22 november 2010

Dodelijke crisis bij Europese christendemocraten. Van dirigent tot bijwagen.

Overal in Europa, behalve misschien in Duitsland, is de Christendemocratie van z'n geloof afgevallen.
Je kunt natuurlijk over hen denken wat je wilt. Mijn voorkeur hebben ze ook nooit gehad.
Maar het is te gemakkelijk om nu te gaan terugprojecteren en te roepen, dat het "altijd" bedriegers zijn geweest.
In de afgelopen tien, twintig jaar is er iets fundamenteel veranderd bij de tjeven  (Vlaamse uitdrukking voor de tot voor kort dominerende christelijken in hun regio).
Samen met verlichte liberalen waren ze vanaf het einde van de negentiende eeuw vormgevers van de sociale welvaartsstaat. Niet op de manier zoals u en ik wellicht zouden willen, maar toch. Ze sloegen een brug naar de sociaaldemocraten, die de aangereikte middelen inzetten, als wethouders (schepenen)  bij voorbeeld, om een solidaire maatschappij dichterbij te brengen.

Toen hun clientèle zich massaal begon te emanciperen, werd de electorale basis wankel. Daarom worden, onder voorbijgaan aan pauselijke encyclieken als Quanta Cura (veroordeling van het ongecontroleerde marktmechanisme), extreem-rechtsen, nationalisten, separatisten en islamhaters in de armen gesloten.
Het tragische is, dat niet, zoals vroeger, dergelijke bondgenoten worden opgegeten en verteerd als het ouweltje na de mis. Nee. De wereld is hard geworden.

België: Het N-Va, een redesigned vlaams-rancuneus blok, hielp eerst CD-er Yves Leterme in een "kartel" aan een verkiezingsoverwinning in 2007, liet hem vervolgens spartelen en incasseerde een gigantische verkiezingsoverwinning in juni 2010. Grotendeels te koste van de christendemocratie in Vlaanderen.

Nederland: Balkenende, gereformeerd, encanailleerde zich niet openlijk in 2002 met Fortuyn, maar sloot wel een achterkamertjes-niet-aanvalsverdrag met hem. Resultaat: Grote winst voor het CDA bij de verkiezingen in dat jaar en een kortlevende regering met het LPF.
Hoewel Balkenende vergeefs trachtte om een "normen-en-waarden" debat aan te kaarten in een heuse stijl à la Van Agt, ging de PVV met de waarden lopen. "Joods-Christelijk-Verlicht", whatever that may be, werd het kuisheidsschortje  dat de racistische haat jegens Afrikanen en Aziaten moest verhullen.

Nu is de PVV groter dan het CDA en onder leiding van Maxime Verhagen gaat het CDA in de gedoogconstructie met Wilders, een nog grotere afgang tegemoet dan die van het Belgische CD&V van Leterme.  
Remember: I told you so! 

Enfin, zo kun je doorgaan.
In Oostenrijk, Denemarken, Frankrijk, Italië (brrrr): Overal zie je hetzelfde.
In alle bescheidenheid, mag ik mijn analyse van het verschijnsel bij u aanbevelen: Crisis Christendemocratie destabiliseert Europa? Ook beschikbaar in Frans, Duits en Engels!

M'n analyse van de Sociaaldemocratie volgt binnenkort. Ook niet om vrolijk van te worden.

(Deze post is een verbeterde weergave van mijn reactie bij Krapuul.nl op een artikel getiteld "CDA, kliek die aan vriendjespolitiek doet".)

Voor een goede analyse in boekvorm van deze en andere zaken uit het recente Europese verleden, moet u bij Tony Judt zijn (en vooral NIET bij leugenaar Martin Bosma!):
..
  ----- Het boek is ook vertaald in het Frans. Nederlandse vertaling binnenkort?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Reacties worden gemodereerd. Even geduld!

Related Posts with Thumbnails