Voordat we ons verdiepen in het joodse denken over verkrachting en de rol van de vrouw in oorlog, bezetting en gevangenschap, zetten we eerst een paar feiten over de gijzeling van Joanie de Rijke in Afghanistan op een rij.
Vrouwen vertellen hoe ze zich redden uit verkrachtingssituaties
Joanie komt over als een moedige, competente en moderne vrouw. Moeder van jongvolwassen kinderen. Kennelijk seksueel nogal geëmancipeerd, want werkend voor het Vlaamse mannenblad "P".
Ze werd in een val gelokt door een clanhoofd even buiten Kaboel, die haar een interview aanbood. In plaats van het interview, werd ze gevangengenomen en werd voor haar een losprijs gevraagd. Het ging dus duidelijk niet om een religieus geïnspireerde ontvoering, maar om een, helaas banale-, afpersing. Of het clanhoofd ook relaties met de Taliban onderhield, blijft onduidelijk.
In eerste instantie beloofde de om zijn pro-Bush activisme beruchte Belgische (Vlaams, CD&V) minister De Crem van defensie, om "alles te doen" om Joanie vrij te krijgen. Toen echter bleek, dat Mw de Rijke de Nederlandse nationaliteit heeft, gaf hij plotseling "niet thuis". Het waren collega's van Joanie op de redaktie van het blad, die de benodigde 120.000 euros bijeenbrachten. Dat kostte tijd. Het is dus heel goed mogelijk, dat het gedraai van minister De Crem mede heeft geleid tot de verkrachting, waarvan Joanie verslag doet in haar onlangs verschenen boek.
De Vlaams-Belgische connectie
Als er dus iemand uit de door Wilders zo verketterde "politieke elite" van slapheid jegens de vijand heeft getuigd, is het deze De Crem wel. Misschien nog eens twee keer nadenken over uw plannetjes om Vlaanderen in te lijven bij Nederland, meneer Wilders? De Crem heeft trouwens een slechte record met Nederlandse vrouwen die in Vlaanderen wonen.
Nog niet zo lang geleden deed de Antwerpse Natalie Lubbe Bakker in haar blog verslag van een dronken uitje van De Crem en zijn medewerkers in een New Yorkse pub, waar ze als werkstudente achter de bar stond. De Crem had in het Washington van het fin-de-règne van Bush jr. een blauwtje gelopen: Er was niemand om mee te praten en op de foto te gaan. Frustratie werd luidkeels en dronken uitgeleefd. Na publikatie van het verhaal van Natalie, liet De Crem een assistent naar de baas van de blogster bellen, waarop ze werd ontslagen. De Crem ontsnapte ternauwernood aan een motie van wantrouwen in het Belgische parlement.
Wilders en zijn zogenaamde respect voor de zelfstandige vrouw
Terug naar Joanie in Afghanistan. Die zat dus ruim twee weken met een stel maffiosi opgescheept. Toen heeft ze gedaan, wat slimme vrouwen in dergelijke posities altijd al hebben gedaan, maar zelden verteld: In de zekerheid, dat ze vroeger of later verkracht zou worden, heeft ze er voor gezorgd, dat dat gebeurde door de top-man in het gezelschap. Waarom? Dat geeft bescherming tegen de avances van de ondergeschikte mannetjes. Niet altijd, maar het is de moeite waard om te proberen. In haar geval heeft het gewerkt: ze zegt zelf dat het haar voor de dood heeft gespaard. Ze was immers nu de "eigendom" van de leider. Een of ander instinct dat we van de apen hebben geërfd, maakt, dat aantasting van haar eer tegelijk aantasting van de eer van de hoofdman zou hebben betekend.
Opnieuw: Een en ander heeft niets met de Islam te maken. Nee, uitsluitend met een primitief masculien eergevoel, waarvan Wilders (uiteraard zonder het te beseffen) zich de boodschapper maakt. Het is dat mannelijk eergevoel dat aan de basis ligt van de door dezelfde Wilders en consorten zo verketterde EERWRAAK. Een vrouwtje dat tot de clan behoort is verkracht - DUS: de mannetjes MOETEN wraak nemen, het slachtoffer is "besmet" en wordt weggestopt, moet zwijgen. Ze mag niets over haar gevoelens laten blijken en de heren der schepping gaan over tot het uitwisselen van wraakakties tussen de clans. Zoals bij voorbeeld in Zuid Italië blijkt, kan dat generaties lang duren. De betrokken vrouwen en meisjes worden uitgeschakeld, en weggestopt vanwege de "schande". Het eerste slachtoffer is dus ... het slachtoffer!
Laten we een niet-islamitisch voorbeeld nemen van systematische verkrachtingen. Berlijn, april/mei 1945. De Russissche overwinnaars hebben een "licence to violate" in het overwonnen Berlijn. Stalin had weliswaar een halfhartige waarschuwing gegeven. Maar de Iwans zijn niet te stuiten. Een stad vol onbestorven weduwen. De verse herinnering aan de misdaden van het Duitse leger aan hun vrouwen, moeders en kinderen bij de opmars van de Duitse legers in 1941-1943. Jaren later durfde een Berlijnse vrouw op te schrijven, wat ze had gedaan, om het vege lijf te redden in een dergelijke situatie. U raadt het: Na een serie ervaringen met afgedwongen al dan niet collectieve verkrachtingen, kiest ze ervoor, om zich te laten beschermen door een min of meer acceptabele Russische officier, in ruil voor intimiteit. Zodoende komt ze die tijd door. Niet leuk voor haar man, die intussen lijdt in Russische krijgsgevangenschap. En bij terugkomst van haar partner, wordt ze door hem verstoten. Maar wat ze anders of beter kunnen doen?
Dit is precies, wat Wilders doet met Joanie. Een moedige vrouw, die zich weet te redden in een levensgevaarlijke situatie, wordt door hem bevuild, en de mannen die haar respecteren, die respecteren dat ze de moed heeft, om zich erover uit te spreken, worden door Wilders weggezet als "zwakkelingen", als degenen die "bij voorbaat capituleren". Even afgezien van de vraag wat Wilders ZELF heeft gedaan of gezegd om de "schande" uit te wissen (NIETS, namelijk), wat is dit anders dan een oproep tot ... EERWRAAK?
Wilders verwijt de regering (meneer Balkenende, zijn assistent van Financiën Wouter Bos van de PvdA) dus dat ze "net als het slachtoffer van de 'Taliban'", toegeven aan de pretenties van de "Islam". Daarmee gedraagt Wilders zich als de ex-partner van het Berlijnse verkrachtingsslachtoffer, en als n'importe quel chef de clan, die haar immers zou hebben veroordeeld tot eeuwig zwijgen, of erger. Ze moet koest blijven en netjes wachten op de ... eerwraak.
Plaatst Wilders zich hiermee in het Joodse deel van de "joods-christelijke traditie"?
(Sarah, onvruchtbaar, presenteert bijvrouw Hagar aan Abraham. Bijbels tafereel van Adriaen van der Werff, 17e eeuw.)
We hebben al gezien, dat Wilders' reactie niets te maken heeft met het Christendom. Hoe zit het met het Oude Testament? We kennen het Boek Esther. Esther wordt geëerd omdat ze via het bed de Babylonische vorst heeft bespioneerd en voorkomen dat diens grootvizier een pogrom tegen de Joden uitvoert.
En wat te zeggen van Abraham? Abraham zendt zijn eigen vrouw Sarah, zogenaamd als zijn zuster, naar een machtige vijandelijke vorst, om hem als echtgenote te dienen. Het plannetje lukt: Als het bedrog uitkomt, wordt Sarah naar haar echtgenoot teruggestuurd en er komt vrede tussen de Joodse stam en haar vijanden. Wilders' standpunt inzake Joanie komt erop neer, dat hij Abraham beschuldigt van "capitulatie" en "zwakheid", terwijl de Torah duidelijk suggereert, dat het hier gaat om een slimme vredesstrategie, met een Joodse vrouw als heldin.
Kortom, waar belangrijke teksten uit de Joodse traditie aansporen tot relativering van clan-eer en waar (via de Verlichting) geëmancipeerde vrouwen durven te verhalen van hun omgang met seksualiteit in noodsituaties, roept Wilders op, om terug te keren naar de primitieve "eerwraak" en verwerpt hij de eigen rol van de vrouw. De Abrahams van deze tijd beschuldigt hij van zwakte en capitulatie.
Waar blijven de protesten van de vrouwenbeweging tegen Wilders' eerwraak-standpunt?
Waar vind ik het Joodse antwoord op Wilders' verkrachting van het Bijbels eerbetoon aan de zich opofferende vrouw?
(Dit is het tweede artikel in de Wilders-trilogie. Eerder gepubliceerd 30/5-6/6 in HUIBSLOG)
