Brussel : Vlaams Belang Verdwaald in de Tuin van Babylon?

Ploef! Daar valt post in onze Brusselse brievenbus. Wat zal het zijn?
Deze keer is het een kleurig drukwerk van het Vlaams Belang. De voorkant in het Nederlands:

De andere kant in het Frans:

Brussel is immers tweetalig. Daaraan dient een politieke partij zich te houden, ook al is het onwaarschijnlijk dat veel leden van de Brusselse Franstalige meerderheid ooit op het Belang zouden stemmen. De folder is waarschijnlijk vooral bedoeld om indruk te maken op het Vlaamse platteland: “Kijk maar – ons Belang pakt zelfs Brussel aan!”.

Beledigd en van mijn stuk gebracht door deze ongewenste intrusie, ging ik op zoek naar de horecagelegenheid “Jardin de Babylon”, waarvan een foto in de folder (zie verderop) moest aantonen, hoe erg het al is met de “Islamisering” van Brussel. Ik vond de genoemde Tuin nog niet, maar bezocht wel de enige “Jardin de Babylone” die de Brusselse telefoongidsen vermelden. Die staat in Etterbeek, één van de negentien gemeenten van het Brusselse Gewest. Er is er nog een, in Evere, maar dat is een faciliteitengemeente buiten het Gewest, en ook deze duidt zich op correcte Franse wijze aan met een “e” achter Babylon.Het geval wil, dat de “Jardin de Babylone” wordt gedreven door ... christelijke Armeniërs, goed geïntegreerd, het tegendeel van Talibans en trotse voerders van de Belgische vlag, heden ten dage het symbool van duizenden Brusselaars en Belgen die genoeg hebben van het communautaire gesteggel.

Onthulling van de ontmoedigende stompzinnigheid van de VB-leiding, die tikt op het woord “Babylon”, zonder te beseffen, dat, als je Genesis mag geloven, de Vlaamse taal niet eens zou bestaan, als Jahweh niet in Zijn toorn, de bouwers van de Toren had geslagen met taaldifferentiatie: De werkers aan de torenbouw, die aanvankelijk allemaal, ook de Hebreeuwse gastarbeiders, dezelfde taal spraken,
verstonden elkaar en hun Sumerische bazen niet meer. Babylonische
spraakverwarring. Uw blogger zoekt daaruit vandaag een uitweg.

Het VB in slachtoffer-rol
Het geschrift is een (wat vertraagd) resultaat van de 11-september manipulatie van het VB. Over de ruggen van de Duitse anti-islamist Ulfkotte en die van het SIOE (“Stop Islamisation of Europe”), die een manifestatie in Brussel wilden houden, organiseerde het VB zijn eigen provokatie, in funktie van de Belgische regeringscrisis. Resultaat: Ulfkotte verplaatste zijn manifestatie naar Keulen, het SIOE demonstreerde tamelijk vreedzaam op het Leopoldsplein, terwijl het Vlaams Belang met vlaggen en wimpels zich op het Schumanplein verzamelde. De belgische Federale politie, de vroegere Rijkswacht (Gendarmerie), liet zich niet kennen en ging onnodig hard tekeer tegen het handjevol (prominente) VB-manifestanten. Daarvan wordt de schuld aan de burgemeester van Brussel-Stad, Thielemans, gegeven, maar de goede man heeft totaal geen commando-bevoegdheid over deze politie. Wie dan wel? Een goede vraag...

Een misselijkmakende hetze
Het VB kon dus de boven afgebeelde foto blij incasseren als wapen in zijn strijd. En maakt daarvan een ruim gebruik in het drukwerk dat in mijn-, en in beginsel alle-, Brusselse brievenbussen wordt bezorgd. Niet meer door de belgische Post (sinds daartegen in Schaarbeek werd geprotesteerd), maar door vrijwillige folderaars of door anderen die daarvoor door het VB betaald worden.

Ik moet u zeggen, toen ik het akelige geschrift las, voelde ik me evenzeer in mijn privacy aangetast, als toen in juni drie inbrekers in de vroege morgen mijn huisdeur forceerden en mijn portable kwamen stelen. Wie mijn post daarover heeft gelezen, weet, dat het om drie nozems van Marokkaanse afkomst ging. Uit de Brusselse gemeente Molenbeek. Kun je nagaan!
Want het hele tweetalige pamflet, van begin tot einde, is één lange belediging van het fatsoen!

Kijk maar:

Alsof Brussel geen andere problemen heeft, valt het VB meteen met de deur in huis:
1. “een paar honderdduizend moslims...”: nauwelijks 80.000 mensen afkomstig uit landen waar de Islam een belangrijke religie is. Hoeveel daarvan zijn praktiserend?
2. “... op talrijke markten voelen autochtone Brusselaars zich niet meer thuis.”: Ik ging vandaag weer eens kijken op de enorme Anderlechtse dagmarkt, en zag inderdaad vele Turkse en Noordafrikaanse verkopers en kopers, maar de grote meerderheid van de bezoekers was kennelijk helemaal niet Islamitisch. En ze zagen er niet uit, of ze zich niet thuis voelden.
3. “ ... De islamitische bevolking is steeds minder bereid om zich in te burgeren ...”: Absoluut onjuist! Als ik het gedrag van de grootste groepen immigranten in Brussel uit Islamitsche landen, de Turken en de Noordafrikanen, vergelijk met dat van bij voorbeeld de Vlaamse immigranten in het Midden-Westen van de VS, dan zie ik dat de Turken zich, net als de Vlamingen, dicht bij elkaar hebben gevestigd, maar dat ze, anders dan die Vlamingen, vrijwel onmiddellijk zijn gaan deelnemen aan de plaatselijke economie – eerst met kleine jobs, later met kleine bedrijven en als huiseigenaars voor de na hen komende Poolse gastarbeiders, en nu als villabezitters in Waals-Brabant. Marokkanen en andere Noordafrikanen wonen niet dicht bij elkaar, maar verspreid over de hele aglomeratie, met uitzondering van enkele moeilijkke wijken in Molenbeek en Schaarbeek. Je vindt hen terug in alle mogelijke beroepen en functies. Logisch ook, dat ze figureren op de lijsten van alle normale partijen voor gemeenteraadsverkiezingen. De Belgische (en Brusselse) ontspannen houding tegenover nieuwkomers, maakt, dat de integratie duidelijk veel soepeler verloopt, dan in landen die daar krampachtig over doen.
4. “De Islam is waarschijnlijk al de belangrijkste religie in Brussel.”: Wat is “belangrijk”? De overgrote meerderheid van de Brusselaars is, of voelt zich, nog steeds katholiek (of vrijmetselaar, dus anti-katholiek, althans anti-klerikaal). Kunnen de Moslims er iets aan doen, dat voor de grote meerderheid, hun christelijke religie van weinig belang meer is?
Nou ja, en zo gaat het door: 8 volle bladzijden lang in elk van de twee talen.

Machteloos tegenover de voortdurende herhaling van leugens en de aanwakkering van angst

De voortdurende herhaling van halve en hele leugens en verdraaiingen, dat was
precies wat de Nazis onder Hitler ook deden, totdat de Weimarrepubliek murw was.
Inspelen op angsten, op vooroordelen, zich een slachtofferrol aanmeten en suggereren, dat er een samenzwering van “Dhimmis” zou bestaan, die de Islamisten
helpt om aan de macht te komen – het komt allemaal uit het leerboekje van Hitler.

En je voelt je vaak machteloos. Je kunt nog zo vaak relativeren, onjuistheden aanwijzen, de achterliggende bedoelingen trachten te ontleden – clubs als het Vlaams Belang blijven gewoon doorgaan met het spuien van vuil. Daarom voelde ik me zo gekwetst en machteloos, toen de folder in m’n bus viel.

Je kunt er op twee manieren tegenaan gaan:

1. Waar komt het geld vandaan?
Zo’n ding drukken en verspreiden kost veel geld. Het Vlaams Belang ontvangt staatssubsidie, zoals alle andere politieke partijen. Daaruit komt het leeuwendeel van de uitgaven. Weliswaar is op die subsidies gekort, toen het Belang (toen nog Blok) is veroordeeld wegens racisme (2004). Maar blijkbaar is het effect daarvan al weer verwaterd.
Het misbruik dat het Vlaams Belang maakt van staatssubsidies, moet leiden tot de afschaffing daarvan. Ik betaal geen belasting aan de Belgische Staat, om me op mijn eigen kosten te laten beledigen en intimideren!

2. Strafbaarheid van haatzaaierij en beeldmisbruik.
Bovenstaand stukje uit de folder toont onder andere de gevel van de horecagelegenheid “Jardin de Babylon”, als voorbeeld van de overweldigende “Islamisering” van die stad. In het Gewest Brussel staat in het telefoonboek maar één “Jardin de Babylone” (met “e” achter Babylon, zoals het hoort, in het Frans). Deze traîteur – snackbar is gevestigd in één van de 19 Brusselse gemeenten: 1040 - Etterbeek (9, rue des Champs): De eigenaars zijn Armeense vluchtelingen uit het Midden-Oosten. Gevlucht, onder andere wegens hun Christelijke godsdienst.

De naam van hun onderneming verwijst naar de Bijbelse “Hangende Tuinen van Babylon”, bekend uit het Oude Testament. Als ik in hun plaats was, zou ik een strafklacht tegen het VB indienen, wegens beeldmisbruik en aantasting van goede naam en commerciële belangen.

De “jardin de babylon” (zonder “e”, van de VB-foto) heb ik nog niet gevonden. Te
zien aan de opmaak van het straatnaambord, moet het in één van de 19 Brusselse
tweetalige gemeenten zijn. Wie kent deze onderneming?

Het Vlaams Belang kent de judeo-christelijke bijbelwoorden van Genesis over de Toren van Babel niet
De plaatsing van de foto van de Jardin de Babylon als bijkomend bewijs van de “Islamisering” van Brussel, bewijst de a-culturaliteit en de stompzinnigheid van het VB, dat trouwens überhaupt niets van Brussel begrijpt of wil begrijpen.
Nooit gehoord van de “Hoer van Babylon” uit de Bijbel, nooit gehoord van de “Toren van Babel” uit diezelfde Bijbel.
Terwijl het juist de Toorn van de Judeo-Christelijke God over de brutaliteit van die Toren moet zijn geweest, die het aanzijn heeft gegeven aan onder andere een aparte Vlaamse taal!

Immers, toen Jahweh zag, dat de Babyloniërs met behulp van een groot aantal gastarbeiders, waaronder de Hebreeën, een Toren bouwden die tot in de wolken moest reiken en Hij vreesde, dat die Babyloniërs nooit zouden ophouden met Hem uit te dagen, als Hij geen maatregelen nam tegen deze antieke WMD’s, sloeg Hij de werkers aan het project met taaldifferentiatie: Ze konden elkaar niet meer verstaan, de spreekwoordelijke Babylonische spraakverwarring ontstond, en de Toren kwam nooit af.

Zoals het Boek Genesis verhaalt (tussen haakjes: óók een heilig boek voor Moslims, want het is pre-Abrahamitisch!), ontstonden zodoende de verschillende talen, één per volk, één per natie. - Dus ook het Vlaams! (Anders spraken we hier nog steeds allemaal Sumerisch en was erook geen Taalgrens...)

Maar, alle gekheid op een stokje: Achter het raam van de Etterbeekse “Jardin de Babylone” hangt overduidelijk de Belgische nationale vlag (zie mijn foto). Zoals aan duizenden Brusselse woningen in deze maanden van regeringsvormingsgesteggel.
Beter bewijs van “integratie” gewenst? Ja, natuurlijk, het is niet de vorm van integratie die de zegen van het VB heeft. Die willen België opheffen en een hek om Vlaanderen zetten.

Maar dàt is niet iets wat terug te vinden is in de Vlaams-Belang folder voor de Brusselaars, waarmee dit allemaal begon...

België : 7 parlementen en regeringen – 1 hoofdstad : Brussel.

Neem ze toch niet serieus ! Al die commentatoren, die zwartkijkers, die de val van het koninkrijk België aankondigen. Ze begrijpen er niets van.

Want, integendeel : België is opnieuw een keer gered ! Voor minstens twee jaar, tot 2009. Dan zal een ander team van surrealisten, verkleed als staatslieden, een nieuw reddingsplan in elkaar steken. Enzovoort...

Is België gebarsten ?
Dat was het al. Jaren geleden.
Ga maar na : We hebben hier drie (3) regionale parlementen en – regeringen (Vlaanderen, Brussel en Wallonië). Die zijn bevoegd voor de “niet-personabele zaken” in hun regio. Zoals, bij voorbeeld: de wegen, het verkeer, de ruimtelijke ordening, de economie (met inbegrip van, je raadt het nooit, de internationale handelsbetrekkingen!), enzovoorts...
Die regeringen bestaan uit ministers met hun minister-president, en worden elk gecontroleerd door hun eigen (gekozen) parlement. Dat is eveneens het geval voor de drie (3) Gemeenschappen (de Nederlandstalige-, de Franstalige- en de kleine Duits-talige). Deze laatsten gaan over de “personabele aangelegenheden”, zoals, bij voorbeeld, de pensioenen, het onderwijs, de werkgelegenheid en de cultuur.

België heeft dus 7 parlementen en regeringen, voor 10 miljoen inwoners!
Zeven, want er is uiteraard ook nog een federale regering en een federaal parlement. Maar daarover straks. Je begrijpt, dat al die regeringen het heel druk hebben met elkaar: Hun bevoegdheden overlappen elkaar vreselijk. Dat betekent, dat ze des te minder tijd hebben, om zich met de burgers bezig te houden, en dat is zo slecht nog niet. We hebben het hier vrij rustig, samen.
Hoe kun je weten, bij welke regio of gemeenschap je hoort, hier in België? Daarvoor is het nodig, te begrijpen, dat niet dezelfde personen automatisch tot één regio en één gemeenschap behoren. Dat zou te eenvoudig zijn! Er zijn franstaligen die in Vlaanderen wonen, en omgekeerd, terwijl de Duitstaligen allemaal in de franstalige regio wonen. Dat is nog overzichtelijk.

Brussel: Weeskind van de Belgische gemeenschappenlogika
Maar het wordt pas ècht moeilijk, als je in Brussel woont. De kern van de aglomeratie bestaat uit 19 gemeenten, die samen het Brusselse Gewest (Regio) vormen. Het Gewest is tweetalig (Frans en Nederlands). In theorie gebeurt alles hier in twee talen. Dat kun je zien aan de verkeersborden, de straatnamen en in de officiële mededelingen van gewest en gemeenten.
Maar de realiteit is anders: Ongeveer 85% van de Brusselaars spreekt Frans. Een lekker brussels Frans, met Vlaamse ondertonen. Van de andere 15% gebruikt een meerderheid dagelijks ook de Franse taal bij het doen van boodschappen, het uitschelden van politie-agenten en zich door de metro wringen. Het “Brusseleers” spreek je thuis of op café. Het lijkt best wel veel op ABN, maar de klinkers zijn anders en er gaat veel Frans tussendoor. Historisch interessant, maar weinig bruikbaar in een globaliserende wereld.

Twee redenen waarom Brussel tweetalig moet zijn en blijven, ondanks de franstalige meerderheid
Daarmee wil ik niet zeggen, dat de Brusselse tweetaligheid maar zou moeten worden opgeheven. Daar zijn twee redenen voor: De eerste is sociaal. Enkele jaren geleden maakte ik in het Brusselse St.-Pietershospitaal mee, dat een oude vrouw die alleen het Vlaams machtig was, niet haar acute probleem kon uitleggen aan het ééntalige (Frans) personeel. Die reden heeft te maken met minderheidsrechten. Rechten die zijn vastgelegd in Europese richtlijnen, die overal (behalve in België) worden toegepast. In Nederland zijn zodoende bij voorbeeld Fries- en Achterhoek- talige rechten erkend. De tweede reden is nationaal: Brussel is de hoofdstad van een land, waarvan de (grote) merderheid der inwoners Nederlandstalig is. De stad kàn dus eenvoudig niet ééntalig Frans worden.
Maar er bestaat géén “Tweetalige Gemeenschap” in België. (Dat zou de achtste regering/parlement kunnen zijn...) Derhalve vallen de “personabele aangelegenheden” der Brusselaars onder twee taalgemeenschappen, waarvan de meeste onder die van de franstalige gemeenschap (la communauté française de Belgique). Maar de Nederlandstalige Gemeenschap spreekt ook haar woordje mee. Milieu-zaken en inspraak op ruimtelijke ordening worden bij voorbeeld netjes verdeeld tussen frans- en nederlands-taligen.

Belgische oplossingen voor personabele aangelegenheden in het Brusselse Gewest (zonder de faciliteitengemeenten)
De beide Gemeenschappen hebben elk en Brusselse coördinatiecommissie ingesteld voor hun eigen taal-“gemeenschappen”. COCOF voor de Franstaligen en COCON voor de Nederlandstaligen. Maar wat moet je doen, als leden van beide gemeenschappen deelnemen aan dezelfde instellingen of manifestaties? Dat kun je niet verbieden. Dat komt voor. Vaak, zelfs. Toneelstukken, films, tentoonstellingen, bibliotheken, musea – noem maar op ! Omdat we toch bezig waren om commissies op te zetten, vooruit dan maar, nóg één: de Coördinatie Commissie van de Communauteiten van Brussel (de COCOCOB) gaat daarover.
Prober daar maar eens uit te komen! Geld wordt rondgepompt en is nauwelijks traceerbaar. Maar, en dat is Belgisch, het wèrkt. Hoe, begrijpt niemand, maar dat is ook niet nodig. We zijn gewoon lekker bezig op onze eigen manier. De regelhandhavers hebben het al lang opgegeven, om hun werk te doen. En dat is, zoals het al eeuwen lang is gegaan, hier: onder de Spanjaarden, de Oostenrijkers, de Fransen en de Hollanders (tot 1830). En daarna eigenlijk net zo: onder Leopold I, II en III en Albert I. Zo gaat het hier: Kan het niet eenvoudig, dan doen we het zo moeilijk mogelijk, met hetzelfde effect.

De Brusselse Rand
Werd het in Brussel-Gewest al ingewikkeld, we spraken nog niet over de Brusselse Rand. De Brusselse aglomeratie die 1,2 miljoen inwoners telt en snel groeit, is veel groter dan de 19 gemeenten die het Gewest vormen. Rond het Hoofdstedelijk Gewest Brussel liggen tientallen gemeenten, alle behorend tot de Provincie Vlaams-Brabant, die economisch, cultureel en sociaal tot de stedelijke aglomeratie van Brusel behoren. Een aantal daarvan zijn zogenaamde “faciliteitengemeenten”. Dat betekent, dat de Franstaligen er meer faciliteiten hebben, dan normaliter in een Vlaamse gemeente het geval is. Zes van die gemeenten hebben zelfs een (grote) Franstalige meerderheid. Voorn “personabele aangelegenheden” van Franstaligen is daar, anders dan in Brussel, vaak de Vlaamse Gemeenschap verantwoordelijk, maar niet altijd. De onderwijsinhoud op Franstalige scholen, bij voorbeeld, valt onder de Franstalige gemeenschap. Maar gebouwen en niet-onderwijzend personeel vamllen dan weer onder het Vlaamse Gewest. Werkloosheidsuitkeringen, bibliotheken, enfin: vul het zelf maar in.
Feit is, dat provincie en gemeenten als administratieve taal exclusief het Nederlands hanteren. Eén en ander wordt nog gecompliceerd door het feit, dat het Vlaamse Gewest en de Vlaamse (taal-)Gemeenschap eigenlijk één en dezelfde structuur vormen, met twee minister-presidenten. De Vlaamse Gemeenschap valt voor de hoofdlijnen van haar politiek samen met het Gewest. Dat is bij de Franstaligen anders: De Franstalige meerderheid van de 1,2 miljoen Brusselaars weegt op tegen de 3,1 miljoen Walen. Het Franstalige Gewest valt nauwelijks samen met de Franstalige “gemeenschap”.

Wat willen de Vlaamse politici eigenlijk met de Brusselse randgemeenten?
De rechten van de Franstaligen in de faciliteitengemeenten in de Brusselse “rand” staan onder druk van Nederlandstalige gemeenschap/gewest politici. Een vijftal jaren geleden, was er de “circulaire-Peeters”, een Vlaams minister, die voorschreef, dat Franstaligen elk jaar hun verzoek om officiële documenten in het Frans te ontvangen, moesten herhalen. De huidige formateur van een federaal kabinet, Leterme (ook CD&H), vond tijdens de verkiezingsstrijd, dat de Franstaligen blijkbaar “te dom” waren, om Nederlands te leren. Pogingen, om de toegang tot gesubsidiëerde woningen te reservering voor mensen die bewijzen het Nederlands machtig te zijn, komen daar bovenop.
Waarom ben ik daartegen en zelfs verontwaardigd daarover? Om heel principiële redenen, vind ik zelf. Bij de pogingen van Verdonk in Nederland, om niet-integratie-willigen het land uit te pesten, kon je nog zeggen: “OK, die mensen moeten ook moeite doen om te integreren.” Maar hier gaat het om maatschappelijk perfect geïntegreerde mensen, die de voorkeur geven aan een taal, die door heel wat meer mensen in de wereld wordt gesproken en begrepen, dan het Nederlands. Een van de drie officiële talen van België. Een taal die ze nodig hebben, ook als ze (zoals zo vaak) Engelstalig zijn en bij Europese instellingen werken.
Die situatie uitsluitend beoordelen vanuit het perspectief van een taalkundig verenigd Vlaanderen is, om het zacht te zeggen, provinciaals. Ik kan niet inzien, hoe dergelijk formalisme de zaak van de Nederlandse cultuur, de Nederlandse taal en de ontwikkeling van de economie, de sociale samenhang en de regeerbaarheid van land, gewest en gemeente bevordert.
We komen daarop terug, als we hebben te verhalen van het kiesdistrict waaronder deze gemeenten vallen: Brusel-Halle-Vilvoorde, oftewel BHV.

Wat doet de Belgische federale regering eigenlijk in dit moeras?
U bent al een tijd bezig om me te vragen : « En wat doet de zevende Ministerraad, die van het federale België nu eigenlijk, om deze administratieve jungle overzichtelijk te houden?”
Het antwoord is envoudig: Niets. De federale regering heeft in communautaire zaken niets meer te zeggen. Ze begraaft zich in de weinige functies die haar nog toevallen: Buitenlands beleid, politie, justitie, defensie en begroten. Voor communautaristen, anarcho-kapitalisten en Libertarians is dit land een luilekkerland. De regering is op afstand. Op verre afstand. Je kunt doen wat je wilt. Daarom gaat het zo goed hier, zonder regering.
We hebben het goed gespeeld: Iedereen geloofde erin. Onze ministers werden gehoord in Europese raden, president Bush ontving ons en de Congolezen hielden niet opo om onze ministers reparaties te vragen coor het onrecht aan hun begaan onder Leopold I. Maar, hoehoe word wakker!, het was een symbool-regering, en soort facade, een Potemkin-regering! Kuifje zou het er niet beter vanaf gebracht hebben.

Prinses Mathilde in China

De Belgische internationale Handelspolitiek als voorbeeld
De Chinezen waren de eersten die het door hadden. Toen in 2004-2006 Belgische handelsdelegaties in Peking de deur plat liepen onder leiding van Prins Philip en zijn charmante echtgenote, merkten ze op, dat de delegaties van de drie Belgische regios nauwelijks met elkander communiceerden. Daar houden Chinezen niet van, want dat lijkt op een China dat diplomatiek gehandicapt door de wereld reist met drie delegaties uit Hongkong, uit Taiwan en van het vasteland. Maar dat neemt niet weg, dat de belgische missie naar China een groot succes was. Je moet roeien met de riemlen die je hebrt, zei mijn Antilliaanse vriend Jojo. En hij heeft steeds meer gelijk.

De strijd in de “Rand”: blokkade en uitkomst
Het is tijd om terug te keren vanuit de zalen der groten der aarde naar de Brusselse “rand”, waar het allemaal om gaat. De gemeenten zijn er dus Vlaams en behoren tot de provincie “Vlaams-Brabant”. Eerst was eer één ongedeeld Brabant, maar bij de grote staatshervormingen in België van de jaren 80/90 werd de provincie opgedeeld in Noord en Zuid, Vlaams en Walloons. Maar, helaas, de opdeling van gebieden volgens de juridische arrondisementen en de arrondissementen voor de verkiezingen is niet meegegaan met die staatshervormingen. Een groot deel van de “rand” behoort nog steeds tot het arrondissement “Brussel-Halle-Vilvoorde”, dat tweetalig is, net zoals Brussel-Gewest. De Vlaamse ministers willen sinds enige tijd, dat de niet-Brusselse delen van dit arrondissement “Vlaams” worden.
Dat zou betekenen, dat de niet-Nederlandstalige inwoners van die gemeenten, niet meer kunnen kiezen om op Franstalige partijen en – kandidaten te stemmen. Zoals u uit het voorgaande begrepen zult hebben, vind ik dat uiterste onzin. Men hervormt de Staat niet om een stukje gebied meer te kunnen annexeren, maar om de burgers meer vrijheid te geven, dacht ik steeds. In Brussel, als ik stem, kan ik ervoor kiezen om op Nederlandstalige- of op Franstalige partijen te stemmen. Waarom dat recht ontnemen aan de bewoners van de Brusselse rand? Ik zou er eerder voor kiezen, om dat recht uit te breiden tot de hele ex-provincier Brabant, en, waarom niet?, tot heel België! De Vlaamse regio zou alleen maar moeten verklaren, dat het Frans hun tweede taal is en dat Franstaligen welkom zijn in Vlaanderen. Wat is het probleem, après tout?

Wat is het nut voor de Nederlandse cultuur?
De Vlaamse cultuur, de Nederlandse taal, worden helemaal niet bedreigd door erkende taalkundige minderheden. Het beleid van de Vlaamse politici is contraproductief: Bewoners worden geprovoceerd to burgerlijke ongehoorzaamheid en tot haat tegen alles wat Nederlands is. Terwijl de Engelstalig georienteerden best graag zich zouden willen losmaken uit de omarming van het in Europa opodringende Frans. Vlaanderen bewijst het Nederlands een slechte dienst in BHV.

Waarom doen de Vlaamse politici dit?
De onderdrukking van het Nederlands in België is een historisch feit, dat verdwenen is sinds 50 jaar. We hebben er begrip voor, dat die ervaring nog steeds speelt. Waar we ook begrip voor hebben, is het feit dat de actie van het Front de Défense des Francophones (FDF) in Brussel gedurende de jaren ’70 en ’80 de Vlamingen extra gevoelig heeft gemaakt voor de bescherming van de Brusselse tweetaligheid. Maar het FDF is opgegaan in de liberale MR-partij van Wallonië en Brussel. Het speelt nog slechts een marginale rol.
Nee, ik geloof, dat de actie van de Vlaamse politici vooral te maken heeft met het feit, dat het zo moeilijk is voor politici om van répertoire te veranderen. Het communautaire repertoire is ingebakken in de geschiedenis, wordt ondersteund door ambtenaren die niets beters weten voor te stellen. Hoe kun je je onderscheiden? Hoe kun je tonen, dat het Vlaams Belang overbodig is?
Want daarin heeft de Franstalige Belgische pers gelijk: Alles is verklaarbaar uit de hete adem die mainstream-vlaamse politici in hun nek voelen van het Vlaams Belang (VB), dat ongeveer 25% van de Vlaamse stemmen weet te verkrijgen. Het VB wordt “in quarantaine” gehouden. Niemand werkt met hun samen. Maar hun electorale gewicht is een feit. Het is tegen die electorale handicap, dat de Vlaamse politici ageren.

Dit is niet wat de Vlaams-Belang stemmers willen
Terecht? Nee: De doorsnee-stemmer op het Vlaams Belang wil helemaal geen Belgische crisis, hij/zij wil rust en terugkeer naar een België dat nooit bestaan heeft, een land zonder voelbare regering, een land van rust en onbedreigd door immigratie van vreemdelingen. Hoewel de leiding van het VB nog steeds wordt gedomineerd door revanchisten met betrekking tot de Vlaamse collaboratie tijdens WO II, is de belangrijkste focus van de partij al lang verschoven naar haat jegens niet-Europese immigranten. Dat is een issue, dat de bestaande partijen met enige moed zouden kunnen aanpakken. Maar, algemen gesproken, durven ze dat niet, net zo min als de Franstalige partijen dat durven in hun eigen regio.

De nuchterheid van de gewone Belg
Toch is de gewone Belg helemaal niet gevoelig voor de issues die door zijn « gemeenschappen » worden uitgevochten. Hij toont dat regelmatig, bij voorbeeld bij het overlijden van koning Boudewijn (1993), toen een oprechte rouw het land beheerste, en ook in 1996, toen het land zich verenigde in “Witte Marsen” tegen de manipoulaties van politie en justitie ter gelegenheid van het Dutroux-schandaal. Vandaag nog, toont de gewone Belg zijn afkeer van de politiekerige manipulatie, door aan zijn gevel Belgische vlaggen (Zwart-Geel-Rood) te hangen als waardig protest tegen het communautaire gedoe. Brussel hangt er vol van. Die traditie van waardig protest, maakt, dat ik veel ben gaan houden van mijn nieuwe landgenoten.
Hoe hebben de Belgische politici de BHV-crisis opgelost?

Hoe de crisis op z'n Chinees werd opgelost
Ik geef het toe : ‘t wordt lastig om me te volgen door het Belgisch moeras. Nog een beetje geduld, en het is klaar. Het CD&V, in kartel met de gematigde Vlaamse nationalisten van de vroegere Volksunie, had zich gecommitteerd aan een splitsing van BHV na de verkiezingen. Formateur Leterme van het CD&V die streeft naar een “oranje-blauwe” coalitie van christelijke en liberale partijen van onder en boven de taalgrens voor een federale Belgische regering, wilde de “staatshervormingen” tot sluitpost maken van de regeringsvorming. Tijdens de zomermaanden volgden “verkenners”, “bemiddelaars” en commissies elkaar op, om een “belgisch Compromis” te vinden voor dat heikele probleem. Franstaligen wilden duidelijkheid, Nederlandstaligen wilden een werkbare regering.
De oplossing kwam gedurende de latste dagen: In een goed geleid scenario, besloot een Vlaamse meerderheid in het federale parlement tot splitsing van BHV. De Franstaligen uitten hun verontwaardiging, de Nederlandstaligen susten alles, verklarend dat ze aan België gecommitteerd waren. De koning, goed geadviseerd, stelde een Commissie van Wijzen in, die BHV, maar ook alle andere communautaire kwesties zal onderzoeken. Resuktaat: Iedereen tevreden: De Franstaligen, want een Vlaamse machtsgreep is voorkómen. De Nederlandstaligen, want de regeringsvorming is nu losgemaakt van commiµunautaire kwesties, zoals ze altijd al hadden gewild.
Een schijnvertoning? Ja. Maar een mooie. Door de splitsingslogica ad absurdum te voeren, is een compromis gered. De Chinezen hadden het niet beter gedaan.

Hoe nu verder met de Vlaamse emancipatie ?
Ik ben er voor, zoals u zult begrijpen. Maar het is nu nodig om de Vlaamse politici te wijzen op het volgende: Zonder Brusel, tweetalig, onderdeel van een globaliserende wereld, is het behoud van de regio onmogelijk. Per hoofd van de bevolking, genereert Brussel driemaal meer staatsinkomsten dan Vlaanderen. De Brusselse inkomsten, voor een belangrijk deel veroorzaakt door Vlaamse arbeid, dienen nu vooral om de Vlaamse kas te spekken. Brussel opsluiten binnen de grenzen van zijn 19 gemeenten, dat is de ratio van de Vlaamse akties in de “rand”. Dat is contraproductief, want het zet een belangrijk deel van de inwoners op tegen Vlaanderen. Als de Franstaligen er genoeg van zouden krijgen, zouden ze Vlaanderen kunnen isoleren in een gewest zonder Brussel. Een ramp voor Vlaanderen.

Conclusie : Meer Brussel, minder Belgische Compromissen
Los van de bewondering voor de techniek van het gerealiseerde Belgisch Compromis inzake de staatshervormingen, moet aandacht gevraagd worden voor Brussel. De stad is hoofdstad van alles en niets: de Navo, de Europese Unie, Vlaanderen en België, onder anderen. Het is een troef voor de 21ste eeuw. De belangen van de stad zijn echter onderworpen aan een pervers spel van regionale politici met een staatsstructuur die geen natie vertegenwoordigt, dus voorwerp is van hun manipulaties.
Brussel als haard van wereldgouvernance eist meer ruimte, zowel in geografische- als in communautaire zin. Een realistischer streven om Brussel mee te incorporeren in Vlaanderen, naast Wallonië, zou kunnen zijn, om de meerteµaligheid van Europa te erkennen en deze te incorporeren in de Vlaamse Gemeenschap. De Vlaamse Regio zou het streven moeten opgeven, om Brussel af te knijpen. Vlamse invloed in een vergrote en levende Brusselse regio zal alleen werken, als de autonomie van tweetalig Brussel wordt gerespecteerd.
Ziehier, de mening van een nieuwe Belg, maar één van Brusselse obediëntie....!

Uruzgan: Nederlandse troepen nu helemaal ingepakt door Amerikanen?

Ter herinnering: Nederland ging in 2006 een "humanitaire missie" vervullen in Afghanistan.

De provincie Uruzgan, hoofdstad Tarin Kowt, zojuist gecreëerd als thuisland voor de Pastunis, die tot dan toe een minderheid binnen een grotere provincie vormden, die werd beheerst door de shiitische Hazaris, werd ontdaan van zijn corrupte en pedofiele goeverneur.

Nederland ging laten zien, hoe via de "inktvlek-werking" een afghaanse provincie gepacificeerd kon worden.

We zeiden het meteen al: Zolang Amerikaanse commandos en hun bondgenoten (huursoldaten en anderen) in het kader van een andere militaire operatie contraterreur uitoefenen in hetzelfde gebied, gaat dat niet. (20 april 2007, en 17 november 2006, bij voorbeeld)

Dat blijkt eens te meer.

Een bericht van 31 oktober in Libération (FR), geschreven door een correspondente ter plaatse, (Célia Mercier), onthult, dat de Nederlandse operaties geregeld onnodige burgerslachtoffers maken en mensen op de vlucht drijven.

Spin Boldak dépassé, le taxi file dans un sillage de poussière. Mais les passagers, pris de panique, se mettent soudain à crier. Un convoi de véhicules blindés de l’Otan arrive à vive allure dans la rue principale. Le chauffeur fait une embardée au dernier moment, se jetant sur le bord de la route. Il se fait injurier : «Tu es fou ! Tu aurais dû t’écarter immédiatement, ils ont failli nous tirer dessus». Dans ce sud pachtoun, en proie à la guérilla des talibans, alliés aux barons de la drogue, les militaires étrangers se déplacent dans la hantise d’une bombe télécommandée ou d’une voiture piégée. Les Afghans ont pour ordre de se tenir à l’écart des convois. Le véhicule suspect qui s’approche trop est mitraillé, et, bien que tout le monde soit censé connaître les règles, de nombreuses bavures ont eu lieu.

Vertaling:

[Een taxi vervoert vluchtelingen uit Uruzgan naar Pakistan]
Voorbij Spin Boldak, rijdt de taxi door een stofwolk. Maar de passagiers, in paniek, beginnen plotseling te schreeuwen. Een konvooi gepantserde voertuigen van de NATO komt snel aanrijden door de hoofdstraat. De chauffeur maakt een uitwijkmanoeuvre op het laatste moment en staat stil in de berm. Hij wordt uitgevloekt: "Je bent gek! Je had meteen opzij moeten gaan, ze waren bijna op ons gaan schieten!" In die Pashtoense Zuiden, waar ze prooi zijn van de Taliban-guerrillas, die zich met de drugsbaronnen verbonden hebben, verplaatsen de buitenlandse militairen zich onder de constante dreiging van een via telecommando ontploffende bermbom of van een bomauto. Afghanen zijn verplicht om zich van de konvooien verre te houden. Een auto die te dichtbij komt, wordt met kogels doorzeefd, en, hoewel iedereen geacht wordt, die regels te kennen, gebeuren er veel ongelukken daarmee.

Libération gaat verder:

Mais c’est là [au Pakistan] que la famille d’Habib, une trentaine d’adultes et d’enfants, se sent le plus en sécurité. Au printemps, ils ont dû quitter leur demeure de l’Ourouzgan, leurs champs de blé et leurs abricotiers, pour s’entasser dans cette minuscule maison de torchis en banlieue de Kandahar. Plusieurs centaines de familles piégées entre les bombes de l’Otan et la guérilla talibane ont fui la province ces derniers mois.«La dernière fois, les talibans ont attaqué un point de passage de la police près de notre maison, explique Habib. Les avions de l’Otan sont alors venus bombarder le coin. Notre voisin et une de nos cousines ont été tués. Une roquette est tombée sur notre maison, la sixième en un mois. Et puis les Hazaras [une ethnie rivale des Pachtouns, ndlr] ont raconté aux Américains que nous étions une famille de talibans. Donc nous sommes partis.»

Vertaling:

Maar het is hier, in Pakistan (Quetta), dat de familie van Habib, een dertigtal volwassenen en kinderen, zich het veiligst voelt. In het voorjaar hebben ze hun huis in Uruzgan, hun korenvelden en hun abrikozentuinen moeten verlaten om zich te verschuilen in deze hut bij Kandahar. Enkele honderden families, die in de val zaten tussen de bommen van de NATO en de Taliban-guerrilla, moesten in de afgelopen maanden de provincie ontvluchten. "De laatste keer, legt Habib uit, hadden de Talibans een politiepost aangevallen die niet ver van ons huis stond. De NATO-vliegtuigen zijn toen komen bombarderen. Onze buurman en een van onze nichten zijn daarbij omgekomen. Een raket is op ons huis terechtgekomen, de zesde in één maand. En toen hebben de Hazaras [een volk dat de Pashtuns vijandig gezind is, NvdR] aan de Amerikanen gezegd, dat wij ook een Taliban-familie waren. Daarom zijn we vertrokken."

Célia Mercier:

Cela fait trois ans que la guérilla s’est réorganisée dans leur province. Les habitants, déçus par un gouvernement qui ne leur a fourni qu’un ancien gouverneur illettré et cupide, les accueillent puis se retrouvent sous leur joug. Les milices islamistes installent leur propre «gouverneur», leur administration parallèle et leurs barrages sur les routes. Elles rendent la justice aux locaux et embusquent les convois des «infidèles». Une base de la coalition a même repoussé deux assauts au mois d’août.

Vertaling:

Sinds drie jaar is de guerrilla teruggekomen in hun provincie. De bewoners zijn teleurgesteld in een regering die hun alleen maar een gouverneur van vroeger, ongeletterd en hebzuchtig, heeft gegeven. [Op verzoek van de Nederlandse regering, is begin-2006 een familielid van president hamid Karzai, de pedofiel Jan Mohammed, door deze oude gouverneur vervangen, HR]. De Talibans solidariseren zich met de teleurgestelde bevolking en brengen deze vervolgens onder hun juk. De isslamistische militias installeerden hun eigen gouverneur, een parallelle administratie en hun controleposten op alle wegen. Ze spreken recht in de dorpen en zetten hinderlagen op voor de konvooien van de "ongelovigen". Een basis van de coalitie [= de NATO-coalitie, in dit geval de Nederlandse component daarvan, HR] heeft zelfs twee aanvallen moeten pareren in augustus.

Libé:

Kidnappés. Les écoles et les hôpitaux de la province de l’Ourouzgan sont fermés, en dehors de la capitale Tirin Kot, ville natale du mollah Omar. Les enseignants et les médecins étaient kidnappés, passés à tabac, menacés de décapitation. «Les talibans tuent les gens qui sont pour le gouvernement, les policiers, les soldats, explique un autre homme de la famille. Ils sont des milliers et leur mouvement se renforce jour après jour. L’hiver, beaucoup vont au Pakistan, ils sont aussi entraînés là-bas.»

Vertaling:

Gekidnapt. De scholen en de ziekenhuizen van de provincie Uruzgan zijn gesloten, behalve die in de hoofdstad Tarin Kowt, die tegelijk de geboorteplaats is van Mollah Omar (de sheik die de Talibans leidt, HR). De onderwijzers en de artsen werden gekidnapt, geslagen en bedreigd met onthoofding. "De Talibans doden de mensen die voor de regering zijn, de politie-agenten, de soldaten, zegt een andere man van de familie Habib. Ze zijn met duizenden en hun beweging versterkt zich elke dag. In de winter gaan ze veelal naar Pakistan, waar ze ook hun training krijgen."

Célia Mercier in Libération (31.10.07):

Dans un hôpital de Kandahar, un jeune garçon de 17 ans serre les dents sur son lit déglingué, un bras amputé et une jambe rongée par la gangrène. Il raconte : «Il y a dix jours, j’étais dehors pour vérifier l’irrigation des champs de hashish. Les talibans et l’Otan se sont affrontés pas très loin. Je courrais comme un fou pour me cacher mais un hélicoptère m’a visé.» Son père l’a retrouvé le lendemain. «C’est vrai que les talibans se cachent dans les villages, ils demandent à manger et un abri, mais qu’est ce que les gens peuvent bien faire ?» interroge un blessé. Le médecin de garde constate : «Depuis le début de l’année, nous avons reçu des centaines de patients blessés dans les bombardements, y compris des femmes et des enfants. Ils viennent de l’Ourouzgan, du Helmand, de Kandahar.» Un responsable de l’hôpital, furieux, vient couper court à l’entretien : «Il ne faut pas parler de ces patients-là, ce sont les ordres.»

Vertaling:

In een ziekenhuis in Kandahar bijt een jongen van 17 op zijn tanden. Hij ligt op een slordig bed met een geamputeerde arm en een been dat door gangreen aangevreten is. Hij vertelt: "Tien dagen geleden was ik buiten om de irrigatie van de hashish-velden te controleren. Talibans en NATO zijn in gevecht geraakt, vlakbij. Ik heb als een gek gerend om me te verschuilen, maar een helikopter heeft me in het vizier genomen." Zijn vader heeft hem de volgende dag teruggevonden. "Het is waar dat de Talibans zich in de dorpen gedekt houden. Ze vragen om eten en onderdak. Maar wat kunnen de mensen daartegen doen?", vraagt een gewonde zich af. De arts van dienst stelt vast: "Sinds het begin van dit jaar hebben we honderden door bombardementen gewonde patienten ontvangen, onder andere vrouwen en kinderen. Ze komen uit Uruzgan, uit Helmand en uit Kandahar [provincie, HR]." Maar een hospitaaldirecteur, woedend, komt het onderhoud afbreken: "Over die patienten moet niet gesproken worden, dat zijn orders!"

Tel daarbij op het bericht in de NRC van 28.10.07:

Australië bezorgd over Nederlandse procedures Uruzgan

Sydney, 28 okt. Australische troepen in Afghanistan hebben in juni niet meegevochten in een Nederlands offensief in Uruzgan. De Australiërs constateerden uiteenlopende opvattingen over de instructies om burgerslachtoffers te vermijden.
Australische militairen uitten hun bezorgdheid over de Nederlandse procedures, ook bij officieren.

Bij het omstreden, door Nederland geleide offensief tegen islamitische Taliban-strijders in de Chora-vallei kwamen ruim vijftig burgers om het leven.
De Afghaanse president Hamid Karzai bekritiseerde de operatie op 16 en 17 juni als onnauwkeurig en onzorgvuldig.

Australische officieren waren betrokken bij de planning van het Chora-offensief. De ongeveer zeshonderd Australische militairen zijn, als onderdeel van de internationale vredesmacht ISAF, met de Nederlanders gelegerd op Kamp Holland bij Tarin Kowt.

Tijdens overleg met de Nederlanders realiseerden de Australiërs zich dat de Nederlandse procedures voor de operatie verschilden van de Australische procedures, aldus brigadecommandant Andrew Nikolic.

De Australiërs vochten niet mee, maar bemanden wel een controlepost.

De Australische troepen opereren onder instructies (zogenoemde rules of engagement) om slachtoffers onder de burgerbevolking te vermijden en zoveel mogelijk te beperken, benadrukte Nikolic.

Zonder in te gaan op details, stelde hij dat die regels stroken met de doelstellingen van de door de NAVO geleide internationale ISAF-troepenmacht in Afghanistan.

Volgens Nikolic delen de Australiërs de zorg van de NAVO over de tactiek van Taliban-strijders om vanuit dichtbevolkte gebieden aan te vallen, waarbij ze opzettelijk het leven van burgers op het spel zetten. De Taliban zouden onschuldige Afghanen ook tot vechten dwingen en hen als menselijk schild gebruiken.

Ziedaar wat er geworden is van de vreedzame interventie van het Nederlandse contingent in de ISAF-vredesmacht van de NATO!
De Australiërs, die in Helmand samen met de Britten behoorlijk huishouden onder de bevolking, dus die bepaald geen mietjes genoemd mogen worden, vonden de Nederlanders te ver gaan in het uitoefenen van contra-terreur. Karzai, de gekozen president, was blijkbaar van dezelfde opinie.
Net zoals Karzai tracht, om de hoofdstroom van de Taliban te integreren in zijn bewind, (Uitnodiging Karzai aan Taliban om zich bij regering aan te sluiten, zie de New York Times, 25 set. 2007) sluiten ook Engelsen, Australiërs, Nieuwzeelanders en anderen in Helmand lokaal overeenkomsten met Taliban-leiders en laten hun de dagelijkse leiding over dorpen en steden. De Nederlanders zijn blijkbaar weer eens een fase achter. Je zou erom kunnen lachen, als het niet zo tragisch was: Twee dagen geleden kwam bij dergelijke zinloze en schadelijke acties nog de Nederlandse militair Groen om.

De NRC gaat verder:

Een woordvoerder van het Nederlandse ministerie van Defensie stelde in een
eerste reactie dat het mandaat van de Australiërs beperkt is tot wederopbouw
en dan nog alleen rond de provinciale hoofdstad Tarin Kowt. Volgens hem
zouden de Australische manschappen daarom in ieder geval niet meevechten.
Wel zorgden de Australiërs voor de beveiliging van Kamp Holland en de
patrouilles rond Tarin Kowt. Dat namen zij over van de Nederlandse troepen,
omdat die grotendeels werden ingezet voor de strijd bij Chora.

Een nieuwe Australische gevechtseenheid was wel in Uruzgan, maar nog niet
actief, aldus Defensie. (ANP)

Wat horen we nu? Was het Nederlandse mandaat niet óók beperkt tot "wederopbouw"?? Ik moet hevig denken aan Srebrenica, waar de nederlandse troepen in 1995 op cynische wijze werden opgeofferd aan een geheime deal met Milosevic en Karadzic.

Het is misschien jammer, maar helaas: Nederland is te klein om zelfstandig wereldpolitiek te kunnen maken. Het blijft de speelbal van grotere machten en stoot geregeld zijn neus. Ophouden daarmee! Doe als de Duitsers die zich wel driemaal bedenken, voordat ze zich in het zuidafghaanse moeras storten. Doe als de Fransen, die zorgvuldig hun onafhankelijkheid bewaken bij de inzet in Afghanistan.

Of liever nog: Houd er helemaal mee op. Het is hopeloos. Het is misdadig tegenover de eenvoudige soldaten en officieren die worden uitgezonden.Het echte Amerika, het Amerika waar we van houden, houdt het al lang voor gezien. Als we Nederland tegen terroristen willen beschermen (en dat moet), dan zijn er legio andere plekken waar dat beter en succesvoller kan.

Maar, in vredesnaam, probeer het niet alleen, maar doe het in Europees verband. Alleen in Europees verband kan Nederland zich beschermen tegen onzinnige eisen van de NATO. Het zij gezegd aan Balkenende en het CDA, maar ook aan de PvdA. En niet minder aan de SP, die zich verbeeldt, dat een softe deelname aan de NATO en aan de Europaraad een vervanging zou kunnen zijn voor EU-solidariteit.

Nederland staat in Uruzgan voor een nieuw Srebrenica.

Stoppen daarmee!

Powered by ScribeFire.

Eindelijk! Positieve aktie voor een niet-discriminerend Nederland

e e n l a n d e e n s a m e n l e v i n g

Vorig jaar riepen mijn Nederlandstalige blogs al eens op tot ondertekening van het manifest "Eén Land Eén samenleving".
Het initiatief ging uit van een breed samengesteld comité van, hoe zal ik het uitdrukken?, "aktief-fatsoenlijke" Nederlandse publieke figuren. Dus het was (en is, zie verder) niet zo maar één van de talrijke lege excercities die dienen om het geweten te sussen, maar op dat preciese moment (en nu nog steeds) is het opkomen voor een fatsoenlijke samenleving, ondersteund door een fatsoenlijk opererende staat, een moedig statement.
Helaas.
Helaas, want het zou vanzelfsprekend moeten zijn.
6.000 handtekeningen kwamen er. Het lijkt een magere oogst.
Maar ik liep ze eens door, en het zijn wel allemaal mense, die ik graag als vriend zou willen hebben: heel veel gewone "middenkaders", zoals onderwijzers, zorgwerkers, wetenschappelijke medewerkers, enz.
Ze vertegenwoordigen ook een enorme potentie. Een goede en brede basis voor verdere aktie in positieve zin. De voorzitters Rabbae en Dijkstal roepen nu op om daarmee een begin te maken.
Het programma van de conferentie in Rotterdam op 24 november is er nu eens niet één, waarbij klachten en beschuldigingen de hoofdtoon voeren, maar het is op zich een statement, dat integratie mogelijk en vruchtbaar is.

Opgeven voor deelnemen (er zijn slechts 300 plaatsen): Website Stichting Een Land Een Samenleving

Manifestatie 24 november 2007 te Rotterdam
“Geen angst voor elkaar, maar samenwerken”
Locatie:
Vergadercentrum Engels, Stationsplein 45, 3013 AK Rotterdam, 2 min van het Centraal Station Rotterdam. Voor een routebeschrijving zie www.groothandelsgebouw.nl
Programma
10.30 uur Inloop
11.00 uur Opening door dagvoorzitter, mevrouw Sylvia Borren, directeur Novib Oxfam
11.05 uur Toespraak door de heer Ivo Opstelten, Burgemeester Gemeente Rotterdam.“Van polarisatie naar samenwerking”
11.20 uur Toespraak door Professor, gasthoogleraar, Tariq Ramadan,
Identiteit en burgerschap, Erasmus Universiteit Rotterdam.“ De uitdagingen voor moslims in Nederland”.
12.00 uur Toespraak door Professor mevrouw Meurs, Lid van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid –WRR-. “ Identificatie met Nederland ”
12. 30 uur Toespraak door Socioloog, Emeritus Hoogleraar, Professor Anton Zijderveld: “De religieuze grondslag van Nederland: “Christendom, Jodendom en Islam”
12. 50 uur Toespraak door de heer Hans Dijkstal, voormalig Minister van Binnenlandse Zaken en Voorzitter Algemeen Bestuur eenlandeensamenleving.nl “Het ontmijnen van het debat in Nederland”
13.15 uur Pauze en lunch voor lunch wordt gezorgd. Tijdens de lunch-pauze is er mogelijkheid voor discussie met de inleiders in aparte zalen.
14.30 uur Debat tussen de voorzitters van de politieke Jongerenorganisaties in het kader van het thema:“de toekomst van Nederland”.
15.30 uur Einde

Powered by ScribeFire.