Pakistan: 5 meisjes "uitgewisseld" tussen rivaliserende clans onder het "karo-kari" systeem

Hoog tijd om terug te keren naar waar het echt over gaat.
Ontmenselijking van meisjes en vrouwen, van kinderen, van zwakkeren, van mensen van een ander ras. Veroordeeld bij de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, een onverdragelijke toestand, temeer, omdat de economische noden die er ooit aan ten grondslag hebben gelegen, heden ten dage niet meer zouden hoeven te bestaan.
Het gedoe rond het misbruik dat van Hirsi Ali is en wordt gemaakt door mensen met een andere agenda dan deze, dreigt de hoofdzaak naar de achtergrond te dringen. Daarom, voor de goede orde, hieronder een krantenbericht van het Engelstalige dagblad "Dawn" uit Pakistan van vanmorgen:

5 girls will be given to rivals over karo-kari

By Shamim Shamsi
SUKKUR, May 27: A jirga decided on Saturday that five girls belonging to two rival groups would be given in marriage to settle a karo-kari dispute.

The jirga was held in the Haji Kamal Magsi village by Mian Abdul Khaliq of Bharchoondi Sharif, PPP MNA Ijaz Bijarani and Thull taluka nazim Ghulam Akbar Banglani. Warring groups — one led by Hafiz Qamardin Banglani and the other by Yar Ali Banglani and Ahmed Nandwani — were present on the occasion.

The karo-kari dispute started when Miandad Banglani, younger brother of Qamardin, was killed about five years ago.

After listening to both the sides, the jirga announced its verdict. The group led by Yar Ali Banglani and Ahmed Nandwani will hand over four of its girls as well as Rs700,000 to the Qamardin group. Elders of the Qamardin group will choose men from within the group to whom the girls will be married.

Accordingly, the Qamardin group will hand over one girl and Rs135,000 to the rival group."

Karo-kari is een oud stelsel van gebruiken in de streken waarover het hier gaat, waarbij eerwraak wordt uitgeoefend via het uitmoorden van willekeurige leden van rivaliserende clans, het verkrachten van hun vrouwen en het uitwisselen van zoenoffers in de vorm van vee, vrouwen en geld. De achtergrond is economisch: een "verkeerd" huwelijk versnippert grondbezit. Maar het kan ook pure machtsstrijd zijn tussen families en clans. Vrouwen zijn daarvan de grootste slachtoffers. In het jaar 2000 vielen er in Pakistan 386 karo-kari doden, terwijl een veelvoud daarvan niet wordt gerapporteerd. Schrijnend is ook, dat de karo-kari wraak voornamelijk vrouwen uit de lagere bevolkingsklassen treft. Rijke vrouwen worden veroordeeeld te"trouwen met de Koran", dus levenslang ongehuwd te blijven. Een broer, die niet wil dat zijn bezit versnipperd wordt, kan daar belang bij hebben. Er zijn voorbeelden van het "gebruik" van karo-kari voor dat doel.

Wat heeft de Islam hiermee te maken?
Toen de Islam naar Voor-Indië kwam, heeft ze bestaande gebruiken geïntegreerd en van een heilig sausje voorzien. Ongeveer zoals de RK Kerk dat heeft gedaan in deze streken. En zoals de Indische religies dat hebben gedaan aan de overkant van de grens, waar dezelfde gebruiken bestaan. Dat maakt het er niets beter op, natuurlijk. Schande over de schrift- en wets-geleerden die zich daartoe geleend hebben en nog lenen.
Schande ook over de krant, die geen enkel afkeurend commentaar eraan wijdt. het lijkt wel of ze wil zeggen: "Bravo, oude heren van de "jirga". Dat is nog eens goedkoop opgelost. Schade: slechts vijf gekooide maagden erbij."
Schande, natuurlijk het meest, over de Pakistaanse autoriteiten, die zich nog steeds niet hebben ontdaan van de draconische islamistische wetgeving van Zia ul-Haq.
Schande ook, over de bondgenoten van Pakistan, de VS voorop, die via de Pakistaanse geheime dienst ISI de Talibaan hebben gelanceerd tegen de Russische bezettingstroepen.
Het betere deel van Amerika, de New York Times, voert al jaren lang een actie voor de Pakistaanse vrouw die op grond van een dergelijke jirga-uitspraak publiekelijk werd verkracht door 4 mannen van een rijkere, rivaliserende clan. Haar is humanitair asyl aangeboden in de VS, maar, wegens Pakistan's logistieke en militaire steun in Afghanistan, is de Bush-regering huiverig.

Nederland
Nu we in Den Haag toch bezig zijn, om het vluchtelingentoelatingsbeleid te herzien ten gunste van vrouwen die bedreigd worden door barbaarse gebruiken, en daarom hun identiteit moeten verhullen, zou het om twee extra redenen een goede zaak zijn, als de Nederlandse regering humanitair asyl aanbiedt aan deze vijf meisjes.

1. Nederlandse troepen gaan in het nabije Helmand (Uruzgan, Afghanistan) gewapenderhand orde en vrede stichten tussen clans met overeenkomstige gewoonten. Dat gaan ze doen met logistieke steun van Pakistan, anders gaat het (helemaal) niet. Het kan niet zo zijn, dat de Nederlandse jongens en meisjes daar gaan verbieden en bestraffen, wat ze toelaten in bondgenoot Pakistan. De boodschap moet eenduidig en helder zijn, wil ze overkomen. Niet-handelen brengt onze soldaten extra in gevaar.
2. De compromisloze boodschap van Ayaan Hirsi Ali is wel degelijk gehoord in dit land. Nergens wordt vrouwenmishandeling en -verkoop getolereerd door gidsland Nederland. In de rest van de wereld is daaraan grote twijfel opgekomen. Dit is een goede gelegenheid om deze huichelarij te logenstraffen!
   

Niet gedraald: Bot roept de Pakistaanse ambassadeur bij zich. De Tweede Kamer stuurt een fact-finding commission. Bolkestein reist naar het Hajji Kamal Maksi dorp om de heren van de jirga eens goed de waarheid te zeggen. Verdonk neemt de dweil ter hand en het opvangcentrum wordt gereedgemaakt.

DOEN!

Ayaan en de Darods (2)

2005: De Duitse fotografe Bettina Flitner geeft een boek uit met "48 Europese Vrouwen".
Hirsi Ali (Magan) poseert in Somalisch gewaad - in de duinen bij Den Haag. (fotocompositie: (c) Bettina Flitner).

Een ander symbool voor de sterke band die Ayaan onderhoudt met haar clan.

(Suggestie: bigberta, in comment at Legal Alien @ NY, 25.5.06)

De Dyslectiek van de Verlichting

Horkheimer en Adorno draaien zich om in hun graven of urnen.
Hun "Dialektiek van de Verlichting" [*1944 (New York), 1947 (Amsterdam), eerste Duitse uitgave, uitgebreid met een deel over het antisemitisme; en vrijwel ongewijzigd heruitgegeven in 1970 (Frankfurt a/M)] is toch het boek waarna niemand meer zonder meer naar "de" Verlichting van de 18e eeuw kan verwijzen als het Moment, waarop het Licht ging schijnen in een door religieus obscurantisme verdonkerde wereld.
Maar, meer dan een halve eeuw later, kakelen Hollandse intellectuelen vrolijk verder over de Verlichting, alsof niet één en andermaal in de practijk van verlicht filosoferen in de eeuwen nadien, gebleken is, dat "verlicht" denken absoluut geen garantie is tegen fascisme, stalinisme en racisme.
We leven in het tijdperk van de verkeerd-lezers, de vooringenomenen, de dyslectici.
We leven in het tijdperk van de Dyslectiek van de Verlichting.

Het nieuwste bewijs van hoe men in één dag van kampioen der Verlichting dialectisch kan omslaan in beul van Verdonkering, heet Rita Verdonk.

Terecht vraagt Paul Kalma (WBS, PvdA) zich op 22 mei in NRC-Handelsblad af, waarom de Tweede Kamer minister Verdonk vorige week niet via een motie van wantrouwen heeft afgezet. Ik denk dat hij gelijk heeft, wanneer hij suggereert, dat de Kamer bang was voor die rancuneuze meerderheid van het publiek, die van Hirsi Ali afwilde en die geneigd was (en is) om Verdonk door dik en dun te steunen. Scherpe kritiek dus, op de opportunistische houding van de eigen partij.

Ian Buruma, in The New York Times (19 mei), vanuit zijn Amerikaanse leerstoel, doet een helaas tot mislukken gedoemde poging, om het denkend deel van het New-Yorkse publiek voor te lichten over de geringe diepgang van Hirsi Ali's gedachtengoed.

Balkenende, die verklaarde dat dergelijke voorlichting door de Nederlandse diplomaten in het buitenland wel weer snel de verkeerde indrukken over Nederland zou doen verdwijnen, wordt in de NRC van 22 mei op de vingers getikt door de eigen Jan Melissen, hoofd van het Clingendael Diplomatic Studies Programme en hoogleraar diplomatie aan de Universiteit van Antwerpen.

Na afloop van het VVD-"congres" in Noordwijkerhout, heeft daar een wervelstorm gewoed, die een fabriekshal heeft doen instorten.

Een verband tussen beide gebeurtenissen is niet aangetoond.

Ajaan wil de macht in de Darod Clan overnemen

Waar denkt Ajaan Hirsi Magan over twee of drie jaar naartoe te vluchten als slachtoffer van de dubbelhartige neoconservatieven die het AEI beheersen in de VS?
Als het niet naar China is, of naar Libië, respectievelijk in de gedaante van een door het Amerikaanse superkapitalisme misbruikte vrouw, dan wel als Afrika-specialist voor Khaddafi, dan voorspel ik dat het vroeg of laat een triomfale terugkeer zal zijn in de schoot van de trotse Darod Clan.
De in Londen wonende vader Magan van Hirsi Magan moet zich, in haar mythomane dromen, aan haar onderwerpen, zijn verraad aan haar betreuren, desnoods via de dwang van andere clan-leden.

Kijkend naar het televisieverslag van haar persconferentie, viel me op, hoe trots ze sprak van haar eeuwenoude clan. Diezelfde clan die ze er voortdurend van beschuldigt, haar naar het leven te staan.

"Ik ben Ajaan,
de dochter van Hirsi,
die de zoon is van Magan,
de zoon van Isse,
de zoon van Guleid,
die de zoon was van Ali,
die de zoon was van Wai'ays,
die de zoon was van Muhammad,
van Ali, van Umar, van het geslacht Osman, de zoon van Mahamud.

Ik ben van deze clan. Mijn oervader is Darod, die achthonderd jaar geleden vanuit Arabië naar Somalië kwam en de grote stam van de Darod stichtte.
Ik ben een Darod, een Macherten, een Osman, Mahamud,
en een Magan.

[Vet en cursief van mij, HR. Bron: NRC-Handelsblad, p. 7, 16/5/06]

Een opmerkelijke litanie, toch? Een afstammings-visitekaartje van een bijbelse schoonheid. In het oudtestamentische deel van de bijbel zou hij niet misstaan. Opmerkelijker nog, die te horen uit de mond van de (beoogde) schrijfster van het antireligieuze "Shortcut to Enlightenment" en de inleidster van Herman Philipse's "Atheïstisch Manifest en De onredelijkheid van Religie" (BertBakker, Amsterdam, 2004).

In de beste traditie van bijbelse tekstuitleg, gaan we hieronder nader op het geprokene in.

Eerst de context: Woorden, uitgesproken, op een moment dat Ajaan moest vrezen, dat haar een identiteit was ontnomen, haar Nederlandse paspoort. Met nadruk stelt ze vast, dat ze niet zo maar iemand is. Zelfs niet zo maar een Somalische, nee, haar voorvaderen (er is geen vrouw bij) komen uit "Arabië". Dat is niet niks, als je moslim bent in een arm en zwart Afrikaans land.

Ik herinner me, dat ik in 1979, in de woestijn van de Westelijke Sahara ook begroet werd met een dergelijke litanie, 's-avonds in de tent van een Saharaoui familiehoofd, omgeven door vrouw(en), zonen, dochters, neven en nichten. Arabist Kees Wagtendonk en ik, als leden van een Europese fact-finding commission naar de toen al woedende guerrillastrijd tussen de Marokkanen en de plaatselijke Touaregs (gesteund door Algerije), werden daar ontvangen als gasten, in het kader van een poging van het Sharaoui bevrijdingsfront om de delegatieleden ook nader met de bevolking-zelf te laten kennismaken. Een dergelijk gebaar, gebruikelijk in grote delen van de wereld en, zoals gezegd, al in de bijbel terug te vinden, heeft vele, elkaar overlappende betekenissen.
Een eerste is: "Hoor eens, we zijn niet van de straat!"
Een volgende: "U bent een gerespecteerde gast, we houden niets voor u verborgen, ons onderhoud is belangrijk voor mij, ik wil het in een zo breed mogelijk verband plaatsen."
Verder: "U bent uitgenodigd, om ook zoveel mogelijk over uzelf, uw familie en uw geschiedenis te vertellen."
En ook nog: "Ik heb alle tijd. Het is onbeleefd om meteen in de materie te springen, waarvoor u eigenlijk komt. Het is hier McDonald's niet."
Daarnaast is het ook een gebaar naar de verzamelde familie: "Kijk eens hoe trots je kunt zijn op onze afkomst, onze familie. Vergelijk het maar eens met wat de gast zelf daar straks over te berde brengt!"
Tenslotte is het een teken, dat de te bespreken materie naar believen kan worden uitgebreid, zodat een gecompliceerde overeenkomst het resultaat zal kunnen zijn. In het geval van dit familiehoofd was het waarschijnlijk een bijgedachte aan de nog ongetrouwde oudste dochter, voor wie ik wellicht een zoon, een neef of, wie weet, mijzelf, in de aanbieding zou kunnen hebben.
Deze laatste althans, werd na het onderhoud aangewezen, om mij door de pikdonkere nacht aan de hand mee te terug te voeren, naar de ver weg gelegen delegatietenten.
Maar dat is een ander verhaal.

Terug naar de afstammingslitanie als voorgedragen door Ajaan in Nieuwspoort, Den Haag, Nederland, op 16 juli 2006.
De contextuele betekenis van Hirsi Ali's voordracht ligt in de eerste plaats bij het "Hoor eens, ik ben niet van de straat!", gericht aan Verdonk en aan het Nederlandse publiek. "Laat maar eens kijken, of jullie ook uit zo'n oude en goede familie komen!" En: "Als je zo'n fuzz maakt over 'Ali' of 'Magan', dan zal ik je 'ns een poepie laten ruiken: bij de Darods komen nog veertien andere familienamen voor, die ik ook allemaal heb!"
Maar, zoals hierboven aangegeven, is er ook nog een andere context van belang: die van de eigen familie(clan). Ik ben er vrij zeker van, dat Ajaan het oog had op haar clan, toen ze deze trotse, traditionele visitekaart neerzette. Desnoods uit de context van haar volledige verhaal gelicht, kan deze "take" uitstekend dienen, om de trots van de familieleden, die overal verspreid wonen in de wereld, te strelen en hen er toe over te halen, te denken: "Die Ajaan toch, gek als een deur, maar ze heeft ons toch maar even goed neergezet. Uiteindelijk blijft ze er toch één van ons!"
Een ondersteunende aanwijzing is de rol die ze haar vader, Magan, toebedeelt in de opsomming. Je moet het haar zelf hebben horen voordragen, om de subtiele pauze te waarderen, die ze inlaste voor het laatste zinnetje: "...en een Magan", na eerst, luider, te hebben verklaard: "Ik ben een Darod, een Macherten, een Osman, Mahamud ...".
Daar komt nog bij, dat ze tijdens de persconferentie opnieuw verklaarde, dat deze vader, bij een (schaars) bezoek aan zijn ex-vrouw en kinderen in Nairobi, haar gedwongen zou hebben om met neef Osman te trouwen. Ook hier goed opletten wat er NIET gezegd wordt: Nooit heeft Hirsi Ali verklaard dat ze aanvankelijk geweigerd heeft om met neef Osman te trouwen. Ze zegt alleen: "Als ik 'nee' had gezegd, dan had het toch gemoeten." Letterlijk uit haar tekst: "Ik kan u verzekeren, mijn vader neemt geen genoegen met een nee."
Dit laatste kan op twee manieren worden uitgelegd. En dat is ook duidelijk de bedoeling. De eerste boodschap is die aan de Nederlandse aanhang: "Jullie snappen er nog steeds niks van. Wij zijn per definitie arme, onderdrukte meisjes. We mógen geen nee zeggen!" Maar de tweede is een trotse vaststelling, dat het bij de Darods gaat om mensen die weten wat ze willen. Een fiere Darod-dochter, die haar vader respecteert, omdat hij haar vader is. En die wil laten zien, dat ze nóg onverzettelijker is dan hij.
Het kan ook worden gelezen als een uitnodiging, een uitdaging aan alle Osmans, Mahamuds en Machertens van de Darod-clan, om vader Magan te dwingen, om toe te geven aan de Gekooide Maagd, om haar vervolgens binnen te halen als de nieuwe Esther, de miskende Joodse vrouw tijdens de Babylonische ballingschap, die zich gaf aan de Assyrische koning, daarvoor bespot en uitgestoten werd door haar eigen volk, maar die uiteindelijk datzelfde volk redde door haar slimheid en oplettendheid.

"Ik ben van deze clan!", zo luiden andere sleutelwoorden in deze tekst. Niet: "Ik was van deze clan [aan wie ik ontvlucht ben, die ik haat]." Nee, alleen: "Ik wilde mijn leven in eigen hand nemen." Wat ook gelezen kan worden als een verontschuldiging voor het door haar gepleegde verraad, door zonder waarschuwing, op weg naar haar echtgenoot in Canada, naar Nederland te reizen. "Maar ik blijf van deze clan!". Wat een boodschap is aan de clanleden, om door te gaan, met haar niet openlijk af te vallen, maar, net als zij, de clansolidariteit hoog te houden en te zwijgen. Dat is dan ook inderdaad, wat tot nu toe vader, moeder, broer (verklaring voor tv aangepast), ex-echtgenoot en anderen hebben gedaan. Zolang ze Ajaan nog niet met alle eerbewijzen hebben teruggenomen als Verloren Dochter, houdt Ajaan ze gegijzeld.

Zoals ze ook dacht, de VVD te hebben gegijzeld. Totdat Rita de overeenkomst maandag (even) verbrak.

We weten nu, waarnaar Hirsi Ali bij een volgende gelegenheid kan vluchten: naar de clan der Darods, die "achthonderd jaar geleden uit Arabië kwam". Zoals de Koningin van Sheba indertijd ook.

Maar noch Leon de Winter, noch de trotse stam der Kristols $), zullen de rol van Salomo spelen.

$) [Vader en moeder, plus zoon, Kristol, controleren strak het neoconservatieve wereldje in de V.S. en Engeland, een byzantijns aandoende hofhouding om zich heen draperend, waarvan de leden op grond van wisselende gunsten, al dan niet dichter rond het powercentrum, het politieke bureau, dat min of meer met deze familie samenvalt, evolueren. HR]

Ajaan: toch een beetje minder slachtoffer

Voormalig gevangenisdirecteur, nu minister van integratie en vreemdelingenzaken, Rita Verdonk, kandidaat-partijleider van de VVD, wacht diep in de nacht van 16 op 17 mei 2006 in de regeringsbankjes op de hervatting in 3e termijn van de debatten over haar Hirsi-Ali move. "Opschieten jongens, anders begin ik alléén!" [Foto: NRC-Handelsblad]

Nee, nee, weliswaar te weinig en te laat, maar de Tweede Kamer heeft dan toch "ijzeren Rita" per motie gedwongen om een oplossing te vinden voor Hirsi Ali's Nederlanderschap. De Gekooide Maagd blijft Nederlandse, wordt verder beschermd en heeft dus iets minder slachtoffer-potentie bij haar overgang naar het AEI in Amerika.

Maar het kwam te laat, het blijft te vaag en het gevaar bestaat, dat Rita er zonder verdere kleerscheuren afkomt. En er dus niets verandert aan het schandelijke immigratiebeleid van deze regering.

Te laat, omdat de hele wereldpers (de New York Times, Der Spiegel, enz., enz.) al, (mede door Hirsi Ali's persdienst en fanaten als Leon de Winter), de schampere stukken hebben gepubliceerd die te vrezen waren (zie mijn vorige posten). Je mag niet verwachten, dat die indruk zal worden gecorrigeerd.

Mede omdat de uitkomst te vaag is. Eigenlijk is de uitkomst niets anders dan het taktische opzetje, dat eind vorige week al uitgedokterd was door de VVD en het CDA. Verdonk moest de zaak zes weken in het midden laten, intussen kon Hirsi Ali vertrekken, en dan, tijdens de voetbalgekte van de wereldkampioenschappen in Duitsland, kon vrijwel ongemerkt de kool en de geit worden gespaard met een sybillijnse uitspraak van Justitie.
Waarom werd Verdonk maandag 15 mei plotseling "spelbreekster", door Hirsi Ali per decreet uit te burgeren?
De sleutel daartoe is wellicht te vinden in een kort interview dat Verdonk maandagmiddag had met NRC-Handelsblad. Tot op dat moment wist Verdonk nog niet dat Hirsi Ali dinsdagmorgen zou aankondigen het parlement en Nederland te zullen verlaten. Van de kant van Hirsi Ali was dat een doorbreking van het kennelijk met haar afgesproken scenario. Maar Hirsi Ali kon op dat moment niet meer terug, want ze had in de Amerikaanse kranten al haar afschuw van dat dubbelhartige Holland laten publiceren (zie vorige post, Wall Street Journal). Het werd dus een clash tussen twwe dames die elk de regie wilden behouden: Hirsi Ali over haar nieuwste bekering (en switch in prioriteiten - zie verderop), en Rita Verdonk over het toelatingsbeleid in Nederland. Dus tegenzet van Rita om 18 uur: Hirsi Ali is nooit Nederlandse geweest. Campagneteam ondersteunde haar, want intussen was bekend geworden, dat meerderheden van het publiek ook van AHA af wilden.

Intussen wordt ook steeds meer duidelijk, onder welke voorwaarden Hirsi Ali in Amerika gaat werken. "Ze zal zich bij het AEI uitsluitend met terrorisme bezighouden", meldde haar woordvoerster enkele dagen geleden, "dus niet meer met hoofddoekjes". Nee, haalt je de koekoek: de neocons vinden dat diepgelovigheid best de ruimte mag hebben, zolang dat passieve ondersteuning genereert voor hun wilde machtsplannen. De homo's, de radikale vrijdenkers en uiteindelijk ook die arme verdrukte moslimvrouwen, waarvoor Ajaan het in Holland sinds 2002 toch allemaal deed, zijn plotseling geen prioriteit meer.

De basiselementen voor haar eerstvolgende vlucht uit een intellectuele gevangenis, staan dus al klaar: Over twee of drie jaar zal Hirsi Ali de neocons aanklagen wegens de slavernij waarin ze haar gebracht hebben. Haar dwangneurose verleidt haar telkens, om de éne gevangenis (Nederland onder Verdonk) voor een volgende te verruilen. Maar ze zal zeggen, met argumenten die de Nederlanders haar helaas dezer dagen onvoldoende ontnomen hebben, dat ze wel gedwongen was om de voorwaarden van het AEI te aanvaarden.

Niemand heeft nog bedacht, waar ze daarna haar toevlucht zal zoeken.

Ik heb daarvan een klein vermoeden.

Zie de volgende post. -->

In het Nederlandse parlement geldt het nu voor links om door te bijten en paal en perk te stellen aan de lijn-Verdonk. Ze denkt er (nog) niet aan, zegt ze, om af te treden. Er bestaat nu een betere kans op een goede amnestie-regeling voor vluchtelingen en illegalen.
Een initiatiefwet?
Een kritische bespreking van het non-existente integratiebeleid van deze minister?

Laat de opportunisten van de VVD er niet mee wegkomen!

Ajaan in de overgang

Het is dus precies zo gegaan als we vreesden: Gevangenisdirecteur Verdonk ontneemt Hirsi Ali de Nederlandse nationaliteit, iedereen jengelt, en er gebeurt niets. De Nederlandse onderdanenmentaliteit op zijn best. (Sjoerd de Jong, NRC, blz. 6, 16/5/2006).

De enigen die opkomen voor het asielrecht van een arme, ambitieuze, maar helaas wat al te mythomane, vrouw, zijn een groepje linkse intellectuelen. Juist die mensen, die de Gekooide Maagd zelf sinds 2002 systematisch aan de schandpaal heeft genageld, als objectieve bondgenoten van de terroristen, de vermaledijde djimmi's: Geert Mak en Nelleke Noordervliet, Hedy d'Ancona en Maarten Asscher, Frits Barend en H.M van den Brink, ja zelfs Theodor Holman (Opheffer), Max Pam, Ed van Thijn, ambassadeursvrouw Betsy Udink, enz. Hun verklaring staat in de NRC, blz. 7, van 16 mei 2006.

Maar het kwaad is al geschied. Er is geen verhelpen meer aan. Vanmiddag heeft Hirsi Ali in een harmonisch duo met Zalm, nog fraaie woorden gezegd over Nederland, de VVD, de regering-Balkenende en minister Donner. dat was alleen om de aftocht te dekken, want in The Wall Street Journal van vandaag komt de aap al uit de mouw:

"[Mijn] uitzichtloze strijd om te kunnen wonen" - en wat ze zegt over de houding van de Nederlanders over haar opvattingen-, was "de voornaamste reden om mijn vertrek te overwegen", zei zij ons gisteren [maandag 15/5/06, HR]

Niks innigs dus over het warme liberale nest. Geen, zelfs o zo klein, bedankje: De Gekooide Maagd wordt bedreigd. Zelfs door zo een onschuldig iemand als prof. Jan Schoonenboom van de WRR, die zich beklaagde over het "klimaat van confrontatie en stereotiep denken over de Islam" in het regeringsrapport en die volgens haar (citaat uit de Wall Street Journal") zou hebben gezegd dat ze niets meer is dan een

"islam-basher".

Daarvan natuurlijk niets op de afscheidspersconferentie van vandaag, dinsdag 16 mei in Den Haag. Het patroon wordt al duidelijk: netjes afscheid nemen in Holland, en vervolgens de volle laag vanuit Bushy Amerika!

Evenmin herhaald op de Haagse persconferentie:

"Dat de radicale Islam onverenigbaar is met de moderne samenleving, is een kwestie die 'helaas velen in het sociaaldemocratische establishment niet kunnen bevatten",

zegt Hirsi Ali [in the Wall Street Journal, HR]. In Den Haag echter een vriendelijk gebaar naar dezelfde "tegenstanders" ("Dank je, Femke"[Halsema, fractievoorzitster van Groen-Links]).

De Wall Street Journal gaat verlekkerd verder:

"...Zij zal niet de eerste gewetensvluchteling [!, HR] zijn die van de Oude Wereld naar de Nieuwe trekt."

En, zoals we al hebben aangekondigd, wordt het Nederlandse gehannes meteen geprojecteerd op heel Westeuropa:

"Wat Hirsi Ali heeft meegemaakt is niet typisch Nederlands. Ook in de rest van Europa bloeit het appeasement-instinct."

Om dan verder te gaan met een aanval op de Europese pogingen om tot een niet-nucleair vergelijk met Iran te komen.

Hartelijk dank, VVD, mede namens uw partijgenoten in de andere EU-landen. Kortzichtig opportunisme, schaamteloze uitbuiting van een neurotische vrouw, hebben het zover gebracht. Balkenende heeft weer geen enkele leiding gegeven. De Nederlandse troepen gaan vrolijk naar Uruzgan als kanonnenvlees voor de Amerikanen.
Wie kan de Amerikanen nog verwijten, dat ze geen respect kunnen opbrengen voor al het schaamteloze gedraai?

Ajaan Hirshi Magan vluchtelinge bij de Neocons

"The Caged Virgin" (De Gekooide Maagd) heet het boek van Ajaan Hishi Ali (Magan) dat twee weken geleden in Amerika verschenen is. Het staat weer vol met de bekende zielige verhalen, waarvan vorige week in de Zembla-uitzending al een groot deel als leugens is doorgeprikt. Een ander deel van die verhalen zal later waarschijnlijk nog dezelfde weg gaan.

Het zou een goed ding zijn, als het Nederlandse parlement Ajaan in bescherming neemt tegen zichzelf en tegen degenen die misbruik van haar hebben gemaakt, nog maken en straks zullen maken.
Het parlement zou in meerderheid moeten verklaren, dat het geval-Hirshi er één is van een kennelijk dwangneurotische persoon, die om humanitaire redenen asiel verdient.

Daarbij zou het advies kunnen worden gevoegd, dat ze zich psychotherapeutisch laat behandelen, om beter de achtergronden te leren kennen van wat haar drijft, om, uit angst te worden verlaten door de mensen die het goed met haar menen, deze (tijdig) telkens weer zèlf in de steek te laten en van van alles te beschuldigen.

Alles is mogelijk begonnen met het vertrek van haar vader, eerst als gevangene van Siad Barre, de toenmalige dictator van Somalië, later voortgezet door diens scheiding van haar moeder.
Voor een klein kind is het onbegrijpelijk en erg destabiliserend, als een goede man, een hartelijke vader (want het heeft er alles van, dat vader Magan zo is), je in de steek laat. Er bestaan voorbeelden genoeg ervan, dat een kind dan in zijn/haar latere leven zich gaat wreken, juist op die mensen die het goed menen. Dat is geen opzet. Dat is dwangmatig handelen. Komt daar, zoals in het geval van Hirshi Ali, dan ook nog een mythomane grootheidswaan bij, dan loopt het leven uit op de éne overhaaste vlucht na de andere, waarbij, in haar geval, schijnbaar schaamteloos de vrienden en helpers uit de vorige fase worden zwartgemaakt.

Dat lot trof

• eerst de Nairobische familie (moeder, broer, enz.), die haar een fundamentalistische islam en een gedwongen huwelijk zouden hebben opgelegd, terwijl het naar alle waarschijnlijkheid betrekkelijk verlichte moslims zijn ("maar dat zijn de gevaarlijkste!", zei Ajaan onlangs)
  
• vervolgens haar echtgenoot uit Canada, die haar tot "zoontjesfabriek" zou hebben veroordeeld, maar die een opmerkelijk bescheiden en onwraakzuchtige reactie toonde op haar plotselinge verlating
  
• de eerste opvangers in Nederland (Vluchtelingenwerk, dat ze in de VARA-uitzending nog even de schuld trachtte te geven van haar leugentjes bij de asiel-aanvraag),
• een hele serie vrienden en partners in Nederland,
• de PvdA, die haar een baantje bezorgde bij het wetenschappelijk bureau,
• en nu, drie keer raden, is uiteraard de beurt aan de VVD en aan Holland in het algemeen, die door hun "shameful treatment" (Rabiate Neoconservatief Christopher Hitchens in 'Slate' van 8 mei jongstleden) van deze rationele profetes, deze martelares, haar opnieuw tot een vlucht naar voren hebben gedwongen.

Het lijkt op de armzalige heldenverhalen die ik ken uit mijn werk bij het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis, als ik soms mensen interviewde, die in de oorlog niets hadden meegemaakt, maar die uit spijt daarover, niet ophielden met hoog op te geven van hun heldenmoed, lafaards (djimmi's) bestraffend toe te spreken en bij elk nieuw contact verder vluchtten in nóg extremer verhalen.

Dat is het ziektebeeld, zoals ik het zie. Zo iemand ontneem je niet haar nationaliteit, zo iemand zet je niet uit en straf je niet. Na alle fouten en inderdaad beschamende inconsequenties van de Nederlandse politieke tenoren, kan men nog maar op één manier aantonen, dat de Nederlandse samenleving in de grond toch een tolerante en humane samenleving is: Hirshi Magan inburgeren op humanitaire gronden. Daarmee beschaam je ook, bij voorbaat, de hetz-campagne tegen Nederland en tegen het "oude" Europa in het algemeen, waarop de neocons zich in Washington al zitten te verlekkeren. Niet de Nawijn-lijn, maar die van Dijkstal en Groen-Links!

Maar er is een ander ziektebeeld. Dat is het ziektebeeld van de VVD en alle islamofoben die klammheimlich zich jarenlang hebben verkneukeld, dat een schijnbaar onaantastbare (want zwart, want vrouw, want zelf gedwongen besneden) passionaria openlijk zei wat zij nog nèt niet durfden. De VVD kreeg zo, op uiterst cynische manier, zonder zichzelf te bemodderen, vrijwel gratis een flink stuk xenofobe stemmen mee. Laf en achterbaks misbruik van een waarschijnlijk geestelijk zieke vrouw. En, nu ze als een mythomaan ontmaskerd is, ook nog een nieuwe terugslag op de moeilijke positie van immigrantenvrouwen. De mythomanie van Tara Singh Varma (terminale kanker) speelt op de achtergrond.

Het is dus de huidige leiding van de VVD, die afgezet moet worden en, bij gebrek aan uitzettingsmogelijkheden, het fatsoensbrevet moet worden ontnomen. Laat ze niet wegkomen via het achterdeurtje van Ajaan's aanstelling bij het AEI in Washington!

Die laatste zal trouwens maar van korte duur zijn: De Neoconservatieven die het American Enterprise Institute bevolken (Bill Kristol en Islam-bestrijder Reuel Marc Gerecht voorop) zijn verklaarde bondgenoten van het Amerikaanse fundamentalistische christendom (geen seks voor het huwelijk, geen homohuwelijk, geen abortus, geen kunstmatige inseminatie), al zijn ze zelf ongelovig of vrijzinnig. Van Geert Wilders' kruistocht tegen de Islam in het algemeen, moesten ze in 2005 niets hebben. Bart-Jan Spruyt is om die reden ook al naar de boekbesprekingspagina's van "The Weekly Standard" verdrongen. De neocons zullen haar een tijd lang gebruiken voor hùn agenda, en, opnieuw, juist voordat ze echt genoeg van haar krijgen: zie - Ajaan Hirshi Magan vindt een nieuwe vluchtroute en verkettert haar laatste weldoeners.

Laat het Nederlandse parlement,

• na de beschamende vertoning van de VVD-stemmers die hun heldin uit hun appartementengebouw lieten zetten,
  
• na de beschamende vertoning, dat er vervolgens NIEMAND van de o zo talrijke Hirshi-Ali fans in Holland, haar toen elders onderdak en bescherming aanbood,

nu eindelijk tonen, dat we humaan en grootmoedig kunnen zijn. En de consequenties trekken voor de behandeling van vroegere en nog komende slachtoffers van de Verdonk-politiek. Verdonk kan dan niet anders doen dan aftreden. Een plekje voor haar bij het AEI, is er vast ook nog wel.

En ik wed, dat zij daar op den duur beter zal bevallen dan de Gekooide Maagd.