Sinds ruim twee jaar word ik op internet (twitter, facebook, e.a.) achtervolgd (harrassed) door Alphonse Scaf, technisch tekenaar uit Maastricht. Ooit dacht ik dat deze generatiegenoot mijn gedachtengoed grotendeels deelde en ik was blij met zijn bijdragen op de Blog Krapuul.nl.
Ik heb me erg vergist. Scaf is iemand met een psychisch probleem, waarschijnlijk een soort narcissisme en hij bleek een rücksichtsloser "basher" van iedereen die hem niet bevalt.
Ik ben altijd nieuwsgierig gebleven naar wat feministes, vrouwenactivistes en slachtoffers van onderdrukking te zeggen hebben. Jacqueline, vriendin van mij, gaat 100 procent voor slachtoffertjes van pedofilie. Ze vergist zich misschien enkele keren in wie aan te vallen. Maar Jacqueline is authentiek. Ik laat haar niet vallen. Ze vecht ook voor mijn (klein)kinderen!
Dit soort van redeneringen begrijpt Scaf dus helemaal niet. Hij denkt dat hijzelf wordt aangevallen.
Dus schrijft hij in december 2010 in een blog die hij mij eergisteren zond:
Het slot speelt dezer dagen. De kwestie Sjaakie. Daar is het laatste woord nog niet over gesproken, want hoe kan het zijn dat iemand met de volgende biografie: "an Amsterdam-born historian, who took part in most highlights of the Sixties as a student leader. He was an Amsterdam city councillor and alderman in the seventies, set up an urban emancipation programme for the Dutch Government during the eighties and inserted it into a new European Network. Now an independent consultant on regeneration of urban neighbourhoods in Europe, based in Brussels, Belgium. After retirement active as a Blogger. Follows and analyses far-right and fascist trends in Europe", zo de mist in gaat als hij de afgelopen weken op Twitter?
De biografie klopt aardig, al zeg ik het zelf.
Wij, emancipatiewerkers, we werken met mensen als Jacqueline. Gemotiveerd. Op zoek naar themas om de mensen om zich heen te motiveren. Natuurlijk, ze zijn niet zonder fouten. Ze kunnen gemakkelijk worden verleid door populisten. Dus is het des te belangrijker, om de energie van mensen als Jacqueline te richten op wat werkelijk helpt om mensen te bevrijden en in te schakelen voor de emancipatie van het geheel van gemeenschappen.
Dus als Jacqueline zich -TERECHT- keert tegen misbruik van kinderen in de RK kerk, in andere centra, dan steun ik haar. Niet met woorden, maar 100%.
Het toeval (?) wil, dat Scaf bevriend is met hotemetoten uit de pedofilie-wereld. Ik geloof best dat kinderliefhebbers die zich inhouden bescherming verdienen. Vanaf 18 jaar moet alles kunnen. Maar ik heb de hele vreselijke Dutroux-geschiedenis beleefd en ik wil dat onze meisjes zich kunnen ontplooien, zoeken wat goed is en niet worden belaagd door geperverteerden.
Scaf, geloof me, is geen pedofiel. Maar hij denkt dat wie zich verzet tegen de pedofiele wereld ook een reactionnair is.
Dus vindt Alfonse Scaf het volgende:
Inmiddels ben ik er toe overgegaan hem een klootzak te noemen overeenkomstig de nuttige klerk volgens Julien Benda’s "La trahison des clercs".
"Hem", dat ben ik dus.
Het verraad der klerken heb ik aangeklaagd en in zijn kontekst geplaatst in xxx (blog)
Maar Scaf begrijpt niet dat je de gevoelens van mensen in achterstandswijken moet begrijpen, voordat je aan de slag gaat:
We zullen zien. Als opmaat ga ik nu aan de slag met het portret dat Jacqueline Wouters van me schetst op haar weblog. Nadrukkelijk niet om al die stupiditeiten te weerleggen, meer om te tonen hoe iemand met volslagen kronkelredeneringen zoveel steun kan ondervinden, niet in de laatste plaats van een intellectueel, want zo mogen we Huib Riethof toch wel noemen?
Als de technisch tekenaar genaamd Alphonse Scaf iets heeft begrepen van het lijden van mensen zonder middelen, zou hij kunnen helpen om in Maastricht woningen voor hen te reserveren.
Ik ben in afwachting van zijn initiatieven....
