In 't Verdonkhoekje: Multiculturele gevangenisarchitectuur

Vorige week was ik in Rotterdam. In de voormalige Van Nelle fabrieken werd een Europese conferentie over integratie gehouden met Rotterdam en zijn burgemeester Opstelten als (prominent) gastheer.

Verdonk was er ook.

Vooraanstaande Europeanen (Commissie-vice-president Frattini bij voorbeeld), waren aanwezig omdat ze dachten, dat Nederland nog vooroploopt bij integratie-initiatieven.

Het was een echt VVD-fuifje. Groenlinks wethouder voor integratie was vrijwel onzichtbaar.

Natuurlijk ging het er niet om, wat Verdonk zou zeggen. Het gebeuren verschafte haar een legitimatie, alleen al doordat ze aanwezig was en niemand (behalve in de werkgroepen, waar ze niet meer bij was) "boe" tegen haar zou kunnen roepen.

En wat zei Verdonk?
Niet: "Regels zijn regels".
Niet: "Iedereen moet op straat Nederlands spreken".

Nee, Verdonk was daar in haar weinig opgemerkte kwaliteit van integratie-minister.
Ze moest dus wel iets melden over integratie-initiatieven, lokale, waar ze zich op kon beroemen.

Met moeite kwamen er twee.

Eén daarvan was een projectje in Almere, waar immigrantenvrouwen architecten zouden hebben geholpen met huizen te ontwerpen, waar ook immigranten zich thuis kunnen voelen. Vanzelfsprekend, ging het niet over vrouwelijke architecten van Marokkaanse of Turkse afkomst (want die zijn er ook), die zich laten adviseren door Hollandse architecten.
Integratie is immers onder Verdonk een one-way issue.

En toen kwam ik op het idee: Als Verdonk nu eens immigranten had aangetrokken als adviseurs voor de bouw van de detentie-inrichtingen die functioneren in haar uitzettingsbeleid?
Bij integratie gaat het immers vooral om het goede voorbeeld?

Helaas was er geen discussie met de sprekers voorzien.

In 't Verdonkhoekje: Aboutaleb

Het begon met ex-minister Jan Pronk, voorzitter van Vluchtelingenhulp, nu vertegenwoordiger van de Secretaris-Generaal van de VN in Darfur. Verdonk wilde hem niet meer spreken, want hij had heaar uitzettingsbeleid "deportatie" genoemd. Geen handje meer geven aan Pronk. Pronk weg, Verdonk bleef.

Vervolgens was er een oude traditionele imam uit Tilburg of Breda, die om religieuze redenen aan Rita Verdonk geen hand wilde geven, omdat hij vermoedde dat het een vrouw is. Hij zei wel vriendelijk gedag en hallo. Maar voor Verdonk was het aanleiding om een xenofobe rel te trappen. Niemand echt tevreden, behalve Wilders en de klammheimliche racisten van het LPF. Verdonk bleef.

Ja, en toen was er Hirsi Ali. Die moest weg, omdat ze onterecht zou zijn toegelaten en ten onrechte vernederlandst. Verdonk dwong haar om opnieuw een onwaar verhaal te vertellen en te ondertekenen, dat excuses aan haar ministeriële persoontje bevatte. Balkenende verraade (opzettelijk naïef?) Verdonk's spelletje. Iedereen boos. D66 weg, Verdonk bleef.

Maar eerst was er nog de Schipholbrand, waar volgens Verdonk iedere gevangenisfunctionaris volledig zijn plicht had gedaan. Minister Donner moest weg, samen met een uitgebluste VVD-ministeres (voor het politieke evenwicht). Maar Verdonk bleef. Zou ze Pieter van Vollenhoven een handje geven, als ze hem tegenkomt?

En, o ja, Verdonk bedreef demagogie, op 5 november 2004, op de Dam in Amsterdam, na de moord op Van Gogh. PvdA-corifee Aboutaleb herinnerde eraan. Mocht niet. Excuses aanbieden. Aboutaleb had alleen "spijt". Wie weet, gaat Verdonk nog verder tot het gaatje.

Verdonk is eigenlijk in de eerste plaats minister van "integratie". Daarvan is bitter weinig terechtgekomen onder haar bewind.

Wanneer worden daarvoor excuses geëist?