Wilders verkracht joods-christelijke cultuur

Moet het nog gekker worden?

Beroepsprovokateur Wilders misbruikte deze week opnieuw z'n immuniteit als kamerlid, - om volstrekt buiten de orde van het jaarlijkse financiële verantwoordingsdebat -, een door haar afghaanse gijzelaars verkrachte vrouw, nogmaals publiek te schenden. En tegelijk de regering Balkenende daarvoor verantwoordelijk te stellen. Nu.nl (met video):

Wilders uitte zijn onbegrip over de Nederlandse journaliste Joanie de Rijke die door de Taliban is verkracht, maar daar volgens hem vergoelijkende woorden over sprak. In de ogen van Wilders is dat ''tekenend voor het morele verval van onze elite''.

Wilders poseert voortdurend als de laatste verdediger van het "joods-christelijke erfgoed" van Europa tegenover de "sluipende islamisering". Volgens Wilders en zijn Amerikaanse en Europese kornuiten, hebben de (linkse) elites daarvoor al gecapituleerd. Bewijs: Een Vlaamse journaliste die al jaren voor het mannenblad "P" werkt (maar toevallig de Nederlandse nationaliteit nog heeft), vergeeft het aan haar Afghaanse gijzelnemer (inmiddels gesneuveld) dat hij haar heeft verkracht.

Voorzover ik weet, heeft nog niemand gewezen op het feit, dat VERGEVEN, vergiffenis schenken, nu juist een Christelijke kernwaarde is. Niet meer "oog om oog, tand om tand", maar de andere wang toekeren als men geslagen wordt. Je zou kunnen zeggen, dat het Christendom is begonnen met een (vergeven) verkrachting, althans een schending van de eerbaarheid. Namelijk die van de maagd Maria, toen een zendbode Gods haar het zaad van het kindeke Jezus inplantte, hoewel zij reeds met Jozef verloofd was.

Maar, alle gekheid op een stokje (Freud!): Als iets het Christendom onderscheidt van andere godsdiensten en filosofieën, dan is het wel de morele grootsheid van de vergeving. De hele kruisdood ontleent er zijn betekenis aan. Wie zijn vijand vergeeft, toont een mooie menselijke kant, nadert het goddelijke. Menig heilige wordt geëerd om niets anders dan zijn of haar vergevingsgezindheid. En zegt het Onze Vader niet: "En vergeef ons onze zonden, gelijk wij vergeven onze schuldenaren"?

Wie tot vergevn in staat is, is niet "zwak", zoals Wilders betoogt, maar juist sterk. Of is het vergeven soms uit de religie en de cultuur verwijderd door de "Verlichting", die geregeld door Wilders en consorten wordt aangeroepen om de "superioriteit" van de Europese joods-christelijke cultuur te onderbouwen? Heb ik iets gemist? De denkers van de Verlichting, van Pascal, via Voltaire, Rousseau, de markies De Sade tot de makers van de Amerikaanse en Franse Revoluties hebben veel beweerd, en daarvan vaak ook weer het tegendeel, maar bij mijn weten, hebben ze voornamelijk gepleit voor het vervangen van willekeur en dogmatische vooroordelen door een transparante justitie, voor iedereen dezelfde, of hij nu jood, muzelman, katholiek of protestant is. En of het een man, dan wel een vrouw betreft.

Hoewel - dat laatste principe wordt nu juist door Wilders verkracht met zijn opmerkingen. Daarover straks.

Tot zover over het onchristelijke van onze kruisridder.

Ik ben geen theoloog, noch aangesloten bij enig christelijk lichaam. Wat ik hier betoog, had eigenlijk door christelijke autoriteiten gezegd moeten zijn. Waar blijven die? Om Wilders eens te parafraseren: Hebben ze al gecapituleerd voor het racistisch populisme, dat hun geloof aan het gijzelen is? In de christelijke POLITIEK heb ik geen vertrouwen meer: Oorverdovende stilte van die kant. Denkelijk in de hoop, dat de Wildersen genoeg stemmen weghalen bij links en bij de liberalen, zodat ze de grootste partij kunnen blijven. Dat was althans de zin van het één-tweetje Balkenende-Fortuyn (achterkamer-politiek!) in 2002.

Dus: Waar blijven de christenen die Wilders veroordelen wegens onchristelijk?

In de volgende delen gaan we in op de anti-joodse en anti-vrouw aspecten van Wilders' meest recente uitval.

(Deze post werd eerder gepubliceerd in HUIBSLOG op 30 mei 2009)