Het begon met ex-minister Jan Pronk, voorzitter van Vluchtelingenhulp, nu vertegenwoordiger van de Secretaris-Generaal van de VN in Darfur. Verdonk wilde hem niet meer spreken, want hij had heaar uitzettingsbeleid "deportatie" genoemd. Geen handje meer geven aan Pronk. Pronk weg, Verdonk bleef.
Vervolgens was er een oude traditionele imam uit Tilburg of Breda, die om religieuze redenen aan Rita Verdonk geen hand wilde geven, omdat hij vermoedde dat het een vrouw is. Hij zei wel vriendelijk gedag en hallo. Maar voor Verdonk was het aanleiding om een xenofobe rel te trappen. Niemand echt tevreden, behalve Wilders en de klammheimliche racisten van het LPF. Verdonk bleef.
Ja, en toen was er Hirsi Ali. Die moest weg, omdat ze onterecht zou zijn toegelaten en ten onrechte vernederlandst. Verdonk dwong haar om opnieuw een onwaar verhaal te vertellen en te ondertekenen, dat excuses aan haar ministeriële persoontje bevatte. Balkenende verraade (opzettelijk naïef?) Verdonk's spelletje. Iedereen boos. D66 weg, Verdonk bleef.
Maar eerst was er nog de Schipholbrand, waar volgens Verdonk iedere gevangenisfunctionaris volledig zijn plicht had gedaan. Minister Donner moest weg, samen met een uitgebluste VVD-ministeres (voor het politieke evenwicht). Maar Verdonk bleef. Zou ze Pieter van Vollenhoven een handje geven, als ze hem tegenkomt?
En, o ja, Verdonk bedreef demagogie, op 5 november 2004, op de Dam in Amsterdam, na de moord op Van Gogh. PvdA-corifee Aboutaleb herinnerde eraan. Mocht niet. Excuses aanbieden. Aboutaleb had alleen "spijt". Wie weet, gaat Verdonk nog verder tot het gaatje.
Verdonk is eigenlijk in de eerste plaats minister van "integratie". Daarvan is bitter weinig terechtgekomen onder haar bewind.
Wanneer worden daarvoor excuses geëist?
Mijn blogroll [NL]
Networked Blogs
Europese DenkTank van...
... de stadswijk-regeneratie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reacties worden gemodereerd. Even geduld!