12 mei 2009 werd de studentenbezetting van het bestuurscentrum (Maagdenhuis) van de Universiteit van Amsterdam herdacht met de uitgave van een fotoboek.

Hein Verkerk en Huib Riethof, 12 mei 2009, Amsterdam.

De bijeenkomst in het Amsterdams Historisch Museum had een hoog reünie-gehalte. Filmpje en Flickr fotoset waaraan bovenstaande foto is ontleend op Hein Verkerk's blog.

Ewoud Butter: Moslim bashen voor beginners. Tips voor rechtse populisten.

DLL neemt eigenlijk nooit de volledige tekst van een andere blogger over. Vandaag een uitzondering. Ewoud Butter geeft in zijn blog 22 "tips" voor beginnende moslim-bashers. Hij doet dat zo goed.

Wat heb ik er nog aan toe te voegen?

("Wilders Bedreigd!" - Het plaatje hierboven is van Adriaan. Adriaan maakt onovertroffen cartoons in -zeer- klare lijn. Deze werd, zoals veel andere, indertijd gepubliceerd door Sargasso of GeenCommentaar. Ook aanbevolen Nederlandse Blogs!)

Moslim bashen voor beginners. Tips voor rechtse populisten

Stel, u bent politicus van een rechts populistische partij en u bent toevallig terecht gekomen op dit weblog. Laat ik dit bezoek dan voor u tot een nuttige tijdsbesteding maken en wat tips geven om bij de komende verkiezingen zoveel mogelijk stemmen te winnen. Omdat de PVV alleen in Den Haag en Almere deelneemt aan de gemeenteraadsverkiezingen, blijven er zo’n 440 gemeenten over waar voor u een hoop stemmen zijn te winnen. Hoe doet u dat?

1. Hoed u voor positieve verhalen. Die wekken argwaan bij veel kiezers. U kunt het optimisme beter overlaten aan politici die herkozen willen worden. Benoem en vergroot de problemen waarop u zich wilt profileren.
2. Laat u ook niet verleiden tot het geven van oplossingen. Oplossingen geven betekent namelijk keuzes maken en prioriteiten stellen en voordat u het weet maakt u een keuze die slecht bij uw potentiële achterban valt. ‘Geen islam in onze dorpstraat’ kan nog wel of ‘geen geld meer naar linkse hobbies’ is ook een oplossing zonder risico.
3. Hoed u voor nuance en spreek zoveel mogelijk in soundbites. Uw mening moet gemakkelijk samen te vatten zijn in de kop van een krantenbericht, uw argumentatie mag niet langer zijn dan een bericht op twitter (140 tekens).
4. Wees in doorlopende staat van woede, ontzetting en verbazing. De media zijn immers gevoeliger voor emoties dan voor argumenten. Wees grof en direct, dat suggereert namelijk meer daadkracht en humor dan de melige en verhullende woordenbrij van de Haagse of de plaatselijke elite.
5. Zet ‘goed’ en ‘kwaad’ duidelijk tegenover elkaar en gebruik groepstegenstellingen als ‘wij’ versus ‘zij’, ‘Nederlanders versus niet-Nederlanders’, ‘de elite versus de gewone mensen, ‘autochtoon versus allochtoon’, ‘rechts versus links’, ‘joods-christelijk’ versus ‘moslims’ etc. Zo houdt u het overzichtelijk. U bent trouwens als vertegenwoordiger van de ‘gewone Nederlander’ uiteraard tegen de elite. En wanneer u zelf al lang onderdeel bent van die elite wordt dat minder relevant naar gelang u zich er harder tegen afzet.
6. Profileer uzelf als vaderlands- en dorpslievend. Spreek lovend over het joods-christelijke erfgoed, de Nederlandse identiteit en cultuur of de lokale variant daarvan, maar laat u nimmer verleiden tot het definiëren van die identiteit of cultuur.

Lees de andere 16 bij Ewoud zelf!
Ewoud Butter geeft ook (samen met anderen) de Allochtonenweblog uit. Aanbevolen.

Technorati Tags: Netherlands, Muslim-Bashing

Het NV-A dreigt Vlaamse werklozen te beroven, vanwege de Maddens-doctrine!

Je wordt er niet goed van. Uit een verklaring van de federale minister van Werk, Joëlle Milquet in De Morgen van vandaag, blijkt dat NV-A minister De Muyter (Vlaams) een initiatief van haar, om werkgevers te belonen voor het in dienst nemen van jonge (en oudere) werklozen, wil boycotten!
Eerst was Vlaanderen akkoord en de vakbonden ook. Maar plotseling wil de vroegere Vlaamse werkgeversvoorzitter, met de goedkeuring van het christelijke CD&V, een "belangenconflict" inroepen, om de maatregel tegen te houden. In de Belgische wetgeving kunnen regionale regeringen (territoriaal of communautair) zo een "belangenconflict" inroepen, wanneer ze vinden, dat een federale maatregel hun gewest zou benadelen. dat legt zes maanden lang het regeren stil.
Dat gebeurt om de haverklap bij de splitsing van het arrondissement "BHV" (Brussel-Halle-Vilvoorde), waartoe een Vlaamse meerderheid in het federale parlement eind 2007 heeft besloten.
Ik vind dat de Franstaligen terecht protesteren tegen deze eenzijdige maatregel. Er moet een oplossing worden gevonden voor de Franstaligen in de Brusselse Rand. Het Vlaamse besluit voorziet daarin niet.
Het "belangenconflict" van NV-A Muyters is van een geheel andere orde. Het zou wel eens zo kunnen zijn, dat de ongediplomeerde Waalse werklozen meer profiteren van de maatregel, dan de beter geschoolde Vlaamse jonge werklozen. So what? Moeten de Walen worden gestraft, omdat hun onderwijssysteem slechter functioneert? Of de Brusselaars?
De werkloosheid in Vlaanderen is in de laatste tijd sterker toegenomen dan elders. Logisch, want de werkgelegenheid in Vlaanderen was beter dan elders. Vlaamse werklozen zouden minstens evenveel profiteren van de maatregel als niet-Vlaamse.
De maatregel lijkt als twee druppels water op de "Melkert-banen" in Nederland. Werkgevers ontvangen de uitkering van hun werknemer, en kunnen daardoor de arbeidskosten bestrijden.
Het CD&V doet, alsof het hun niet aangaat. Leterme (federaal minister-president) stuurde de vakbonden, die pleitten voor een gelijke behandeling van werknemers, onlangs naar huis met de boodschap, dat ze het zelf maar moesten oplossen met de werkgevers. Vlaams minister-president (CD&V) Peeters zegt dat hij het overlaat aan het overleg tussen Milquet en Muyters.
Dat overleg leidde vanmiddag tot een akkoord, waarbij Vlaanderen en Milquet water in de wijn deden. Het "belangenconflict" is dus even van de baan.
Maar er blijven een paar vragen: Waarom moest "madame Non" (Milquet) de publiciteit opzoeken, voordat het NV-A inbond? Is het misschien zo, dat NV-A ideoloog Bart de Wever zijn pion in de Vlaamse regering, Muyters, heeft aangezet tot sabotage van de federale regering in het kader van de Maddens-doctrine, die wil dat de federale regering machteloos wordt, opdat de gewesten haar taken overnemen? - Het lijkt er alleszins op!
Het inbinden van het NV-A is ook gauw verklaard: Een strijd met de (Vlaamse) vakbonden is nu niet bepaald welkom, zolang het NV-A niet de baas is in Vlaanderen.
Als ik Muyters was, zou ik beginnen te muiten. Muiterij tegen het ideologische keurslijf van de strak-separatistische achterban van het NV-A.
Ik ben eens op hun website gaan kijken, en ik viel van m'n stoel van schrik. Het NV-A wil precies hetzelfde als het Vlaams Blok, pardon: Belang. Pseudo-intellectueel en nep-historicus De Wever speelt een spelletje met de grotere Vlaamse politieke krachten en de oude Vlaamsnationalen lachen in hun vuistje. Eerst hebben ze aan het CD&V het leven onmogelijk gemaakt, nu is de SP.a aan de beurt.
Er heerste vandaag een dodelijke stilte van die kant. De SP.a zit niet in de federale regering. Maar haar achterban zou het slachtoffer zijn geworden van de NV-A/CD&V manoeuvre. Waarom geen standpunt van de Vlaamse sociaal-democraten? Antwoord: Ze hebben zich met huid en haar verkocht aan de Maddens-doctrine!
Het initiatief van Vlaams SP.a onderwijsminister Pascal Smet uit Brussel, om de Franstaligen gerust te gaan stellen over het Vlaamse verlangen, om de Franstalige scholen in de Brusselse rand te controleren, is slecht gevallen bij het NV-A. Smet wordt niet rechtstreeks, maar onrechtstreeks gepakt in het Vlaamse parlement. Hij zou het onderwijsbudget (financiënminister Muyters) slecht beheren. SP.a doet niets, om Smet uit de wind te houden. Het is ongelofelijk, dat sociaaldemocraten meedoen in een machtsspel, zogenaamd tegen de federale regering, maar in werkelijkheid, om ten koste van, bij voorbeeld, de werklozen, Vlaams separatisme te bevorderen.
We houden hier het NV-A in de gaten.
Sociaaldemocraten zouden niet met hen moeten willen regeren.

Technorati Tags: Belgium, separatism, Flanders, Wallonia, Brussels

Eindelijk! PvdA NOOIT met Wilders samen (Bos)

Eindelijk is de kogel door de (linkse) kerk! Op het Apeldoornse PvdA-congres (12.12.09) verklaarde partijleider Wouter Bos onder grote instemming:

,,Het Nederland van Wilders is ons Nederland niet", zei Bos. De stellingname van Bos werd door de partijleden met een langdurig ovationeel applaus begroet.

(NRC-Handelsblad, Derk Stokmans, 12 en 14 december 2009; de foto is ook ontleend aan de NRC, copyright Roel Rozenburg)

Nu het CDA nog. De oude Aantjes, ooit (1977) van zijn voetstuk gevallen wegens Waffen-SS aktiviteiten als postbode in Noord-Brandenburg tijdens de laatste jaren van de Tweede Wereldoorlog, gaf al een voorzet. Maar de ervaring leert, dat de opinies van de vroegere CDA-fractieleider precies het tegendeel vertegenwoordigen van wat de CDA-leiding (klammheimlich) denkt. Dauerministerpräsident Balkenende werd groot door een deal met populist Pim Fortuyn in 2002. Een soort niet-aanvalspact. Hoewel balkenende op het laatste CDA-congres de "verruwing" van de politieke zeden betreurde, kan dat zowel als een veroordeling van Wilders, als als een veroordeling van Wilders-vijand D'66, geïnterpreteerd worden. Het CDA onder Balkenende, houdt, zoals gebruikelijk, alle opties open.

De ook al heel oude CDA-coryfee Dries Van Agt (minister-president van 1977 tot 1982), die de val van Aantjes, zo niet organiseerde, dan wel dankbaar aanvaardde, zal het nu niet meer oneens zijn met zijn 'luis in de pels'. Van Agt heeft zich, laat, maar beter laat dan nooit, het lijden van de Palestijnen aangetrokken en zal zeker gehuiverd hebben, toen hij Wilders in Kopenhagen hoorde zeggen, dat de Palestijnen maar naar Jordanië moeten vertrekken.
Bos dekte zich wel zoveel mogelijk in tegen de gebruikelijke Wilders-replieken (NRC):

Volgens Bos heeft de weigering om ooit met Wilders te regeren, ,,niets te maken met uitsluiten, demoniseren, cordons sanitaires of met de persoon Wilders, en het heeft al helemaal niets te maken met minachting voor zijn kiezers" .

Nou ja. Ik vind, dat je best tegen de Wilders-kiezers kunt zeggen, dat ze van Lotje getikt zijn. Nederland is afhankelijk van export, van Europa. Het heeft niets te winnen en alles te verliezen, door zich ondergeschikt te maken aan een Israëlische rechtsuiterste fringe, die een ethnische "cleaning" van Palestijnen wil en met atoombommen Iran wil aanvallen. Samen met het Amerika van Obama, zouden we de kolonisatie van de Westbank moeten helpen stopzetten. De Europese ministers van Buitenlandse Zaken hebben zich al in die richting uitgesproken. Maar de (te) grote Wilders-vertegenwoordiging namens Nederland in het Europese Parlement zwijgt stil en vraagt alleen maar om "bonnetjes" van de uitgaven van Eurocommissarissen.

Waarom, denkt u, dat Balkenende het niet heeft gemaakt als president van Europa?
Het antwoord is: Wilders. Noch Angela Merkel, noch Nicolas Sarkozy, hebben een Europapresident gewild, die zich encanailleert met uiterst rechts. Het is hoog tijd, dat het CDA zich uitspreekt. Liefst voor 20 januari 2010, wanneer Wilders voor zijn rechters moet verschijnen, om zich te verantwoorden vor zijn racistische uitspraken jegens Moslims.

Als lid van de PvdA sinds 1960 (met onderbreking in verband met de PSP), sluit ondergetekende zich aan bij het congres:

De mededeling van de partijleider had een bevrijdend effect op de bijna duizend aanwezige PvdA'ers. Nog voor Bos zijn zin kon afmaken werd hij met ovationeel applaus en veel gejoel begroet.

Ik kan weer trots zijn op mijn partij en me inzetten voor een goed lokaal bestuur bij de lokale verkiezingen van maart 2010. Trots op de PvdA, trots op Nederland, zoals het behoort te zijn.

Technorati Tags: Holland, racism, Wilders, Social-Democracy, Christian-Democracy

Brussel: Wat zijn de echte problemen? 4/12 [NL]

Brussel is altijd het weeskind gebleven van de Belgische compromissen.
De verschillende nationale overeenkomsten sinds de zeventiger jaren, apaiseerden (bevredigden) de twee grote regios/gemeenschappen met onverantwoorde overdrachten van geld en bevoegdheden.
Dat ging ten koste van de centrale (federale) regering en, zoals steeds meer blijkt, van de regio van het Brussels gewest.
Ter gelegenheid van het Verdrag van Maastricht, waarschuwden de belangrijkste Europese leiders (Thatcher, Schröder en Mitterrand) al de toenmalige Belgische premier (Dehaene), dat de enorme Belgische staatsschuld (meer dan 100% van het jaarlijks nationaal product), veroorzaakt werd door de "Belgische compromissen" en maar moeilijk tot de verdragsgrens van 60% zou kunnen worden teruggebracht voor het fatale jaar 1999.
Dat is dan ook niet gebeurd. De staatsschuld is nog steeds veel te hoog.
Maar de andere twee regio's (Vlaanderen en Wallonië) zwommen in het geld, tot voordat de crisis vorig jaar toesloeg.
Vlaanderen stelde bij voorbeeld een "jobkorting" in, exclusief voor inwoners van het gewest. Belastingkorting voor niet-werklozen, uitsluitend voor Vlamingen. De niet-Vlaamse collega's van de 300.000 Vlamingen die in Brussel werken, hadden het nakijken! Deze maatregel is nu door de nieuwe Vlaamse regering teruggedraaid, maar de separatistische NVA-component in die gewestregering zoekt dagelijks naar nieuwe "Vlaamse" regelingen, die het federale niveau in verlegenheid zouden kunnen brengen. Bij voorbeeld op het vlak van de ziekteverzekering en dat van de pensioenen.
Het arme Wallonië, lijdend onder de tweede industriële revolutie, die mijnen en zware industrie uit ontwikkelde landen heeft verjaagd, heeft desondanks financiële ruimte (en terecht!) om via haar "Marshall-Plan" de massa's werklozen te engageren in nieuwe productieve activiteiten. Voorbeeld: De luchthaven van Charleroi ("Brussel-Zuid") op bijna 60 kms van het Brusselse centrum. Niet alleen de luchthaven zelf, maar vooral de diensten die erdoor worden aangetrokken, jagen de Waalse economie aan. Terecht. En gelukkig. Het lijkt als twee druppels water op wat in het Duitse Ruhrgebiet gerealiseerd wordt.

Maar Brussel? Op dit moment de economische long voor zichzelf en de beide gewesten? Producent van 25% van het nationaal inkomen! (Met 11% van het nationale inwonersaantal.) "Ondergefinancierd". Dat is een politiek correct woord voor: VERWAARLOOSD!

Die verwaarlozing uit zich op vele gebieden. Het ONDERWIJS is een voorbeeld. Stel je even voor dat 800 (acht honderd) leerlingen in Brussel GEEN school kunnen vinden!! Het Brusselse onderwijs wordt dan ook niet gemanaged door de regio, maar door een surrealistische cluster van organen die door de Vlaamse en Waalse regio's worden bemand. Ongelofelijk! Niet verbazingwekkend, dat ouders die het zich kunnen veroorloven, Brussel ontvluchten. De tienduizenden Europese ambtenaren en - functionarissen in de regio vinden gemakkelijk hun oplossing: De EU financiert de extra kosten voor het privé-onderwijs aan hun kinderen.
En verwaarlozing uit zich ook in de economie: De oproepen van Brusselse werkgevers om de werking van het Gewest uit te breiden, taalvereisten te versoepelen, enz.: zelfs die oproepen worden genegeerd.
Ik spreek nu maar niet over de ruimtelijke ordening (de infrastructuur), die ofwel verwaarloosd, ofwel overontwikkeld wordt, tegen de belangen van de Brusselaars in.
En de cultuur? De KVS, de Koninklijke Vlaamse Schouwburg, past zich aan aan het Brusselse en internationale publiek. Ze creëert een schouwtoneel van Nederlandstalige Europese cultuur in het centrum van Europa. Reactie van de Vlaamse subsidiegever (de Vlaamse NVA-minister Bourgois)? - Dreigement om de subsidies in te trekken!! Het Nederlandse culturele Centrum "De Buren" probeert tegenwicht te geven, maar ontvangt slechts weinig steun uit eigen land.

Deze Nederlandse Brusselaar heeft zich aangesloten bij een Brusselse beweging die voor Brusselaars Brussel voorop wil stellen (ProBruXsel). Ik ben het niet altijd met de standpunten van mijn partijgenoten eens. Er zijn meerdere wegen die naar een terechte positie voor Brussel leiden.
Maar wat ons verbindt, dat is een besef van de onrechtvaardigheid die de positie van onze stad en onze regio heeft verslechterd tot een peil, dat onmenswaardig is.
Het zou beter zijn, als de Brusselse afdelingen van de grote partijen (de Parti Socialiste, het Mouvement Réformateur met zijn FDF-filiaal, de CDH) zich zouden inzetten voor Brussel als gemeenschap en gewest. Helaas is dat niet zo. Zelfs als men geëngageerd is in de Brusselse politiek, zoals CDH-voorzitster Joëlle Milquet, die schepen is in Brussel-stad, zelfs als men intelligent is als Elio di Rupo, voorzitter van de PS, kan men zich alleen maar een nauwere relatie Wallonië-Brussel voorstellen als oplossing van de problemen.
De kleinere partijen, vanuit Brussels perspectief, zijn de Vlaamse: De SP.a heeft zijn lot aan de anti-Brusselse standpunten van het NVA verbonden. NVA-voorzitter Bart de Wever oordeelt, dat Brussel geen bestaansrecht heeft, omdat het "het product is van 1830". De stad is "besmet" door het "Belgicisme" van de Belgische elite. Is dat de schuld van de 1,2 miljoen inwoners? De typisch Brusselse integratie is, naar mijn bescheiden mening, het resultaat van jarenlange inspanningen van de gewone Brusselaar. Een inwoner van de Marollen begint zijn zin in het Vlaams en eindigt hem in het Frans. Wat is daar mis mee? Om Brussel te verklaren tot Vlaamse stad (ook-Vlaamse stad) is het voldoende om in de Vlaamse gewestelijke constitutie op te nemen, dat er ook Franstalige en tweetalige Vlamingen zijn. West-Vlamingen en Limburgers zijn bij voorbaat akkoord.
Maar dat is te veel voor de oude Flaminganten die De Wever's achterban vormen.

Daarom moet er een NIEUWE speler komen in het Belgische politieke spel: Brussel.
Vlamingen in Brussel zouden er beter aan doen, om niet te vertrouwen op schijnbare voordelen die hun oorsprong vinden in de Egmont-achtige compromissen. Het is een vergiftigd "geschenk". Hun echte bondgenoten zijn hun Franstalige buren.
Franstaligen in Brussel, zouden er beter aan doen, niet meer te geloven in hun capaciteit om Franstalige Walen te overheersen. Olivier Mangain (van het FDF) wordt terecht door de Luikenaars en de inwoners van Namen en Bergen, gewantrouwd als een vertegenwoordiger van de vroegere overheersing door Brusselse bourgeois.
De Franstalige Brusselaars hebben niets te winnen bij een oudmodisch Belgicisme. Ze zijn ertoe veroordeeld, hun eigen stad te verdedigen. Samen met de niet- of half- Franstaligen.

Alain Deneef heeft vorig jaar een lovenswaardige campagne gevoerd, om de enen en de anderen te overtuigen. Tevergeefs. Op korte termijn. Maar wat niet is, zal nog komen. Begrijpelijkerwijs, heeft hij ervan afgezien, om het fragiele Brusselse bewustzijn over te leveren aan een enkele politieke beweging. Het zijn de Brusselse partij-afdelingen, die moeten veranderen. De Deneef-actie heeft daartoe bijgedragen. Vruchten te oogsten bij de volgende gemeentelijke- en regionale verkiezingen.

Hopelijk...

Technorati Tags: Belgium, Europe, Brussels, Separatism, City, Governance,

Zwitserland hult minaretten in totaalsluier: Kan het islamistischer?

... [De per referendum opgelegde maatregel] komt namelijk onverkort uit het boekje van ... de fundamentalisten voor wie men nu juist zo bang is!
Wat wil het minarettenverbod namelijk?
Precies hetzelfde als de Taliban met de burkaplicht beogen: Verhullen, onzichtbaar maken. Het vreemde, het andere, niet te hoeven zien.
Wat je niet ziet, is er niet.
Als de islamisering van Europa ergens ooit begonnen zal zijn, dan is dat in het Zwitserland van eind 2009....

Over het Zwitsers minarettenreferendum en de democratie in Europa

Bij heel kleine kinderen begint het al: Onbekend eten op je bordje? - Kindje slaat de handjes voor de oogjes en wil het niet zien.
Wat je niet ziet, is er niet.
Als we ouder zijn, noemen we dat wegdenken van ongemakkelijke beelden: "respect".
Respect voor de doden: lijkwade.
Respect voor de vrouw: hoofddoek, pruik of zelfs burqa.
Maar eigenlijk willen we het lijk niet zien, want het is niet meer van onze wereld. Het dwingt ons, te denken aan onze eigen dood.
Als we het niet zien, is het er niet.
Voor mannen is de charme van een vrouw vaak ook iets van een andere wereld, die ongecontroleerd, oncontroleerbaar en onzeker makend is. Daarom: verhullen, bedekken, wegstoppen.
Wat je niet ziet, is er niet.

Maar je ziet het toch telkens weer.
Het dringt zich op.
Je hebt er toch niet om gevraagd?

"De buurt is zo veranderd. Vroeger had je gezellige buurtwinkels. Nu alleen nog maar Turkse groenteboeren en Marokkaanse wasserettes.
M'n kinderen, die hebben het goed bekeken. Die wonen in Almere. Wij zijn alleen achtergebleven. Met nog een paar oudjes.
Wat zegt u? - Dat in buurten waar geen buitenlanders zijn, die winkels helemaal verdwenen zijn?
Ja, dat zal wel. Maar wat heb ik daaraan?
Van mij mogen die Marokkanen bidden tot ze een ons wegen. Echt waar. Maar het is van de gekke, als ik hier op m'n oude dag nog een minaret voor de deur krijg. Daarom ben ik gaan stemmen bij het referendum. Ze mogen hier zijn, van mij. Als ik het maar niet merk."

Van de zestiende tot de negentiende eeuw waren in de Republiek der Verenigde Nederlanden (boven de grote rivieren) rooms-katholieke kerkgebouwen verboden.
Het was niet verboden om RK te zijn. Dus er ontstond een soort koffieshop-tolerantie.
Als de rooms-katholieke gebedsruimten niet van buiten als zodanig herkenbaar waren, de gelovigen een extra belasting betaalden (een soort "kopvoddentax" of dhimmi-belasting) en, vooral, er geen torens met klokgelui te horen en te zien waren, dan kon het ermee door.
Ooit noemde men zulks: repressieve tolerantie.

Als, met wederzijds goedvinden, en onder overhandiging van een al dan niet legaal afkoopgeld, de minderheid zich voor de meerderheid onzichtbaar maakt (ofwel: de zwakkere zich voor de machtigere verhult), dan zijn we terug in de wereld van voor de Amerikaanse en Franse revoluties. Werelden waarin gelijkheid voor de wet niet vanzelf sprak.

De uitkomst van het Zwitserse referendum tegen de bouw van nieuwe minaretten is dubbel ironisch.

Ten eerste, het gebruik van het referendum zelf.
Het is nog maar kort geleden, dat in Zwitserland ook vrouwen mogen meestemmen. Daartegen hebben de mannelijke stemgerechtigden zich jarenlang, per referendum, verzet.
Het referendum, door sommigen beschouwd als het summum van directe democratie en gelijkheid voor de wet, blijkt echter maar al te vaak middel om die principes nu juist te ondergraven. Onlangs nog, sprak een meerderheid van de stemgerechtigden in Californië zich per referendum uit tegen het al drie jaren bestaande homohuwelijk. En, om in Zwitserland te blijven, aan het begin van de vorige eeuw besloot het Kanton Aargau (tussen Zürich en Basel) per referendum, om het ritueel slachten (door Joden) te verbieden, evenals de handel in dergelijk vlees. Dit verbod bestaat nog steeds!
Dat zegt echter nog niets over het volksreferendum of de directe democratie, op zich. Wel blijkt, dat het vaak een werktuig is van mensen die angst voor het nieuwe en angst voor de ander exploiteren. Naar mijn bescheiden mening, moet dit via democratische middelen aan dergelijke mensen onmogelijk gemaakt worden. Maar daarover meer in het Wilders-debat.

In de tweede plaats ligt de ironie in de per referendum opgelegde maatregel.
Die komt namelijk onverkort uit het boekje van ... de fundamentalisten voor wie men nu juist zo bang is!
Wat wil het minarettenverbod namelijk?
Precies hetzelfde als de Taliban met de burkaplicht beogen: Verhullen, onzichtbaar maken. Het vreemde, het andere, niet te hoeven zien.
Wat je niet ziet, is er niet.
Als de islamisering van Europa ergens ooit begonnen zal zijn, dan is dat in het Zwitserland van eind 2009. Precies het tegengestelde dus van wat de invloedrijke Duitse anti-Islam-publicist Henryk Broder vandaag beweert. Niet de verlichting heeft een slag thuis gehaald, maar de machten van de duisternis, van de verduistering, de negatie en de ongelijkheid.

Als Wilders met zijn anti-hoofddoeken-taks in de spiegel kijkt, ziet hij Osama Bin Laden.
Als Filip de Winter ook in Vlaanderen de minaretten wil verbieden en hij kijkt in de spiegel, dan ziet hij de ayatollah Khomeini.

Maar ik spreek van ironie. Niet van drama. De wereld vergaat niet met het minarettenverbod in Zwitserland.
Het is namelijk zo, dat de overgrote meerderheid van de ja-stemmers in het Zwitserse referendum zonder enige twijfel gemotiveerd zijn door hun gehechtheid aan de eerbiedwaardige Zwitserse democratische traditie, geboren uit verzet tegen de middeleeuwse praktijken van de Rooms-Katholieke Kerk. Ze zijn bang (gemaakt), dat het vreemde, het nieuwe, een terugkeer naar de oude ongelijkheid zou betekenen.
Zodra ze zullen merken, dat hun stem voor een symbolische verhulling van het vreemde, in de kaart speelt van ondemocratische machtsmakelaars, zullen ze zich daarvan afwenden.


Zo sterk is de democratie intussen wel in Europa.
Houden we het hoofd koel en gaan we in serieuze dialoog met de mensen die zich (terecht) bedreigd en gemarginaliseerd voelen. Ze krijgen nu nog te veel symbolen voorgeschoteld, om hun angst en woede op te koelen.
De toekomst is niet aan een remake van het verleden, waarin machthebbers zich handhaafden, door tegenstelingen tussen bevolkingsgroepen aan te wakkeren. De toekomst is aan zelfbewuste en goed geïnformeerde mensen, die echte transparantie aandurven.
De torens van het Wereldhandelscentrum in New York, die van de hotels in Abu Dhabi, die van de Europese Unie in Brussel, die van de Keulse Dom en die van de Moskee Al-Gharb in Casablanca zullen allen naar dezelfde heelal verwijzen.
Wat je niet ziet, komt er toch.
Onze Toren van Babel zal tot in de hemel reiken!


Technorati Tags: Switzerland, Minarets, Referendum, repressive Tolerance