Barbarist Hans Jansen viert 'D-day' in strijd tegen islamisering met Bosma en Enoch Powell

Geert Wilders heeft toch maar een stel rare kostgangers.

De "arabist" Hans Jansen was in de negentiger jaren bij het Nederlandse volk bekend als de vaste commentator op tv, als het om het Midden-Oosten ging. Zijn wat hijgerige elocutie voerde een stroom nietszeggende commentaren de vreedzame huiskamers in.
Jansen was en is nog steeds niet echt pro-Israël, maar de barbarist was toen ook nog niet erg anti-moslim.
Zoals vele andere leden van de linkse elites, begon hij na de moorden op Pim en Theo echter het licht te zien. En hoe!

De mythe van de islamitische erfzonde ("Wie eenmaal met de Koran besmet is, geneest nooit meer. En zijn kinderen en kleinkinderen ook niet..." - ik parafraseer) werd onderbouwd in een haatpamflet in boekvorm waarvan de titel iets met apen en varkens vermeldt.
Najaar 2008 begaf Jansen zich naar Brussel, om aldaar in de lokalen van het Vlaams Belang samen met beroepsmoslimhaters als Bat Ye'or een internationaal congres toe te spreken (Antijihad), waarvoor zelfs Hans' nieuwe held Wilders bedankt had wegens het rechtsextremistische karakter ervan.
PVV-ideoloog Martin Bosma presenteerde op 29 september zijn boekje over het verraad der linkse intellectuelen in de oude vergaderzaal van de Tweede Kamer. De NRC valt van de ene verbazing in de andere bij het beluisteren van de haatdragende kreten van deze ex-professor aan de Utrechtse universiteit:

"Rivieren van Bloed"

Den Haag, 29 sept.
Nederland heeft met het akkoord tussen PVV, CDA en VVD een „D-Day” bereikt in de strijd tegen de islamisering. Dat neemt niet weg dat er nog strijd zal volgen, mogelijk met „rivieren van bloed” , zoals de rechtse Britse politicus Enoch Powell die in 1968 voorspelde als gevolg van de immigratie uit niet-Europese landen.
Dat zei de arabist Hans Jansen vandaag in Den Haag bij de presentatie van het boek De schijn-elite van de valsemunters van PVV-Kamerlid Martin Bosma. 

1967. De student theologie Hans Jansen was samen met de oprichter van de Studentenvakbeweging Ton Regtien, twee andere studenten en ondergetekende onderweg naar Parijs, waar we een solidariteitsmeeting in de Mutualité met het Vietnamese verzet tegen de Amerikaanse oorlog gingen bijwonen. Zo'n autorit was toen nog een hele onderneming, want de autoroutes waren nog lang niet klaar. Vijf of zes uur lang in een nauwe auto met een onophoudelijk kwebbelende toekomstige barbarist - ik geef het jullie te doen. Daar kwam nog bij, dat Hans ons geheel onnodig trachtte te overtuigen van het ongelijk van Israël in de Zesdaagse Oorlog en, volstrekt ten onrechte, van de weldaden, die een verblijf in een Arabisch trainingskamp voor stadsguerrilleros wel zou opleveren.
Soms had ik het gevoel, dat we met een provocateur van de BVD van doen hadden. Maar het was vooral irriterend. Zo irriterend, dat Ton op een gegeven moment Hansje dringend verzocht om z'n mond te houden.
Het Verraad der Klerken
Maar je ziet: Het kan verkeren. Nadat Hans Jansen nog jarenlang allerlei Palestina-comitees met z'n links-elitaire gepraat (ik gebruik maar eens een term van Martin Bosma) onveilig had gemaakt, volgde de omslag. Eerst naar een soort GBJ Hilterman pastiche, vervolgens naar een grove afspiegeling van het evangelie van Ajaan Hirsi Ali. Je zou kunnen genieten van de ironie van het geval, als er niet zo veel tragiek bij te pas kwam, als je bedenkt, dat het eerste deel van het boekje van Bosma nu juist gaat over die generatie van uit de werkelijkheid losgezongen intellectuelen als de barbarist er een is (NRC):

In dat boek verwijt Bosma de linkse elite, Nederland vanaf de jaren zestig, een multiculturele ideologie te hebben opgedrongen, die onder het volk geen steun geniet en die nu ten einde is. "

Het is intussen duidelijk geworden, dat er ook bij Martin Bosma veel autobiografische afrekening met een "links" (althans niet ideologisch-conservatief) verleden in zijn boekje zit. Bij de oude Hans neemt het echter wel heel pathetische vormen aan. "Zichzelf overschreeuwen" duidt het effect daarvan aardig aan. Jansen lijkt er wel op uit te zijn, gastheer Bosma te overtreffen in politiek incorrecte statements en citaten. Overcompensatie? Jaloezie? - Kortom:

De arabist Jansen, die al lange tijd banden onderhoudt met Wilders, zette zich scherp af tegen de „linkse elite en hulptroepen” die critici van de multiculturele samenleving de mond proberen te snoeren. Hij noemde de milieubeweging „de groene Khmer” en verwees naar het multiculturele „sultanaat van Amsterdam-West”.

Net als de PVV, is de barbarist niet geïnteresseerd in oplossingen voor de spanningen en de conflicten die het samenleven van verschillende culturen vaak met zich meebrengt. Als Amsterdammer zou hij toch beter kunnen weten. De stad is altijd multicultureel geweest. Voor 1942, was 15% van de inwoners van joodse afkomst. Er was best veel antisemitisme. Jansen heeft zelf de bijbelse wortels daarvan onderzocht.*) Maar in de halve eeuw die aan de Duitse bezetting voorafging, vond een echte wederzijdse integratie plaats. Die had te maken met sociale en culturele emancipatie. Van twee kanten. De bijbelse wortels van het onderling wantrouwen speelden nauwelijks meer een rol. Die werden pas weer uit de kast gehaald door de bezetters en hun handlangers.

Kijk Hans, nu even luisteren, in plaats van kwetteren. Ik heb goede redenen, hierboven uiteengezet, om met argumenten en op democratische wijze, zonder oorlogsretoriek, inderdaad ernaar te streven, dat in het multiculti-debat aan de teksten van de bijbel of van de koran niet meer betekenis wordt toegekend dan ze hebben. Dat is niet: "de mond snoeren", maar open staan, ook voor argumenten die ontleend zijn aan het dagelijkse leven van mensen die in een multiculturele omgeving wonen of werken.

De man van jouw "Sultanaat van Amsterdam-West", Ahmed Marcouch, bewijst dagelijks dat dat kan. Zonder de problemen uit de weg te gaan en zonder aan onredelijke eisen van opgefokte jongeren toe te geven.

Aan een heruitgave van Julius Streicher is geen enkele behoefte.

*) Och heden! UPDATE. Ook ik ben in de domme val getrapt van de naamsgelijkenis tussen Hans Jansen en Hans Jansen. De professor Hans Jansen die NIET onze barbarist is, heeft geschreven over de nieuwtestamentische wortels van anti-semitisme. Dom van mij, om op amazon.com af te gaan. Ik zal het nooit meer doen. Beloofd!
Intussen versterkt dit gegeven de strekking van mijn betoog. Hans Jansen de barbarist heeft zich nooit echt beziggehouden met de wisselwerking tussen de teksten in heilige boeken en actueel racisme/discriminatie.
Hij beperkt zich tot het aandragen van vervuilde tekst-munitie, eerst aan Abu-Nidal, vervolgens aan Geert Wilders.
Ergens heeft Martin Bosma gelijk. (Zie Kustaw Bessems: Het evangelie van Martin Bosma...). Elke sociale beweging trekt in haar spoor bewuste of onbewuste opportunisten aan, die hun kunde en schrijfkunst prostitueren aan de heersende trend. Al in de twintiger jaren van de vorige eeuw, noemde men dat "La Trahison des Clercs", het verraad van de intellectuelen. Of dit op Bosma zelf van toepassing is, is niet uitgesloten, al doet zijn schrik bij de dood van Theo van Gogh authentiek aan. Maar ja, evenmin als men de geschiedenis kan stilzetten op de datum in de zomer van 1914, dat Jean Jaurès met een pistoolschot werd vermoord op een Parijs terras, zo kan men zich veroorloven met denken op te houden vanaf 2 november 2004.
Maar ik ben wel zeker, dat de barbarist een soort Julius Streicher Preis verdient.
Dat hij er nog lang van mag genieten in het bejaardenhuis van de inktkoelies!

-----

En over Streicher gesproken, de door Jansen met instemming opgevoerde Enoch Powell kon er aan de andere kant van het Kanaal ook wat van. Een echte haatzaaier die terecht door Edward Heath uit de Conservatieve Partij werd gezet. In 1968 hield Powell zijn beruchte rede in Birmingham. Daarin citeerde hij Vergilius' Aenaeis: "As I look ahead, I am filled with foreboding; like the Roman, I seem to see 'the River Tiber foaming with much blood.'" - Dus geen "rivieren van bloed", geachte professor, maar een citaat dat niets met immigratie te maken heeft. In Vergilius' tijd werd het Romeinse burgerschap aan mensen van om het even welke etniciteit verleend, als ze maar rijk genoeg waren. De joodse familie van Saulus (later Paulus) uit het nu Turkse Tarsos is daar een bekend voorbeeld van. Demagogie in commissie met de walgelijke Enoch dus, beste barbarist!