Dat is goed nieuws. Vooral omdat niet alleen de Amerikanen en andere bondgenoten in het gebied aandringen op zo een verandering, maar ook, blijkens reportages in binnen- en buitenland (enkele dagen geleden nog in de New York Times), de Nederlandse militairen-zelf.
Het lijkt weer een beetje op Srebrenica: Een geïsoleerde-, moeilijk te bevoorraden post. De Afghaanse regering, ter ondersteuning waarvan de hele missie zegt te zijn opgezet, is even corrupt en onbetrouwbaar als de officiële bondgenoten (de Bosnische moslims) indertijd in het grensgebied tussen Servië en Bosnië. Minachting en vooroordelen tegen de Afghaanse bevolking overheersen. Ik ben bang, dat als Kamp 'Holland' straks verlaten zal zijn, de toeristen er opschriften en tags zullen aantreffen als nu nog in Potocari te zien zijn: Bosnische meisjes worden bestempeld als hoeren "die er niks van kunnen".
Een vandaag in De Telegraaf uitgelekt rapport van het defensie-apparaat waarschuwt ook tegen de gevolgen van een eventuele verlenging van de missie. Bevoorrading en extra personeel vormen een steeds groter probleem. Stel je voor, dat er, net als in Srebrenica, een onervaren onderdeel wordt uitgezonden, omdat er geen ervaren militairen meer zijn...
In de NYT verklaart een Nederlandse commandant, dat er nog wel 10 jaar nodig zullen zijn, om een missie als de Nederlandse- in Uruzgan te laten slagen. Daarvan wil Berlijn naar zijn zeggen (NRC, 19.4.07) niets weten:
De kritiek van de NAVO-bondgenoten in Zuid-Afghanistan dat de Nederlanders de Talibaan niet genoeg aanvallen, is geen aanleiding tot actie, meent hij: „Het allerstomste zou zijn om ons nu te laten pushen om grote risico’s te nemen.”Berlijn schetste op zijn eerste briefing dit jaar over Uruzgan een bescheiden beeld van de effecten van de Nederlandse aanwezigheid. Ten aanzien van vermindering van de invloed van tegenstanders en lokale krijgsheren, inzetbaarheid van het Afghaanse leger en groei van de lokale economie signaleerde Berlijn een positieve tendens. Op andere gebieden, zoals wetshandhaving of inzetbaarheid van de Afghaanse politie, is van geen vooruitgang sprake.
"Bescheiden"? Eerder somber. Op zich is de Nederlandse aanpak niet onsympathiek. Maar een dolle actie als de recente Amerikaanse wild-west schietpartij door Marines (NYT: "excessive") op willekeurige burgers bij Kandahar, nadat hun konvooi door een wegkant-mijn was getroffen, kan in één klap alle vooruitgang tenietdoen.
De Uruzgan-missie blijft een enorm risico. Nederland doet weer net, alsof het alleen op de wereld is. Militair ondersteund opbouwwerk heeft meer kans op succes in gebieden waar Nederland een groter belang bij heeft dan Afghanistan. In Libanon bij voorbeeld. Of in Darfur. Of, nog dichter bij huis: Kosovo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reacties worden gemodereerd. Even geduld!