Een autobiografie met moraal en zelfkritiek. Spaart ook de door hem als spindoctor begeleide PvdA-grootheden niet. Leuke stijl die me doet denken aan de cynische conversaties van de "dirty dozen" in de 2e helft van de seventies. Pauka's bekering tot het communautarisme ') onder de indruk van Pim Fortuyn (2002) behelst eerder een wijziging van taktiek dan van moraal. Daar doet hij zelf ook niet kinderachtig over.
Het (Amerikaanse) communautarisme zoals ik het ken, is een poging tot het kanaliseren van "verongelijkte" onvrede ten behoeve van rust en vrede in de "hogere" politiek. Populisten doen hetzelfde, maar juist om onrust en agressie te zaaien. Beide zijn dus manipulatief in plaats van emancipatoir.
De sympatiekste momenten in het boek zijn die, wanneer Pauka beschrijft, hoe hij zijn (goede) moralistische mening voor zich hield vanwege spin-efficiency. En hoezeer hij dat nu betreurt.
Hoezeer hij zich (ook) telkens weer vergist, blijkt uit het voorlaatste hoofdstukje, dat een ode bevat aan de wending die Spekman en Samsom aan de Nederlandse sociaaldemocratie zouden hebben gegeven in 2012. Het rampzalige "uitruil-kabinet" Rutte-Asscher is nu juist bezig om alle gevoelens van uitsluiting van de "verongelijkten" tot het uiterste op te voeren...
') Communautarisme: Beweging, filosofie, ideologie geponeerd door Amitai ETZIONI in de VS. Autoritair. Vroegere NL Minister-President Balkenende was een fan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reacties worden gemodereerd. Even geduld!