De tik van Kamp (Uruzgan)

Zo zien de preventieve "tikken" van Kamp eruit: De mannelijke dorpsbewoners worden weggevoerd door Amerikaanse commando's, om te controleren, of ze wellicht "Talibans" zijn. (Artikel en foto: New York Times, 8 juli 2006).

Uit ANP-bericht van 8 juli 2006, al geciteerd in "Uruzgan-missie: Onverantwoord" in DLL, citaat van minister Kamp van Defensie in TROS "Kamerbreed":

Over de kritiek dat de opbouwmissie van de Nederlanders toch een vechtmissie zou zijn, zei Kamp dat dit onderscheid in Uruzgan niet zo werkt. ,,Als het nodig is verdedigen wij ons en delen we van tevoren een tik uit, maar we zijn daar niet om te vechten.''

De tik van Kamp.

Goed proeven. Wat staat hier?
"Van tevoren", dus voordat ze ons aanvallen, "delen we een tik uit", zomaar, in het wilde weg: een TIK.
Een preventieve TIK dus. Een opbouwende TIK. Zodat ze misschien gaan luisteren.

Heeft Henk Kamp dat zelf bedacht? Heeft-i een tik van de molen gekregen?
Nee, dat heeft Henk Kamp niet zelf bedacht. De molen staat in Washington. Met een filiaal in Londen.

Zo is het gegaan:

• De ISAF is een internationale militaire missie met mandaat van de Veiligheidsraad van de VN. Dat mandaat was oorspronkelijk (2002) de beveiliging van de interim-regering van Karzai in de Afghaanse hoofdstad Kabul.
  
• Een politionele actie, duidelijk te onderscheiden van de Amerikaanse, agressieve, operatie "Enduring Freedom" (EF) in de rest van het land. EF was een rechtstreekse voortzetting van de Amerikaanse campagne van 2001/2002 tegen Al Qaeda en de Taliban.
• Aan de ISAF deden een groot aantal landen mee, die zich absoluut niet wilden storten in agressieve militaire avonturen: Duitsland, Japan, Canada. Het commando wisselt per half jaar.
  
• In 2004 werd de ISAF-missie uitgebreid met provinciale opbouwteams in het Noorden van het land. Er werden plannen gemaakt, om dergelijke teams ook te gaan inzetten in de opstandige zuidelijke (Pashtun-)provincies. De NATO stelde zich candidaat om de coördinatie van deze zich uitbreidende operatie op zich te nemen.
  
• Nederland leidt sinds 2004 met 350 militairen een opbouwteam in de provincie Baghlan. Dat werk is tot voor kort zonder veel incidenten verlopen. Maar twee weken geleden kwamen de Nederlanders daar voor het eerst onder systematisch vuur te liggen: een aanslag op een colonne voertuigen, waarmee een Hongaarse verkenningsmissie, die de Nederlanders gaan aflossen, werd vervoerd. Dat lijkt geen toeval.
  
• Want intussen heeft een nieuwe Amerikaanse actie vanuit Kandahar in o.a. de provincies Helmand en Uruzgan ("Mountain Thrust") ervoor gezorgd, dat de NATO- en VN- afspraken, waarop het strikte onderscheid tussen EF en het opbouwwerk is gebaseerd, (welbewust) is opgeblazen. (Zie In Europa Thuis, 9 juli: Uruzgan-missie: Een Europees probleem.)
• Zodoende kan Nederland niet anders, dan, heel anders dan de bedoeling was en op 2 februari aan de Tweede Kamer beloofd was, dan een EF-style anti-guerilla-oorlog gaan voeren in Uruzgan.

Waar ligt Uruzgan? Het is de zuidelijke helft van de oorspronkelijke provincie Uruzgan (in 2005 is het Noorden dat door Hazaras bewoond wordt afgesplitst). De toegangsweg loop via de Amerikaanse EF-basis Kandahar, bij de grens met Pakistan (grensovergang naar het onrustige Quetta in de autonome Pakistaanse stammengebieden). De provincie is een voortzetting van het Pashtun-gebied ten Zuiden ervan (Helmand, onder Engelse leiding).

En dat is wat Kamp bedoelt, als hij zegt dat het "zo in Uruzgan niet werkt".
Met het klaarblijkelijk plezier van de bekende muis die samen met een olifant over een brug loopt ("Wat stampen we lekker!"), voegt hij zijn TIKKEN bij de KLAPPEN van de Amerikanen.

De Boeing Apache AH-64D van de Nederlandse Luchtmacht is een verbeterde versie van de gunships die in 1991 dood en verderf zaaiden onder de vluchtende burgerbevolking op de weg van Koeweit naar Basra. De helicopter is zwaar gepantserd en beschikt over een ongekende vuurkracht. De snelvurende 30mm kanonnen kunnen alles wat leeft op een oppervlakte zo groot als een voetbalveld binnen enkele seconden vernietigen. Meer over de apaches en de repressiepolitiek in de naburige Zabul-provincie op Legal Alien @ New York).

Je moet wel zelf GETIKT zijn, als je denkt dat het zo in Afghanistan kan werken.

De Afghaanse berg-clans zijn niet aan hun eerste guerrilla toe. Ze hielden zich rustig, zolang men niet aan hun papaverteelt en -handel kwam. Het zijn geen islamistische fundamentalisten, maar, als het zo uitkomt, pacteren ze met de Taliban tegen hun buurman. Of met de Amerikanen, of met de Pakistaanse ISI.Juni 2006. De mannelijke inwoners van een dorp in Zabul-provincie (juist ten oosten van Uruzgan) worden door Amerikaanse commando's weggevoerd om in hun kamp te worden verhoord. Artikel en foto: New York Times. Dergelijke willekeurige zoek-akties provoceren ook de inwoners van Uruzgan.

Als je ze met "tikken" gaat provoceren, doen ze, wat ze altijd gedaan hebben: de indringer verjagen, desnoods met de duivel als bondgenoot. Vandaar, dat er plotseling zoveel "tientallen" Talibans (inclusief vrouwen en kinderen) kunnen worden gedood met een mitrailleur-sproei van kogels uit een Nederlands Apache-gunship. (Want dat bedoelt Kamp als hij het over "tikken" heeft.)

Het Engelse leger moppert al, dat het op zo'n manier een "mission impossible" wordt in Zuid-Afghanistan (The Guardian, 8 juli 2006: [Add Link]). In de tachtiger jaren zijn de Russen hier verslagen, de Engelsen zelf zijn hier in de negetiende eeuw door de bergbewoners in de pan gehakt.

Kamp is een gevaarlijke minister, als hij denkt, dat het hem wel zal lukken met een paar "tikken".

Zoals het klokje bij Kamp thuis tikt, tikt het nergens!