeels in Turkije geldig is).

"Naïeve" Europese leiders zijn gewaarschuwd!
Goede liberalen, volgens Hirsi Ali, streven naar een leger als "staat in de staat":
Goedwillende maar naïeve Europese leiders hebben zich door de heersende islamisten laten verleiden tot de uitspraak dat het Turkse leger onder civiele zeggenschap zou moeten worden geplaatst, net als de legers van de lidstaten van de EU.

Domoren! Had toch naar Ajaan geluisterd! Geen betere garantie voor het liberalisme, dan een eigenmachtig leger. Het eigen leger, of, desnoods, een buitenlands leger.

Ajaan's model: Mogadishu
Zoals bij voorbeeld op het ogenblik het Ethiopische leger, dat de Somalische hoofdstad Mogadishu terroriseert met Amerikaanse luchtsteun, na de door de volkswil aan de macht gekomen Islamitische Rechtbanken te hebben verjaagd. De traditionele Somalische stamhoofden-krijgsheren, onder leiding van Hirsi Ali's Darod-clanhoofd Yussuf (minister-president van de jarenlang machteloze marionettenregering van Somalië) gaan weer op ouderwetse manier tekeer: tegen de gewone mensen en tegen elkaar. De belangrijkste startbaan van het vliegveld is opgedeeld onder drie krijgsheren, die, als ze tijd hebben tussen het bombarderen van ziekenhuizen en volkswoningen door, elkaar de landingsrechten betwisten met artillerie-vuur.

Hirsi Ali ondersteunt dit stuk Amerikaanse politiek vanuit haar "anti-terrorisme"-functie bij het AEI. Zelfs dit hypocriete instituut vond het te gek, om Mevrouw Ali te erkennen als Islam-deskundige. In haar functie bij het AEI mag ze zich niet over godsdienst uitspreken, alleen elders publiceren, "mits wetenschappelijk onderbouwd" (interview in De Volkskrant, 2006). Daarom is haar lang geleden aangekondigde boek over Mohammed de Profeet nog steeds niet verschenen. De Amerikaanse neoconservatieven hebben hun eigen dawa: bondgenootschap met de Amerikaanse christelijke fundamentalisten. Lekker liberaal. In het neoconservatieve partijblad, "The Weekly Standard", is nog nooit een stuk van- of over Hirsi Ali verschenen. De Pravda deed het net zo. Fellow-travellers zijn "nützliche Idioten", maar je moet ze op een afstandje houden. Hirsi Ali is er één van.

De neoconservatieve Amerikaanse Somalië-politiek (er is geen olie, dus de interventie wordt grotendeels overgelaten aan een "Coalition of the Willing") staat model voor Ajaan Hirsi Ali (Magan)'s recept voor Turkije. Het gaat tenslotte slechts om een land, dat aangetast is door de Islam. (Het zou interessant zijn om eens te horen van Ajaan, wat ze denkt over Albanië en Kosovo. Uiterst gevaarlijke Moslims daar, die roken, drinken en bij de EU willen horen.)

Zijn de Turkse "seculieren" allemaal "liberaal"?
Een andere omissie in Hirsi Ali's verhaal, zijn de niet-liberale Turkse seculieren. Een liberale Turkse politieke partij is mij niet bekend, (ze bedoelt toch niet verschillende conservatieve- en nationalistische- ?) maar wèl een grote sociaal-democratische. Als we goed kijken naar de demonstraties tegen een Islamitische president in de grote steden van Turkije (Istanbul, Ankara, Izmir), dan zien we niemand, maar werkelijk NIEMAND, die, zoals Ali, om een militaire staatsgreep vraagt. Men wil alleen, en terecht, niet gedwongen worden om sluiers en hoofddoeken te dragen.

Maar Hirsi Ali heeft het niet over deze mensen, dezelfde mensen die ze in Nederland ook hautain negeerde. Ze verwacht alle heil van die (onzichtbare) Turkse "liberalen":

Achteraf hebben de Turkse seculiere liberalen het allemaal aan zichzelf te wijten. Zij hebben de macht van Dawa onderschat, zij zijn er niet in geslaagd de economie te laten groeien, en zij hebben niet beseft dat er EU-lidstaten zijn gemanipuleerd.
Als ik Hirsi Ali goed begrijp, dan gelden de voorschriften van de profeten letterlijk voor alle gelovigen. En ze zijn pervers, in het geval van de Islam. Atatürk is voor haar een soort seculiere Mohammed. Zijn Regel, zijn Wet, geldt voor alle Turken, ook voor de veronderstelde Turkse liberalen. Mohammed, pardon: Atatürk, gaf hun het Leger als seculiere Hoedster (zoals de Iraanse Hoeders van de Islamitische Repuliek). Waarom volgen ze het leger niet? Ajaan begrijpt het niet.

Democratie is niet liberaal, als het om de Islam gaat
Liberalen moeten soepel zijn:

Een belangrijk aspect van het liberalisme is echter dat je van je fouten kunt leren. De Turkse seculiere liberalen moeten hun eigen volksbeweging opzetten, die de boodschap van de vrijheid van het individu uitdraagt. Zij moeten de Turkse kiezers weer zover zien te krijgen dat zij de economie van het land aan hen toevertrouwen, en zij moeten de onderwijs-, informatie-, politie- en justitiële instellingen terugveroveren.

Zij moeten ook zorgen dat de EU-leiders begrijpen en respecteren dat het leger en het Constitutionele Hof niet alleen het land en de grondwet verdedigen, maar ook – en dat is misschien nog wel belangrijker – bedoeld zijn om de Turkse democratie te beschermen tegen de islam.

Een merkwaardige "liberale" opvatting van de rol van een Hooggerechtshof. Zou de benoeming van George W. Bush als Amerikaanse president in 2000 door het Amerikaanse hooggerechtshof, ondanks diens twijfelachtige score bij de verkiezingen, daarvoor model staan? Het valt te vrezen.

De Trias politica (wetgever-parlement, uitvoerende macht-regering en rechtshandhaver-justitie) zoals geconcipiëerd in de achttiende eeuw, gaat uit van een constante dialoog en evenwicht tussen die drie machten, waardoor de democratie wordt versterkt en de dominantie van één van deze drie wordt voorkomen. De Burke-Stichting moet ons eens uitleggen, waarom een hooggerechtshof het leger mag inschakelen om de andere twee delen van deze trias monddood te maken.

En is de EU gebonden aan Ali's interpretatie van "liberaal"?
Bovendien, de huidige Europese Commissie mag dan sterk naar de vrije markteconomie overhellen, waarom zouden het daarom plotseling "liberalen" zijn? Barroso, commissie-voorzitter, is christen-democraat en de grootste voorstander van laisser-faire is de Engelse commissioner, (...), Labour-lid. De justitie-commissaris is de Italiaan (...), conservatief katholiek. Zelfs Fukuyama, die in 1991 "het Einde van de Geschiedenis" aankondigde in het licht van de globale overwinning van de liberale democratie, is van dat zonnige gezichtspunt teruggekomen (2004, opiniestuk in de New York Times). Het lijkt wel, of alleen Hirsi Ali daar nog in gelooft met een ijver, een moslim-fundamentalist waardig.

Hirsi Ali weet weinig of niets van Turkije
Tenslotte nog twee dingen. Het eerste is: Turkije. Hirsi Ali kent Turkije niet. Weet weinig of niets van haar geschiedenis. De Turkse Islam is nooit de Islam van de Saudi-Arabische Wahhabieten geweest. Christenen en Joden hebben in het Osmaanse rijk eeuwenlang toevlucht gevonden. Bij de ondergang van het Sultanaat, begin-twintigste eeuw, zijn er erge dingen gebeurd, minstens zo erg als de uitroeiing van de Indianen door de yankees, de uithongering van India door de Engelsen, de zogenaamde "politionele acties van de Hollanders in Indië en de genocide op een miljoen Algerijnen door Frankrijk in 1952-1962.

Het land maakt deel uit van de brede Europese economische ruimte. "Klein-Azië" is het "Asia" van de klassieke Grieken, dat deel uitmaakte van hun culturele, later: Hellenistische, sfeer. Het was de kern van het Europese Byzantijnse keizerrijk. Paulus bekeerde er zijn eerste heidenen tot christenen, zijn eigen "dawa" toepassend: 'Geef de Keizer wat des Keizers is', sprekende over het betalen van belastingen in Romeinse munten, maar intussen (succesvol) doorgaan met evangeliseren.

Wie, zoals ik, door Turkije reist, ontmoet een volk, of volken (Koerden, Armeniërs, Tsjetsjenen - die daar ook zijn), die zich deel voelen van de 'westerse wereld', maar met hun eigen karakter. Net zo min als Albaniërs of Kosovaren en Bosniërs, laten de allermeesten van hen zich verleiden tot vormen van fanatisme of fundamentalisme. "Sneeuw" van Orhan Pamuk beschrijft (en waarschuwt tegen) een geïsoleerd geval van provinciaal godsdienstradicalisme. De verantwoordelijkheid voor het optreden van de moordenaar van de Armeense nationalist Dinkh in Istanbul, ligt net zo weinig bij de huidige Turkse regering als die voor Mohammed B. bij de Nederlandse- ligt, of die voor de vier terroristen in Londen in 2004 bij de Britse.

Ajaan als internationale buitenboordmotor van de Darod-clan in Somalië
Bij mijn weten, is Ajaan Hirsi Ali nog nooit in Turkije geweest. Het enige wat ze weet, zijn de leerstellingen over de Islam die haar zijn opgedrongen in Nairobi en tijdens haar korte verblijf in Saoedi-Arabië. Ik krijg meer en meer de overtuiging, dat ze, als een soort buitenboordmotor van haar Somalische Darod-clan, Amerika en Europa tracht te mobiliseren om hun particuliere ambities in de Hoorn van Afrika te ondersteunen. Alle middelen zijn daarbij geoorloofd: islamitisch fundamentalisme (Nairobi 1989-1994), de sociaaldemocratie (1994-2002 in Nederland), het liberalisme (2002-2006 in Nederland) en nu: militaire "Regime-Change" (Washington, 2006-?).

Het onderscheid tussen "sociaal" en "rechtspleging/staatsfuncties" in de dawa
Vervolgens is er, ten tweede en tenslotte, het onderscheid dat binnen de dawa wordt gemaakt tussen de 'volksbeweging' van moslims die het goede voorbeeld geven door kuis te leven en de armen te ondersteunen enerzijds, en, anderzijds, zoals Hirsi Ali zegt, dat:
... men in een democratie twee soorten instellingen onder zijn macht brengt: die voor de vorming van de burgerij (onderwijs en media) en die voor de rechtshandhaving (politie, justitie en geheime dienst).
Ze negeert volkomen, dat er in de lange historie van de Islam vele discussies daarover zijn geweest, en dat, in de loop van de negentiende eeuw, de opvatting, dat de godsdienst zich alleen met de eerstgenoemde sfeer (onderwijs en media, maar ook de moraal en de rechtvaardige structuur van de Staat, wat ze vergeet te vermelden) moet bezighouden. In de meeste landen, denk aan Libanon, Egypte en Algerije, gebeurt dat in een symbiose met staatsonderwijs, staatsmedia en particuliere (seculiere) media. Net zoals in, bij voorbeeld Nederland, met zijn confessionele scholen, kranten en televisie-organisaties.

Wat is het onderscheid met confessioneel onderwijs en "faith-based" charities?
Behalve in Saoedi-Arabië, een theocratie, houdt de Islam zich in Sunnitische landen verre van staatsfuncties. Ze handelt volgens het paulinische motto 'geef de keizer wat des keizers is', dus als gehoorzame burgers. Zelfs de "Islamitische Rechtbanken" van Mogadishu zagen zichzelf slechts als de tijdelijke opvullers van een vacuüm dat door de wereldlijke macht was veroorzaakt en zou verdwijnen met de terugkomst daarvan. Bij de Shiiten, zijn het alleen de volgelingen van Khomeini, die, in Iran, politie, justitie en geheimle diensten onder het strikte oppertoezicht van de mollahs hebben gesteld. De grote shiitische gemeenschap in Irak, bij voorbeeld, onder de leiding van Ajatollah Sistani, die al voor 1979 zich op dit punt afzette tegen Khomeini, verbiedt de Shiitische gemeenschap islamitische hoogwaardigheidsbekleders, om politieke en rechterlijke functies te vervullen.

Zelfs SCIRI in Irak (Shiiten) verlaat "hoederschap" van de rechtspleging
Een echte Islam-deskundige, Prof. Juan Cole uit Michigan, beschrijft juist vandaag in zijn blog "Informed Comment", waartoe dat leidt in de Iraakse praktijk:

The Supreme Council for Islamic Revolution in Iraq held its annual party
convention on Thursday and Friday and, according to Mariam Karouny of Reuters


This change has ideological consequences. Allegiance to Khamenei implies acceptance of the Khomeinist doctrine of Vilayat-i Faqih or the Guardianship of the Jurisprudent. It holds that political power should be held by a top theocrat. SCIRI's links to Khamenei also implied that the Jurisprudent's authority is transnational, reaching from Iran to Shiites in other countries, such as Iraq. But most Iraqi Shiites reject the Guardianship of the Jurisprudent, and even those who accept some version of it for the most part reject the idea that Khamenei has authority outside Iran.

Sistani rejects the Guardianship of the Jurisprudent in politics and government, but accepts it with regard to what he calls "the structure of society." That is why he intervened on matters such as whether Iraq would have one person, one vote elections, who would write its constitution, and whether the constitution would uphold Islamic law. But unlike Khamenei, Sistani has not the slightest interest in holding an official government position, much less ultimately being in charge of trash collection.
Het "Hoederschap van de Rechtspleging" (Vilayat-i Faqih) wordt dus afgewezen, zelfs door een zo sterk door Iran geïnspireerde (en gefinancierde) beweging als de SCIRI (dominerende partij in de dominerende Iraakse Shiitische meerderheidscoalitie). Anti-Islam-fundamentalisten als Hirsi Ali kunnen er dus van overtuigd zijn, dat de volkspartij van Erbakan in een Turkije, waar van zo een "hoederschap" nooit sprake is geweest, van de onafhankelijkheid van Justitie zullen afblijven.

Hirsi Ali als vrijwillige "nützliche Idiot"
Hirsi Ali weet dus niet alleen weinig of niets van Turkije, maar blijkt evenmin op de hoogte van het denken over het "hoederschap" over recht, politie en veiligheidsdiensten in de liberale Islam.

Dat haar een tribune wordt geboden in "Die Welt" en dat haar hetz-artikel overal wordt overgenomen, zij het met mild-kritische commentaren, zegt veel over het huidige klimaat in Europa en Amerika. Ieder heeft zo zijn opportunistische overwegingen om, op veilige afstand, mee te doen aan xenofobische hetze, onder de meest verschillende vermommingen.

Populistische en opportunistische manoeuvres die van xenophobie gebruikmaken
Neem Sarkozy. Tot op heden Frans kampioen tegen een Turks EU-lidmaatschap. Motief: "Turkije ligt in Azië". Maar ik wil er vergif op innemen, dat, als Maghreb-landen als Marokko, Algerije en Tunesië bij de EU willen komen, dit soort redeneringen plotseling niet meer opgaan. Trouwens, ligt Cyprus eigenlijk wel in Europa, of alleen het Griekstalige deel ervan? Of Guadeloupe, Frans Guyana, de Canarische Eilanden?

Neem de VS. De Islam-achtergrond van Turkije was binnen het Atlantisch Bondgenootschap nooit een probleem. Totdat het Turkse parlement de doortocht weigerde aan het Amerikaanse leger in 2003, op weg naar Irak. Nu wordt er (op een "dawa"-manier) gestreefd naar een militaire "regime-change" in Turkije, die liefst door de Europese Unie zou moeten worden gedekt. Inzoverre is Hirsi Ali volledig in lijn met Pentagon en State Department. Het Bush-regime, dat van een vervanging van de seculiere sociale zorg door "Faith-based" initiatieven een hoofdpunt maakt, ontzegt Turkije het recht, om een gelovige president, die het seculiere altijd heeft gerespecteerd, democratisch te kiezen!

Nee, Ajaan Hirsi Ali is geen Jeanne d'Arc. Eerder een Mata-Hari. Hoewel iets wendbaarder en slimmer.

---------------------------------------------
Hieronder, ter controle, de integrale tekst (vertaling NRC) van Hirsi Ali's opiniestuk in Die Welt van 9 mei 2007:


   Tekening Bas van der Schot

Tekening Bas van der Schot (NRC.nl)

Ayaan Hirsi Ali "Leger behoedt Turkije voor islamisering"

Uit: NRC Handelsblad... (11 mei 2007)

"Seculiere en liberale Turken zijn ruw wakker geschud uit een jarenlange sluimering. Het erfgoed van Atatürk dreigt te worden verkwanseld, niet door een inval van buiten maar van binnenuit, door Turken die uit zijn op een islamitische staat.

Sedert Atatürk is Turkije altijd verdeeld geweest tussen twee groepen: de ene wil de staat leiden op islamitische grondslag, de andere wil het publieke domein vrijhouden van de wil van Allah. De voorvechters van een plaats voor de islam in het landsbestuur, zoals premier Recep Tayyip Erdogan en minister van Buitenlandse Zaken Abdullah Gül en hun Partij voor Gerechtigheid en Ontwikkeling (AKP), hebben opmerkelijk veel succes geboekt. Zij hebben gebruikgemaakt van het feit dat er een zeer krachtige strategie bestaat om met democratische middelen de democratie te ondergraven. Drie pijlers van die strategie verdienen nadere aandacht.

De eerste pijler is Dawa, een tactiek die teruggaat op Mohammed, de grondlegger van de islam. Dawa houdt in dat de islam permanent en vol overtuiging wordt gepredikt als een wijze van leven, inclusief een wijze van regeren. Iedere bekeerling is verplicht de islam weer aan anderen uit te dragen; zo ontstaat een volksbeweging.

De seculieren in Turkije hebben die pijler onderschat, en daardoor verzuimd net als de islamisten te dingen naar hoofd en hart van de kiezers. Volgens peilingen zou nog altijd zeventig procent van de kiezers Gül tot president kunnen kiezen als Erdogan erin zou slagen de grondwet zo te veranderen dat de president rechtstreeks kan worden gekozen. Eventueel protest van de seculieren tegen deze onmiskenbare volkswil klinkt irrationeel en ondemocratisch.

[Intussen heeft het Turkse parlement in meerderheid ingestemd met rechtstreekse verkiezing van de president. De verkiezingen worden nog voor de zomer gehouden. HR]

De tweede pijler is economische vooruitgang. Het valt niet te ontkennen dat toen de seculiere partijen aan de macht waren, de Turkse economie een puinhoop was. Sinds de ambtsaanvaarding van Erdogan heeft er een sterke groei plaatsgevonden, is de inflatie gedaald en zijn de buitenlandse investeringen gestegen.

De derde pijler houdt in dat men in een democratie twee soorten instellingen onder zijn macht brengt: die voor de vorming van de burgerij (onderwijs en media) en die voor de rechtshandhaving (politie, justitie en geheime dienst). Nadat een eerste poging tot een islamitische revolutie was mislukt in 1997, toen de strijdkrachten een ‘zachte coup’ pleegden tegen de gekozen islamisten, hebben Erdogan en zijn partij begrepen dat een geleidelijke aanpak zou leiden tot een meer duurzame macht. Zij beseffen ongetwijfeld dat volledige islamisering van Turkije slechts mogelijk is als zij greep krijgen op het leger en het Constitutionele Hof, de twee
instellingen die het seculiere Turkije mede in stand hebben gehouden.

De recente beslissing van het Constitutionele Hof om de voordracht van Gül voor het presidentschap ongeldig te verklaren, nadat de strijdkrachten hadden gewaarschuwd dat zij de hoeder van het secularisme zijn, is voor de islamisten slechts een tijdelijke tegenslag. Erdogan en Gül hebben nog een truc achter de hand.

Met dezelfde zelfbeheersing en geduld die hen zover hebben gebracht, kunnen zij hun doel bereiken door te blijven streven naar het lidmaatschap van de Europese Unie.
Goedwillende maar naïeve Europese leiders hebben zich door de heersende islamisten laten verleiden tot de uitspraak dat het Turkse leger onder civiele zeggenschap zou moeten worden geplaatst, net als de legers van de lidstaten van de EU.

Achteraf hebben de Turkse seculiere liberalen het allemaal aan zichzelf te wijten. Zij hebben de macht van Dawa onderschat, zij zijn er niet in geslaagd de economie te laten groeien, en zij hebben niet beseft dat er EU-lidstaten zijn gemanipuleerd.

Een belangrijk aspect van het liberalisme is echter dat je van je fouten kunt leren. De Turkse seculiere liberalen moeten hun eigen volksbeweging opzetten, die de boodschap van de vrijheid van het individu uitdraagt. Zij moeten de Turkse kiezers weer zover zien te krijgen dat zij de economie van het land aan hen toevertrouwen, en zij moeten de onderwijs-, informatie-, politie- en justitiële instellingen terugveroveren.

Zij moeten ook zorgen dat de EU-leiders begrijpen en respecteren dat het leger en het Constitutionele Hof niet alleen het land en de grondwet verdedigen, maar ook – en dat is misschien nog wel belangrijker – bedoeld zijn om de Turkse democratie te beschermen tegen de islam.

Het ware secularisme herstellen betekent niet zomaar een secularisme herstellen.
Het gaat om een secularisme dat opkomt voor de vrijheid en de rechten van het individu, niet het ultranationalistische soort dat een milieu creëert waarin Adolf Hitlers Mein Kampf een bestseller is, waarin de Armeense genocide wordt ontkend en minderheden worden vervolgd. Door zo’n nationalist is de Armeense redacteur Hrant Dink vermoord.

Deze combinatie van kwaadaardig nationalisme en roofzuchtige islam maakt dat de Turkse seculiere liberalen voor een grotere opgave staan dan alle andere liberale bewegingen van dit moment.

Ayaan Hirsi Ali was van 2003 tot 2006 Kamerlid (VVD). Ze is nu verbonden aan de conservatieve denktank American Enterprise Institute te Washington. © Los Angeles Times.
Werd vandaag ook gepubliceerd in In Europa Thuis. Duitse vertaling (Bigberta?) in In Europa Zuhause en Franse/Engelse versies zijn in voorbereiding.

Powered by ScribeFire.

07 mei 2007

Sarkozy. En verder?

Ik was geen fan van Ségolène Royal. In 1994 heb ik haar gehoord op een congres van jonge Franse ondernemers in Bourgogne. Geen enthousiasme.
Maar ik prefereerde haar natuurlijk boven Sarkozy. Het heeft niet zo mogen zijn.
In Nederland wordt in het algemeen onderschat, wat de Franse politiek betekent.
Ten Zuiden van ons, zullen er vijf jaar lang macho-achtige politieke interventies plaatsvinden in de Franse voorsteden.
Sommige politieke partijen (ik denk aan de PVV van Wilders) zullen daarvan profiteren.
Maar Frankrijk telt een behoorlijk aantal goede stedelijke wijk-practitioners, die zich niet zo maar terzijde laten schuiven.
Sarkozy zal niet zonder hen kunnen. Dat is de boodschap van vanavond.
Laten we solidair zijn met onze Franse collega's en laten we niet gebeuren, dat de immigranten van Frankrijk in een hoek gezet worden, waar ze niet horen.
Solidarité européenne - daar gaat het nu over!
Related Posts with Thumbnails