Het OM saboteert aanklachten tegen Wilders

Het was te verwachten. Het Openbaar Ministerie (het OM) dat de vervolging van misdaden en overtredingen tot taak heeft, neemt wraak op het gerechtshof, dat hem opdroeg, om zijn huiswerk over te maken. 
Na een jaar studie, besloot het OM in 2008 om Wilders niet te vervolgen. Het Hof besloot, dat dit wel moest gebeuren en met tegenzin ging het OM aan het "werk". Drie jaar lang werden de klachten over groepsbelediging, haatzaaien en discriminatie verworpen, formalistisch onschadelijk gemaakt en tenslotte gesaboteerd.

Met kunstig juridisch vernuft werden deze week in alle drie onderdelen van de aanklacht redenen en uitwegen gevonden, om Geert Wilders vrij te pleiten van boze bedoelingen tegen mensen. Hij oefende immers uitsluitend godsdienstkritiek. Alsof Wilders een neutrale wetenschapper zou zijn!

Van de realiteit losgezongen
Beter dan zelfs Wilders' advocaat Moszkowicz het zou hebben kunnen doen, ontwikkelde het OM aan de hand van de door de klagers aangehaalde uitspraken (die overigens alle van voor 2007 stammen en slechts in een geval, op bevel van de rechtbank, waren uitgebreid met een latere-) een van alle realiteit losgezongen constructie: "Wilders irriteert misschien, maar hij zaait geen haat, bevordert geen discriminatie en beledigt geen groepen."
Alles wat Moszkowicz nog ter verdediging van zijn cliënt zou kunnen gaan betogen, is eerder een risico voor deze laatste, dan een steun. M. moet zich wat gefrustreerd voelen.

Het vonnis valt op 5 november. Het is nauwelijks denkbaar, dat het Gerechtshof voor de tweede maal het OM bruskeert. Maar het kan. Dat 80% van de nationale publieke opinie het beter vindt, dat Wilders wordt vrijgesproken, komt voort uit erg uiteenlopende motieven. Als ik het goed aanvoel, wil een meerderheid van die 80 procent vooral niet nog meer aandacht voor de blondgeverfde Cassandra, en eindelijk overgaan tot de orde van de dag.

Het eenmaal begonnen juridische werk afmaken
Dat is geen goed motief. Het is waar, dat de mensen die Wilders in het begin hadden moeten stoppen, namelijk zijn collega-politici, hun werk niet hebben gedaan, in hun schulp zijn gekropen (de goeden niet te na gesproken) en de zaak maar al te graag naar de rechter hebben doorgeschoven. Maar het grootste deel van die politici is in mei van dit jaar herkozen. Dus, beste mensen, u bent ermee akkoord gegaan, dat de wilde uitbarstingen van Geert een zaak van de rechter moesten zijn.

Ik verzeker iedereen, dat een eventuele vrijspraak van Geert Wilders niet het einde zal zijn van diens traject in de rechtszalen. In Frankrijk is Le Pen voor minder veroordeeld. In België is de voorman van de franstalige neofascisten voor minder discriminerende uitspraken gevonnist. In Groot-Brittannië is de held van Wilders-getuige Hans Jansen wegens discriminatie tot zijn dood vervolgd voor Wilders-conforme uitspraken. Komt deze zaak, of een volgende, voor het Europees Gerechtshof of voor het Internationaal Strafhof in Den Haag, dan lijkt me een veroordeling verzekerd.

Apartheid bestrijden, voordat de pogrom of de holocaust werkelijk uitbreekt
Immers, waar iedereen Karadzic's intentie tot discriminatie serieus neemt, zoals die blijkt uit de reportage die wij hier dezer dagen zullen publiceren, zo moet ook iedereen de gelijkenis treffen tussen de opmerkingen van Wilders over moslims en "niet-westerse" immigranten en die van Karadzic, toen hij in het begin van de negentiger jaren achter de servische artillerie uitkeek over Sarajevo en beweerde dat moslims hopeloos vergiftigd zijn door hun,"ideologie" en in Europa niet thuishoren.

Ik maak me het nu even gemakkelijk. Een vaste commentator bij FrontaalNaakt, Tjerk, heeft een paar uitspraken van Wilders bij elkaar gezocht, waarmee duidelijk kan worden aangetoond, dat het W. eigenlijk helemaal niet om het zieleheil van de moslim gaat, maar om diens aanwezigheid die niet gepast zou zijn. Helemaal geeen "Islamkritiek", maar discriminatie, haatzaaien tegen- en belediging van groepen hardwerkende mensen.

Waarom Wilders geen "Islamcriticus", maar een rassenhater is

Op 15 10 2010 at 10:42 schreef Tjerk bij Frontaal Naakt. » Tijdgeest:

- “Ik ben voor sluiting van de grenzen voor gezinshereniging en familiehereniging van niet-westerse, islamitische allochtonen. Negenennegentig procent van die mensen voegt niets toe. Daar hebben we alleen maar ellende van.” – Geert Wilders, Zakenblad ‘Zoete’, juni/juli 2006

- “De elite noemt deze Marokkanen, die hier de boel verzieken, heel romantisch ‘nieuwe Nederlanders’. Ik noem ze liever ‘kolonisten’. Moslim-kolonisten. Want ze zijn niet gekomen om te integreren, maar om de boel hier over te nemen, om ons te onderwerpen.” – Geert Wilders tijdens Algemene Politieke Beschouwingen, PVV-website, 17 september 2008

- Was uw uitspraak op 14 juni in Denemarken over het uitzetten van tientallen miljoenen moslims uit Europa een slip of the tongue?
‘Nee.’ (…) ‘De islam is voor 90 procent een totalitaire ideologie en maar voor 10 procent een religie. Dus als je zulke contracten invoert, in heel Europa, want ik heb nooit gesproken over alleen de EU, zullen miljoenen moslims niet tekenen. Dan kunnen ze vertrekken.’ – Geert Wilders, ‘Ik heb de feiten en de kiezers aan mijn kant’, Volkskrant 4 juli 2009

Tjerk zijn reactie is één van de vele op -een ditmaal prima- artikel van FN-leider Peter Breedveld: Tijdgeest.
Daarin hekelt P.B., zoals dat ook van begin af aan bij Krapuul gebeurt, de wezelachtige reacties van gematigd rechts en schuilkerk-links op mensen die gewoon, vanuit hun hart en vanuit hun vrijheid van meningsuiting de gevaarlijke gekkigheid van Wilders aan de kaak stellen.
Zonder zich te laten intimideren door aanvankelijke "tut-tut" reacties van mensen die "rust" willen. Wat het OM ook moge betogen, Wilders en zijn aanhang gaat het om het aanwakkeren van groepshaat, vernedering en uitsluiting.

Jammer, maar helaas: Geen rust meer in Holland, voordat het on-Hollandse Wilders-fascisme verdwenen is. My word for that!

Crisis Christendemocratie destabiliseert Europa: Frankrijk, Duitsland, Italië, België, Nederland.

Saluut van Eurlings aan Verhagen, Arnhem, 2.10.10

Bij gebrek aan eigen inbreng, klampt de Christendemocratie in diverse landen van Europa zich vast aan modieuze trends. De dramatische verliezen aan stemmen vertalen zich in opportunistische bondgenootschappen met twijfelachtige partners.

Nederland
Deze ontwikkeling zette zich al vroeger in dan het jaar 2002. Maar het was toen, dat in Nederland de CDA-hopeful J.P.Balkenende een soort non-agressiepact sloot met de populist Pim Fortuyn, om na de verkiezingen de macht onderling te verdelen. Het lukte, en na 8 jaar oppositie-lijden, werd het CDA opnieuw Nederland's grootste partij dank zij de stemmen van velen, die Fortuyn en zijn "partij" (LPF) vol malloten te ver vonden gaan, maar die hadden begrepen, dat Fortuyn (als hij niet vermoord was geweest) met het CDA had willen regeren. Daarmee kwam in het land een rechts verbond aan de macht, bestaande uit de conservatieven van de VVD, de erfgenamen van Pim Fortuyn (LPF) en het triomferende CDA.
Ondanks pogingen om "waarden en normen" bovenaan de prioriteitenlijst te plaatsen, bleef het zieltogende christendemocratische element vrijwel onzichtbaar en loste na 2007 op in een ongewenst verbond met de sociaaldemocraten van de PvdA. Balkenende en het CDA werden daarop keihard afgerekend bij de verkiezingen in mei 2010. De partij ging van 40 naar 21 zetels in het 150 zetels tellende parlement en werd de vierde in grootte na de conservatieven van de VVD (31), de sociaaldemocraten van de PvdA (30) en de rechtspopulisten van Wilders' PVV (24).
België
Ook in België (Vlaanderen) verdwenen in 1999 de Christendemocraten van het CD&V uit de regering. Vanaf 2001 werd onder leiding van de jonge Yves Leterme gezocht naar nieuw bloed in de vorm van een "kartel-overeenkomst" met een van de Vlaams-Nationalistische formaties, het NV-A van de humorloze Geert Bourgois en de coming man Bart Dewever. In 2005 had dat succes in de Vlaamse regio en in 2007 vierden Leterme en Bart Dewever uitbundig hun gezamenlijke verkiezingsoverwinning in een zaaltje vol NV-A leeuwenvlaggen. Bij de formatie van een nieuwe regering in België, bleek al spoedig, dat Leterme en diens CD&V niet in staat waren, om zich uit de omhelzing van NV-A te bevrijden en sinds begin-2009 sukkelt een caretakers-kabinet onder leiding van de uitgebluste Leterme aan het hoofd van een desintegrerend land.
De Franstalige christendemocraten hebben een originele mimicry gekozen. Het CDH, onder leiding van Joëlle Milquet, noemt zich "humanistisch" en refereert minder dan de franstalige Groenen van Ecolo aan het Christendom. Vaste bondgenoor van de in Wallonië oppermachtige socialisten, handhaaft het CdH zich als gematigde vleugel van progressief en verarmd Walenland.
Frankrijk
In Frankrijk werd de ooit machtige christelijke middenpartij fijngemalen tussen haar rechtse voorkeuren, dus bondgenootschappen met de meerderheid van de gaullisten, en de noodzaak om aan een achterban van verarmde boeren en verlichte gelovigen een sociaal gezicht te tonen. Na diverse splitsingen, zit het grootste deel van de gezeten Dickerdacks bij Sarkozy's UMP en volgt een minderheid de pathetische wendingen van François Bayrou. Bayrou hoopt een sleutelpositie te kunnen innemen, met zijn geslonken aanhang, tussen de twee blokken in de Franse politiek, het conservatieve- en het door de socialistische partij gedomineerde. van christelijke inspiratie is weinig of geen sprake meer. Des te meer van politiek opportunisme, zoals dat genadeloos aan de kaak werd gesteld door daniël Cohn-Bendit van de Franse Groene Partij bij de Europese verkiezingen van 2009.
Duitsland
Waar zijn de tijden van Adenauer's CDU en Franz-Josef Strauss' CSU? Dank zij grote onvrede met Gerhard Schröder's achtjarig bewind, werd de combinatie CDU-CSU in 2006 de grootste, maar moest met de sociaaldemocraten regeren. In 2010 kwam de SPD er opnieuw niet aan te pas en ontstond er een kleine meerderheid, om met de liberalen van de FDP te gaan regeren. Dat deed Angela Merkel, en het bekomt haar heel slecht. De christendemocratie is landelijk van boven de 30% naar ongeveer 20% gezakt. Door nederlagen in grote bondsstaten als Nordrhein-Westfalen, heeft de christen-liberale regering de meerderheid in de Eerste Kamer, de Bundesrat, verloren. De CDU-CSU zijn er nog niet aan toe, om, zoals in Frankrijk en de Benelux, zich te gaan vastklampen aan populistische bewegingen. Nog houdt het democratisch fatsoen, zoals het na 1945 is opgelegd, stand. Getuige de rede van de nieuwe CDU-bondspresident Wulff, gisteren bij de herdenking van de Duitse hereniging in 1990. Maar wat gaat er inde plaats komen van de afbrokkelende CDU-CSU?
Italië
In de tweede helft van de veertiger jaren, en opnieuw in het midden van de zeventiger jaren, werd de Italiaanse Democrazia Cristiana met massieve hulp van westerse bondgenoten in het zadel geholpen en gehouden tegenover de dreiging van regeringsdeelname van de machtige en gematigde Communistische Partij van Italië. Begin van de negentiger jaren was dat blijkbaar niet meer nodig. De gecorrumpeerde oude garde van de DC verdween bijna spoorloos, evenals die van de even gecorrumpeerde sociaaldemocratische partij van Nenni c.s. Italië werd overgelaten aan de aartspopulist Berlusconi, die de meerderheid van de oude DC wist in te lijven. Ironischerwijze, zijn het nu nog slechts de ex-neofascisten van Fini, die binnen de rechtse meerderheid weerstand bieden aan "il Cavaliere'. De kerk beperkt zich tot wat pruttelen, als Berlusconi weer eens uitglijdt.

Zonder de protestanten tekort te willen doen, is het toch vooral de katholieke stelling, dat de maatschappij niet beheerst dient te worden door winstbejag, die vanaf het begin van de twintigste eeuw aan de Westeuropese christendemocratie vleugels heeft gegeven. De sociale markt-ordening, met een maatschappelijk middenveld dat excessen van het monopolisme voorkomt, was een halve eeuw lang de vertaling daarvan en de sociaaldemocratie heeft zich in hoge mate daarbij aangesloten.
Toen in de tachtiger jaren onder Reagan en Thatcher de kille egocentrische maatschappelijke ordening weer de overhand kreeg, had de christendemocratie daarop geen sluitend antwoord.

Een nieuwe generatie christendemocraten, waarvan Balkenende, Leterme, Bayrou en hun Duitse- en Italiaanse collega's de vertegenwoordigers zijn, bekent zich 100% tot de zogenaamde vrije en onsolidaire marktordening, neemt de populistische en nationalistische, zelfs racistische, modes van de dag over. De christendemocratie heeft afgedaan als stabiliserende factor in de continentale Europese wereld. Erger nog, ze klemt zich in haar doodsstrijd vast aan duistere nationalistische en suprematistische bewegingen, legitimeert die en vergroot de democratische crisis. Bij de slepende regeringsonderhandelingen in België bij voorbeeld, weigert de relatief nog altijd grote CD&V om zich los te maken van de overdreven Vlaams-Nationalistische eisen van het NV-A. Daarmee maakt ze een Vlaams meerderheidsfront van "redelijkheid" van Socialisten, CD-ers, groenen en liberalen onmogelijk. Naar het schijnt, alleen omdat ze bang is, nog meer kiezers ann Dewever te verliezen.

Een voorlopig hoogtepunt bij het stervend christendemocratisch opportunisme, werd in het Nederlandse Arnhem bereikt op 2 oktober 2010. Het CDA, bijna gehalveerd bij de laatste verkiezingen, bekeerde zich met twee-derde meerderheid, tot een ronduit rechts regeringsprogram, gelardeerd met racistische pesterijen jegens moslims uit de koker van Wilders' Stichting PVV, wiens 24 kamerleden via "gedoogsteun" de regering in het zadel kunnen houden of wegsturen.

Een symbool van de nieuwe a-culturele en a-solidaire mentaliteit vormde op het congres de aftredende CDA-minister van Verkeer, Camiel Eurlings, die het bestond, om een soort militair saluut aan de interim-partijleider Verhagen te brengen. De christendemocratie vaardigt niet meer mensen met een geweten-, maar mensen met een hang naar hiërarchie en blinde gehoorzaamheid, af naar parlement en regering.
De Wildersen, Dewevers, Berlusconis, Sarkozys en straks wellicht de Sarrazins, doen daar hun voordeel mee.

En begrijp me goed: Deze ontwikkeling heeft niets te maken met het Christendom an Sich. Net zo min als de misdadige akties van Al-Qaeda iets te maken hebben met de Islam an Sich. Godsdienstige normen en waarden behoeven geen aparte partijen, net zo min als niet-godsdienstige humanistische waarden. Politiek gaat over keuzes, die verkozen mensen moeten maken vanuit de waarden die ze delen met hun kiezers. Niemand heeft de moraal in pacht.

De tegenwoordige Christendemocraten geven een slecht voorbeeld.

(Dit artikel verscheen op 5 oktober bij In Europa Thuis en At Home in Europe (EU). Reakties graag daar inbrengen.)

Proces Wilders: Niet de POLITICUS staat terecht, maar de CHARLATAN

Maandag 4 oktober hervat de Amsterdamse rechtbank het proces tegen de heer Geert Wilders.
W. wordt verdacht van groepsbelediging en haatzaaien. Zie info bij VN (1/10/10). 
Eerder betoogde ik al herhaaldelijk, dat het jammer is, dat de politiek en de media zich hebben laten intimideren, of bang in hun (linkse) schuilkerken zijn gaan zitten afwachten. Zij hebben hun werk niet gedaan. Nu moet de rechter proberen om de gemaakte brokken enigszins op te ruimen.

Dat is geen gemakkelijke taak. De verwarring over wat er nu eigenlijk op het spel staat is groot, en wordt door Wilders en de hem welgezinde media nog aangewakkerd, terwijl de politiek langs omweggetjes suggereert, dat de rechter buiten zijn boekje zou gaan. (Rechters: Wilders niet in de rechtszaal? – Waar bemoeit Bruin I zich mee!).

Daarom zou er eens luid en duidelijk moeten worden betoogd:

Wilders wordt NIET vervolgd wegens zijn meningen, maar wegens zijn GEDRAG.

Je kunt niet twijfelen aan Wilders' recht, om eenzijdig geselecteerde opinies over de Islam en de moslim-wereld te citeren en op grond daarvan moslims uit te nodigen, om die godsdienst af te zweren.
Dat heet in gewone mensentaal "poging tot bedrog". Niet netjes, maar ook niet strafbaar, als daarmee aan anderen geen schade wordt toegebracht.
Maar Wilders doet wat anders. Hij is helemaal niet geïnteresseerd in open debat met moslims. dat vermijdt hij zelfs als de pest. Wilders gebruikt een eenzijdige en irrelevante voorstelling van zaken, om haat tussen groepen aan te wakkeren. Opzet is daarbij aannemelijk. Maar die opzet te bewijzen, is geen eenvoudige zaak.
De vermoedelijke ernstige narcistische neurose van de beklaagde speelt bij diens gedrag een rol, maar kan bij de schuldvraag geen rol spelen. Wellicht wel bij het bepalen van de strafmaat en de aard van de straf.

Een belangrijke aanwijzing voor het bestaan van opzet is het volgende. Verdachte en de medewerkers van diens stichting (kamerleden, raadsleden, europarlementariërs), beroepen zich bij voortduring op het bestaan van, -zogezegd door de verantwoordelijke overheden genegeerde-, spanningen tussen bevolkingsgroepen en personen met verschillende etnisch-culturele achtergrond. Waar echter aantoonbaar oplossingen hiervoor zijn gevonden en verbetering van de situatie bereikt, wordt daarover in alle toonaarden gezwegen en de verantwoordelijken daarvoor ("linkse bestuurders", Vogelaar*), "moslimknuffelaars") verdacht gemaakt.

Dat dergelijk demagogisch optreden ("Goebbelsiaans" in de woorden van raadsman Gerard Spong van de klagende partijen), aantoonbaar effect blijkt te hebben, kan mede op rekening van een gebrek aan voorlichting en de passiviteit van overheid en volksvertegenwoordiging worden geschreven. Dit element staat evenwel niet aan de rechter ter beoordeling en kan derhalve niet als verzachtende omstandigheid worden aangemerkt.

Iemand die zich zo gedraagt, wordt een OPLICHTER, een charlatan, genoemd.

Een charlatan bedient zich van een collectie gewichtig en geheimzinnig lijkende truuks, om zijn publiek te verleiden tot gedrag, giften en afhankelijkheid. Zie Wikipedia-Charlatan. Voor een keer moet in de eerder conservatieve Duitse CSU-minister Von und Zu Guttenberg gelijk geven, die Wilders een Charlatan noemde naar aanleiding van diens optreden in Berlijn op 2 oktober. Het is dit charlatanisme dat terecht staat. Niet de vrijheid van meningsuiting, noch de normen en waarden van anderhalf miljoen misleide, opgelichte, stemmers.

Terecht heeft het OM al in februari bij de aanvang van het Wilders-proces gevorderd, dat niet de Islam en ook niet de meningen van de verdachte over de Islam, maar diens misleidend gedrag aan de wet dient te worden getoetst. En de rechter is het OM daarin blijkbaar gevolgd.

Als de geboortige Venloenaar niet tegelijkertijd ook was wat hij OOK is, namelijk:

• een succesvolle geld- en stemmenverzamelaar, 
• een voorwerp van doodsbedreigingen, 
• een door rechts Israel gesponsorde haatprofeet en 
• volksvertegenwoordiger,

zou berechting en veroordeling voor juristen vanzelfsprekend- en door de meeste mensen terecht gevonden worden.
Immers,

• "tientallen miljoenen" moslims te willen deporteren uit Europa (Wilders, Kopenhagen, juni 2009), 
• oproepen tot een ghettobelasting op hoofddoeken, uitsluitend als die door moslimas gedragen worden (Wilders, Den Haag, september 2009), 
• aanhangers van een wereldgodsdienst beledigen door hun geloof te reduceren tot een "politieke ideologie" en hun heilig boek te willen verbieden (maart 2008), 
• enzovoort - 

als een gewone burger zich dat veroorlooft, wordt hij/zij door politie en justitie terechtgewezen. En er zijn er maar weinigen, die dat niet terecht zouden vinden.

(Voorbeeld: Een skinhead ergens in Brabant die na de moord op Theo van Gogh een spandoek voor het huiskamerraam van zijn moeder ophing: "Islam = Crimineel". Werd veroordeeld, moeder vrijgesproken. Kennelijk in overeenstemming met het publieke rechtsgevoel, want niemand nam er aanstoot aan. Maar als de burger G. Wilders herhaaldelijk betoogt, dat "de Islam een criminele ideologie" zou zijn, dan zou de wetshandhaving daar niets mee te maken hebben? Dat is toch de omgekeerde wereld! Juist vanwege zijn functies en status, is de haatzaaierij en groepsbelediging die uit een dergelijke kreet blijkt, in het geval van de heer Wilders eerder strafverzwarend dan -verlichtend. Wilders' demagogie niet toetsen aan de wet en die van een losgeslagen jongere in Brabant wel - dàt zou nog eens "klassejustitie" zijn! Of, om het in modernere termen te zeggen: 'De Haagse elites die elkaar de hand boven het hoofd houden. Achterkamertjespolitiek!'...)

Nemen we ook eens het geval van de Arabist Hans Jansen, een van de weinige publieke figuren in Nederland, die vrijwel onverkort het Wildersiaanse gedachtengoed voor zijn rekening neemt.
(Vele anderen, zoals Hirsi Ali, Afshin Ellian, Bart-Jan Spruyt, etq, kijken wel uit om de onzin die Wilders uitkraamt als basis voor zijn angstzaaierij en intimidatie, te onderschrijven. Ze distantiëren zich dus voorzichtig daarvan, maar spelen tegelijk de Pontius Pilatus, zeggende, dat het effect van Wilders' demagogie "de schuld is van Links". Overigens ook zonder enig bewijs.
Jansen echter, laten we het gooien op diens oude-jongens-achtige naïveteit, gaat vol voor de Wilderssprookjes en werd dan ook diens enige Nederlandse getuige-"deskundige" in het proces. Zie: Barbarist Hans Jansen viert 'D-day' in strijd tege...).
Als deze man, wiens falsificatie van Korancitaten is aangetoond door een tiental collega-geleerden, zou worden aangeklaagd en veroordeeld, zou dat veel begrip ontmoeten.
Maar daaraan wordt door justitie geen voorrang gegeven, omdat het hier kennelijk slechts om het hulpje van de charlatan gaat.

Het valt te hopen, dat de Amsterdamse rechtbank zich in het proces-Wilders zal houden aan zijn kennelijk voornemen, om zich niet te mengen in theologische of cultuurstrijd-debatten. De nuchtere feiten betreffende het haatzaaiende gedrag van de verdachte zijn hopelijk het onderwerp van de zittingen die in oktober geagendeerd zijn.

1. *) Hier even een korte toelichting op de "Vogelaar-leugen": Dat vier jaar "Vogelaar"-beleid in gemengd samengestelde achterstandswijken heeft geleid tot grote en meetbare verbeteringen in de veiligheid en het materieel welzijn, wordt door Wilders en diens bondgenoten in het regeeraccoord niet vermeld. Toch heeft het SCP dat in december 2009 in een uitgebreid onderzoek aangetoond. Erger nog: Wilders demoniseert en beledigt minister Vogelaar en haar opvolger. Anders dan Pim Fortuyn, die in een van zijn laatste boeken een lans brak voor de emancipatoire wijkgewijze benadering, is Wilders ermee accoord gegaan, dat de belangrijkste financiering van het Vogelaar-beleid, een heffing op de inkomsten uit privatisering bij de woningbouwcorporaties, door VVD en CDA wordt afgeschaft.