Rotterdam werkt aan herstel ethnisch-cultureel evenwicht

Overgenomen uit: e-urban Journal, samedi, décembre 23, 2006 at 00:25

Huib Riethof, e-urban administrator in: Immigration [All], Community Development [All], Trends: Nederland en België, [NL], Rotterdam

Rotterdam, december 2006. Een nieuw College van B&W is sinds 8 maanden in functie, met de PvdA als grootste partij en zonder de LPF van Marco Pastors.Een kleine matigende invloed op de eenzijdige "Rotterdam-Code" en ook op de uitwerking van het achterstands-wijk verbod aan (voornamelijk) immigranten (het werd tijdelijk, voor 1 jaar) was al wel waar te nemen, maar spectaculair was het allemaal niet.

(Ik schreef in het e-urban Journal eerder over Rotterdam: Rotterdam closes its social housing to poor immigrant families [EN] (4/2/06) en: Rotterdam mag tijdelijk discrimineren in 4 wijken [NL] (15.6.06) )

Mijn indruk van "pas-op-de-plaats" werd nog versterkt tijdens de 1-daagse conferentie van 9 oktober 2006 in het Van Nelle Complex. De nieuwe linkse wethouder van Participatie, Orhan Kaya, van Turkse (Turks-Koerdische) afkomst, was misschien wel aanwezig, maar je hoorde of zag hem niet.

De bijeenkomst werd gedomineerd door de "oude" Rotterdamse configuratie: Op de eerste rij burgemeester Opstelten (VVD), die steeds meer op collega Dickerdack van Rommeldam gaat lijken, geflankeerd door (toen nog) minister van integratie en vreemdelingenbeleid, Rita Verdonk (ook VVD). Ter andere zijde bevond zich Eurocommissaris Franco Frattini (ook geen wonder van progressiviteit), maar die blijk gaf van een heel wat verlichter denkwijze dan van de beide eerder genoemden bekend is.

Frattini prees een Rotterdams initiatief om Europese steden te netwerken op het onderwerp "immigratie". Voor het gemak, uit naïveteit, of, wat ik hoop, uit superieure slimmigheid, interpreteerde hij dit steden-initiatief als een ondersteuning van zijn streven naar een rechtvaardige immigratiepolitiek en stelde voorzichtig een kader voor, waarbinnen het stedennetwerk, over de hoofden van terughoudender regeringen heen, zijn integratiepolitiek zouden kunnen steunen. Het blijft overigens de vraag, waarom Rotterdam niet gewoon meedoet met het bestaande Europese stedennetwerk over integratie, dat door de stad Stuttgart geleid wordt.

Op de conferentie hield ook Tariq Ramadan een bezielde inleiding, die op gelukkige wijze contrasteerde met wat minister Verdonk te berde bracht. Ramadan's boodschap aan de moslims in Europa is, dat ze zonder hun geloof los te laten, zich behoren aan te passen, zelfbewuster te zijn en een nieuwe geloofsbeleving introduceren, die harmoniseert met de Europese verworvenheden. Zijn boodschap aan de autochtonen is, dat ze hun vooroordelen zouden moeten laten vallen en (jonge) moslims accepteren zoals ze zijn. dat alles binnen het kader van de wet en van de Europese beschavings-verworvenheden.

Dat alles gaat natuurlijk velen boven de pet. Het is een intellectueel standpunt, dat botst met bij voorbeeld de uitwerking die Abu Jahjah uit Antwerpen eraan geeft. Maar Ramadan's intellectuele integriteit is zowel een nadeel als een winstpunt. Het nadeel is de grote abstractie. Het voordeel is het rolmodel dat hij belichaamt voor de beter opgeleide immigranten, die zo vaak de neiging hebben om onder te duiken in aanpassing en zich van het lot van hun minder opgeleide, dus maatschappelijk meestal minder geslaagde-, broeders en zusters, weinig aantrekken. In zekere zin is hetzelfde effect te verwachten op de "intellectuele" stokebranden in het columnistencircuit.

Het is dan ook een opmerkelijke stap vooruit te achten, dat de gemeente Rotterdam deze zelfde Tariq Ramadan nu heeft ingehuurd als bemiddelaar tussen de Rotterdammers, een rol die hij ook in Londen vervult. Ziehier de betreffende delen uit het NRC-bericht van 16 december 2006:

Overheid moet migranten vertrouwen

Controversiële intellectueel Tariq Ramadan gaat Rotterdamse integratiedebat leiden
Wetenschapper op de campus, bruggenbouwer in de stad. Islamoloog Tariq Ramadan gaat Rotterdam laten nadenken over identiteit en burgerschap.
Zelf spreekt hij consequent van een project, een project dat een voorbeeld kan zijn voor andere steden in Europa. Filosoof en islamoloog Tariq Ramadan gaat, op verzoek van de gemeente, in Rotterdam het publieke debat aanjagen over integratie. Tegelijk bezet hij als eerste hoogleraar de nieuwe wisselleerstoel Identiteit en Burgerschap aan de Erasmus Universiteit. De internationaal befaamde Ramadan werd gisteren in het stadhuis gepresenteerd door trotse vertegenwoordigers van gemeente en universiteit. De keuze voor Tariq Ramadan (Genève, 1962) is gewaagd. De van origine Egyptische denker bepleit actief burgerschap van moslims in Europa. Ze moeten zich, met behoud van hun identiteit, aanpassen aan de wetten van het land waar ze wonen. In Engeland, waar hij woont en doceert aan de universiteit van Oxford, is Ramadan adviseur van de regering. In Frankrijk en de Verenigde Staten is hij echter omstreden omdat hij de islamisering van Europa zou prediken. Een Amerikaans hoogleraarschap ging in 2004 niet door omdat de VS geen visum wilden verstrekken.

[...]

U kunt het integratiedebat in Europese landen vergelijken. Wat kenmerkt het Nederlandse debat?

Het debat is hier begonnen in een gespannen situatie, na de moord op Theo van Gogh. Er was sprake van een identiteitscrisis, vergelijkbaar met die in Engeland na de aanslagen in Londen. Het tolerante integratiebeleid kwam ter discussie te staan. Ik vind dat daarbij teveel wordt gekeken naar religieuze en culturele factoren en te weinig naar sociaal-economische factoren als werk en huisvesting. Veel zaken worden op één hoop gegooid. Ik hoop die verwarring tegen te gaan door dingen uit elkaar te trekken, te deconstrueren.

U kent de situatie in Rotterdam, u was vorig jaar bij het zogenoemde islamdebat. Wat heeft de vorige collegeperiode opgeleverd, met streng beleid ten aanzien van migranten?
Het heeft geleid tot een wederzijds gebrek aan vertrouwen tussen burgers en overheid. De lokale overheid wilde dingen veranderen, maar migranten zagen beleid dat tegen hen was gericht. De perceptie van burgers is heel belangrijk: hoe ervaren ze dingen? Daar gaat het ook mis bij de Franse jongeren: ze voelen zich niet serieus genomen als burgers.

Aan dat gebrek aan vertrouwen gaat bij veel allochtone Rotterdammers een gebrek aan participatie vooraf. Ze nemen niet deel aan de Nederlandse samenleving.
Dat is een vicieuze cirkel. Omdat ze niet deelnemen is er geen vertrouwen en omdat er geen vertrouwen is nemen ze niet deel. Er is sprake van zelf-segregatie die doorbroken moet worden.

Wethouder Orhan Kaya, degene die u heeft aangesteld, ligt onder vuur omdat hij zijn portefeuille participatie nog niet waarmaakt. Krijgt u wel genoeg steun van de gemeente?
Dit college heeft de politieke wil om dingen te veranderen, anders was ik hier niet. Rotterdam verwacht van mij geen oplossingen, wel dat ik mensen uitdaag om over belangrijke zaken na te denken.

De aanstelling van Ramadan in Rotterdam kan een verdere doorbraak betekenen in de uitzichtloze confrontatiepolitiek die de stad onder het vorige college begonnen is. Zoals Ramadan ook zegt, de eigenlijke problemen liggen op het sociaal-economische vlak.

Tot begrip van de Rotterdamse lijn moet dan ook dienen, dat de stad een economisch rampgebied is (in vele sectoren, met name die waar oude werkgelegenheid in industrie en haven verloren gaat). De ruimte, om tot minder gespannen verhoudingen te komen, is er dan ook klien, kleiner dan in Amsterdam of in Den Haag.

Betere voorlichting aan het Rotterdamse autochtone publiek en het opzetten van gezamenlijke (buurt-) verbeteringsactiviteiten moeten dan ook vooropstaan. Eén en ander kan alleen maar slagen, als ook economisch en sociaal meer ademruimte wordt gemaakt.

Article originally appeared on e-urban (http://e-urban.squarespace.com/).

See website for complete article licensing information.

Olivier Roy: De ongemakkelijke menging van culturen

Vandaag, verkiezingsdag, in afwachting van de uitslagen, even een signalement van Olivier Roy, de "Roy" waarover ik het had in een voorgaande post over Hirsi Ali. Aanleiding is diens interview in De Groene Amsterdammer [€] (=betalende abonnee-website) van deze week.

Ik lerde het denken van Roy kennen uit "La Mondialisation de l'Islam" uit 2002, in het Nederlands vertaald als: De globalisering van de islam.
Het was een verademing in de stroom van neo-xenofobe literatuur enerzijds, en de 'ontkenningsliteratuur' van de in verdediging gedrongen multiculti's anderzijds.

Het betoog gaat uit van wat er concreet veranderde, hoe de menging van derde-wereld- en europese culturen bij verschillende bevolkingscomponenten angst- en regressie-reacties teweeg brengt . Bij marginale , maar luidruchtig groepen aan beide zijden leidt dat tot vormen van radicalisme die het wettelijke kader van de democratische natiestaat niet verdraagt.
Zoals ik hier wel vaker betoog, heeft dat weinig met godsdienst te maken. DE Groene-interviewer (Rutger van der Hoeven):

Hij pleit er dan ook al jaren voor om in onze benadering van moslims hun cultuur en religie te scheiden. Dat is ook een hoofdthema in Roy’s nieuwste boek, De islam en de scheiding van kerk en staat.

Waarom?

De twee basismodellen voor integratie, het Noord-Europese en het Franse, hebben beide even opzichtig gefaald. Het Noord-Europese model, van bijvoorbeeld Nederland, is het multiculturalisme, waarin minderheden worden aangemoedigd hun eigen cultuur te behouden. Het Franse model stoelt op assimilatie, waarna de immigrant gelijkwaardig burger is. Beide modellen zijn om dezelfde reden mislukt: ze hebben een cultuurprobleem verward met een strijd om religieuze vrijheid. Zowel in Nederland als in Frankrijk werd het maatschappelijke systeem in de jaren zestig en zeventig afgebroken. In Nederland was dat de verzuiling, in Frankrijk de eenheidscultuur die religie tot een privé-zaak maakte.’

Dat is dus de "verweesde samenleving", de samenleving van na '60/70, die haar vanzelfsprekende houvasten verloren had. Ik ben nooit zo'n fan geweest van deze fortuynse definitie. De knellende collectieve verbanden die in de jaren 60-70 werden verbroken, waren op dat moment al vrijwel betekenisloos geworden. Er kwamen nieuwe verbanden en identificaties voor in de plaats. Een bevolking die massaal voortgezet onderwijs volgde, die het wereldnieuws, de cultuur en het weten dagelijks thuisbezorgd krijgt via de televisie, hoeft zich niet meer op te sluiten in zuilen-verbanden (NL) of in nationaal alpinopet-conformisme (FR).

Nee, ook als zuilenverbanden en/of nationale identiteiten nog springlevend waren geweest, zou er een angstige reactie zijn opgetreden tegenover de drie ontwikkelingen die Roy terecht noemt:

• De globalisering
• de Europeanisering en
• de immigratie van andere culturen.

Ze hebben alle gemeenschappelijk, dat ze "onze" ruimte binnendringen. Een heel instinctieve territoriumdrift verzet zich daartegen. Het is verbonden met "onveiligheid", onzekerheid. en ze liggen in elkaars verlengde: dat de ouderwetse winkels in de buurt verdwijnen, ligt in wezen aan globale ontwikkelingen: Albert Heijn en de Gamma-markt verdringen hen. Maar de bejaarde buurtbewoners zien Turkse groenteboeren en Marokkaanse theehuizen in hun plaats komen. En in plaats dat onze geseculariseerde leidslieden, de intellektuelen, deze mensen erop wijzen, hoe goed het is, dat de verdwenen winkels niet verkrot zijn, maar dat de immigranten de ruimtes een nieuwe functie hebben gegeven, huilen ze opportunistisch mee met de wolven in het bos en spreken van een islamitische tsunami.
Het verzet van de gewone mensen tegen commercialisering van de zorg, het wonen, het vervoer, de cultuur, de sport, de post, het water en het gas en de electra - wordt afgeleid naar de aanwezigheid van immigranten.
In plaats van via de Europese Unie dammen op te werpen tegen een wildgeworden kapitalisme en tegen de afbraak van de sociale welvaartsstaat (en de EU moet dat doen, want afzonderlijke nationale staten zijn daartoe niet meer in staat), wordt ook de EU zwartgemaakt, alles ten behoeve van een regressieve wending naar een imaginair collectief verleden.

Roy:

[..] de maatschappij ziet geslaagde immigranten die zich werkelijk omhoog hebben gewerkt ook niet. We richten ons in het integratiedebat op twee groepen: de criminele jongeren en de bebaarde, slecht Nederlands of Frans sprekende imams.

Daarom zie je overal ter wereld dat culturele gebruiken – inclusief religieuze – het meest rechtlijnig en verbeten in stand worden gehouden door minderheden. Het leidt vaak tot neofundamentalisme.

Tegen dergelijk neofundamentalisme is weinig te doen. Het komt voort uit culturele verwarring en is een onvermijdelijk bijproduct van mondialisering. Het is overigens ook niet beperkt tot moslims. De neofundamentalistische reactie op het verlies van identiteit zie je ook in het Westen. In de VS met de opkomst van religieus rechts, in Europa met allerlei pogingen onze cultuur en geschiedenis te bekrachtigen.’

En tenslotte:

Het is een universeel gegeven. Laten we die problemen beschouwen als wat ze zijn: als cultuurproblemen, niet als een botsing van wereldreligies. Het is jammer dat zo veel intellectuelen het die kant op trekken, en dezelfde taal uitstoten als de mensen in de cafés. Wat dat betreft, zie ik met betrekking tot integratie de toegevoegde waarde van intellectuelen niet meer.’

En daarmee hebben we de kern van de westerse cultuurcrisis te pakken: De economie en de technologie zijn zodanig veranderd, dat er geen behoefte meer bestaat aan massa's landbouwers en fabrieksarbeiders. Wat gaat het achter deze ontwikkelingen aanhuppelende sociale, ideologische bewustzijn ermee doen?

Het uitsluiten, het "abhängen" van hele bevolkingsgroepen, begint met de immigranten en zal zich doorzetten naar allen die het financieel niet meer rooien kunnen omdat er geen werk meer is. Hun huurwoning wordt hen afgenomen, hun gezondheidszorg gecommercialiseerd. En zoals de zogezegde "niet-integratie" van immigranten hun eigen schuld zou zijn, waarvoor ze maar moeten boeten, zo zal dat straks (nu al een beetje) gelden voor iedereen die geen werk heeft.

Het wanhopige radicalisme van gefrustreerde immigranten zal dan worden vermenigvuldigd met jacquerieën en bendevorming op het platteland en in de steden.
Als intellectuelen zich daarover zorgen maakten en in staat waren om door de sluiers en baarden heen te zien, af te zien van heksenjacht, dan zouden ze zich wel twee maal bedenken, voordat ze zich leenden voor de modieuze demagogie tegen "de" Islam!

MIVD-Martelpraktijken: Oorsprong van het "lek" ...

Bij zo'n onthulling als vrijdag in De Volkskrant over de martelpraktijken van de MIVD in Irak, moet je je altijd afvragen:

• Waarom dit?
• Waarom nu?
• Wie heeft welk belang bij het verwachte effect?

Wij vermoeden, dat het bericht over Irak door kringen rond de legertop in Den Haag in circulatie is gebracht, om minister Kamp via de politiek te dwingen, ofwel alsnog een strikte scheiding door te voeren met "Enduring Freedom", ofwel de hele Nederlandse Uruzgan-"opbouw"-operatie in deze vorm af te blazen. Tevens heeft de legertop er belang bij, opnieuw goede contrôle te krijgen over Nederlandse legeronderdelen die sinds 2004 onder Amerikaanse leiding betrokken zijn bij oorlogsmisdaden.

Hoe komen we tot dit brisante vermoeden?

Om de eerste twee vragen te beantwoorden, kennen we de feiten:

1. Enkele feiten: De onthulling gaat om een Amerikaans-Brits geïnspireerde misdraging van de MIVD in Irak, waar de militaire politie, de Marechaussée dus, een signalement van afgaf. Dat gebeurde in de periode, dat het land (en zeker de militairen) in heftige diskussie verwikkeld waren over de vraag, of een officier die ten onrechte gericht een Irakese burger had neergeschoten, terecht onmiddellijk gevangen was genomen en in Nederland voor de krijgsraad gebracht. (november/december 2003). Justitie (en de Marechaussée) hebben indertijd bakzeil moeten halen in het geval van de officier. Dat betekent, dat sommige legeronderdelen dit waarschijnlijk hebben gezien als een "licence to kill", of althans, "to torture".
2. Waarom NU? Het is vijf dagen voor de verkiezingen. dat kan al nauwelijks toeval zijn. Tevens, is de legertop verwikkeld in heftige diskussie in NATO-verband over de in Zuid-Afghanistan toe te passen methoden. Generaal Dick BERLIJN, de Nederlandse opperbevelhebber, heeft onlangs nog de volle laag gekregen van, zegt men, Britten en Canadezen, die vinden dat de Nederlandse aanpak te "soft" zou zijn. Ze willen actieve steun voor hun agressieve wijze van aanpak in Helmand en Kandahar en vrezen, dat het komende Nederlandse opperbevel van alle NATO-operaties in zuidelijk Afghanistan, zal leiden tot een verslapping van de aanpak van de "Taliban". - Waarom worden de Amerikaanse bondgenoten daarbij niet genoemd? Hun aanpak gaat nog veel verder op het punt van terroriseren van de bevolking. Achtergrond daarvan zou kunnen zijn, dat de Amerikanen weinig te klagen hebben, daar ze al sinds 2004 vrijelijk kunnen beschikken over de Commando-troepen die Nederland uitgezonden heeft. Die troepen zijn kennelijk verregaand onttrokken aan Nederlandse contrôle. Hun optreden in en rond Uruzgan maakt het onmogelijk aan het Nederlandse contingent in Tarin Kowt, dat met "opbouw" belast is, om zijn werk te doen. Erger nog, dit laatste 1.200 man sterke contingent dreigt in een Srebrenica-achtige positie te komen. De aanvoerlijnen zijn lang en uiterst fragiel. De troepen belast met de commando-operaties trekken zich niets aan van eerder gesloten overeenkomsten met groepen inwoners en zetten volop in met artillerie-beschietingen, gevechtshelicopters en provocatieve acties.

Als ik opperbevelhebber was, zou ik in het belang van mijn mensen, eisen van de politieke top, dat men duidelijk is:

• Ofwel we sturen een expeditie die er vol tegenaan gaat en heffen de "sitting-duck"-situatie van Tarin Kowt zo snel mogelijk op,
• ofwel we distantiëren ons van Amerikanen, Britten, Australiërs en Canadezen en gaan naar een gebied waar, naar Duits voorbeeld, betrekkelijk vreedzaam opbouwwerk gedaan kan worden in overleg met de Afghaanse regering.

Maar klaarblijkelijk heeft Kamp (en de regering) die duidelijkheid niet willen geven.

De onthulling zou dus heel goed in het verlengde van de Dick-Berlijn-aktie in het Brusselse NATO-hoofdkwartier kunnen liggen. Van de betrokken NATO-bondgenoten kreeg hij niet de ruimte om het tussen regering en parlement afgesproken beleid in Afghanistan uit te voeren. Integendeel - samen met de Duitsers, die weigeren uit hun opbouw-rol in Noord-Afghanistan te vallen *), wordt hij onderworpen aan steeds zwaardere druk om de uitzichtsloze terreur-taktiek mee te ondersteunen.

Zo kon de onthulling van vrijdag de gewenste duidelijkheid verschaffen:

• De linkse opppositiepartijen kunnen het zich niet veroorloven, de kwestie binnenskamers af te handelen,
• de minderheidsregering van CDA en VVD staat zwak, en,
• zelfs als er geen verdergaande maatregelen worden genomen, zal het "onderzoek" waartoe de regering vrijdag besloot, de MIVD en de betrokken Nederlandse commando-troepen uitschakelen als bron van rauwdauwerij in een leger dat zoiets zich niet kan en wil veroorloven.

Àls het dus zo een aktie is (geweest) van de legertop, dan is het eerste strategische doel al bereikt!

*) Ik schreef gisteren al in "In Europa Zuhause":

Mir ist klar, dass die holländische Militärs, im Gegensatz zu ihrer
politischen Vorgesetzten, genug haben vom US-Terror ("Embedded" amerikanische
Offiziere bei holländischen Kommando-Einheiten in Afghanistan stacheln zu
Kriegsverbrechen an), und das sie, wahrscheinlich, absichtlich das Skandal von
Gestern (Folter in Irak) bekanntgemacht haben. Dies wird, früher oder später,
zum Abzug der Niederländern aus der südafghanischen Provinz Uruzgan führen.
Deshalb wird noch mehr Druck ausgeübt auf den Deutschen, um die Platz der
Holländer einzunehmen.

Hirsi Ali: Soumaya S. biedt hoop?

Steeds meer blijkt het American Enterprise Institute, de neoconservatieve denktank in Washington, voor Ajaan Hirsi Ali (Magan) een gouden kooi. De Gekooide Maagd blijft haar boodschappen uitzenden naar Europa. In de US wordt niets van haar vernomen.
Vermoedelijk is dat een afspraak met de directie van het AEI. Die kan namelijk maar moeilijk uit de voeten met haar radikale anti-godsdienst standpunt. De fundamentalistisch-protestantse stemmen uit het Amerikaanse Midden-Westen en -Zuiden zijn het voetvolk van de neocons. Die spelen in op de fundamentalistische vooroordelen, zonder die zelf te delen, om in Washington een macht te blijven. Hirsi Ali past daar niet in.

In september kwam er een groot interview in Oostenrijk. Nu is het een optreden in Nederland, voor de "Volkskrant Televisie": de Volkskrant - Binnenland - Hirsi Ali: Soumaya S. biedt hoop.

Begeleidende tekst:

"AMSTERDAM - Ayaan Hirsi Ali noemt Piranhaverdachte Soumaya S., tegen wie tien jaar gevangenisstraf is geëist, ‘de hoop voor de toekomst’ in de strijd tegen radicalisering. Door het ‘verraad van haar leermeester’, de Haagse imam Fawaz, zijn haar de ogen geopend."

A. Hirsi Ali, augustus 2006

Dit stelde Hirsi Ali vrijdagavond in een audioboodschap bij de presentatie van het boek Strijdsters van Allah. Hirsi Ali herkent veel van zichzelf in Soumaya. Ook zij is in de ban geweest van een radicale prediker als Fawaz. Ze zegt dat zelfstandig nadenkende Hofstadjongeren, niet bereid predikers als Fawaz zonder meer te volgen, naar de bron zelf gaan, naar de Koran.

Die jongeren ‘zien dat het er echt staat; dat gebruik van geweld is toegestaan om beledigers van de islam de mond te snoeren. Dat het bij jihad niet alleen gaat om innerlijke strijd om jezelf te verbeteren, maar ook om gewelddadige strijd’. Volgens Hirsi Ali brengen moslims die beweren dat islam slechts vrede betekent, dergelijke gewetensvolle jongeren alleen maar in verwarring.

Voor mensen als Wilders, zal deze boodschap uiterst verwarrend overkomen. Ze is echter helemaal in overeenstemming met de reactie, indertijd, van Ayaan op de veroordeling tot zware gevangenisstraf van leden van de Hofstadgroep in het eerste proces. Ze toonde zich toen erover teleurgesteld, dat niet de Islam zelf, maar onwetende, verwarde, kleine jongens zwaar werden gestraft voor hun opvattingen.

Ik heb haar boodschap van vandaag (alleen geluid, met begeleidende ANP-fotos), twee keer beluisterd.

De klemtonen en de verborgen referenties zijn belangrijk bij Ajaan. Maar oook nu weer, komt het neer op een projectie van haar eigen ervaring (zoals ze die nu ziet) op de werkelijkheid. Buiten die projectie, bestaat er voor haar geen waarheid.

Om Ajaan's Werdegang nog even samen te vatten:

1. Gegrepen door fundamentalistische interpretatie van het geloof, wegens zoeken naar zingeving als jong meisje in Nairobi. (jaren '80)
   
2. Afwijzing gearrangeerd huwelijk en dientengevolge uit de clan (der Hadod) uitgestoten. (begin -'90)
   
3. Ziet zus ondergaan in tweestrijd over onverenigbaarheid geloof en westers leven. (1996)
   
4. Ontmoet fundamentalistische antigodsdienstigen in Nederland (1998 e.v.)
   
5. Denkt gebruik te kunnen maken van de anti-islam golf in Nederland, om machtspositie te veroveren, die haar opnieuw de toegang tot de clan zal openen. (2002)
   
6. Blijkt te zijn gebruikt door populistische stroming in de VVD en wordt, na verleende diensten, bruut aan de kant gezet. (2006)
   
7. Maar heeft intussen een niche gevonden in de USA, waar het AEI (vermoedelijk) denkt, haar te kunnen inzetten in de Somalische kwestie tegen de Islamitische Rechtbanken-beweging die vrijwel het hele land (buiten het Noorden) beheerst. Haar familielid is president van de machteloze voorlopige regering, die door Amerikanen en Ethiopiërs op de been wordt gehouden.

Wellicht verklaarbaar uit het bovenstaande, zit er een merkwaardige "twist" in Ajaan's denken. Die komt erop neer, dat een "zachte" overgang van traditioneel, vaak regionaal gekleurd, geloof (zoals dat bestaat in de agrarische dorps- en kleinsteedse gemeenschappen waar de moslim-immigranten in Nederland veelal uit afkomstig zijn) niet alleen ondenkbaar zou zijn, maar zelfs uiterst gevaarlijk - gevaarlijker dan de diskussie met overtuigde fundamentalisten.

Denk maar aan haar opmerkingen over jonge moslima's met naveltruitjes. "Uitkijken!", zei ze, "Jullie denken: 'Ha, een gematigde moslim', maar, o wee, dat worden zwaar gesluierde gehuwde vrouwen, die hun zonen opvoeden tot radikale terroristen!" Dat zit, volgens Ajaan, in de Islam ingebakken.

Daarmee zegt Ajaan datgene, wat de niet-islamitische Nederlandse (en buitenlandse) anti-islamisten niet mogen zeggen. Die moeten, wegens grondwettelijk verbod op discriminatie wegens geloof, het doen met veroordelingen van de islamitische "cultuur". En dat maakte dan ook haar bliksemcarrière in de conservatieve Nederlandse politiek mogelijk, toen die een middel zocht om de stemmen uit het Fortuyn-populisme aan zich te binden.

Ajaan's carrière is gebaseerd op een mix van slimmigheid en van obsessie. Over de slimheid hebben we het gehad. De obsessie is het verkrijgen van erkenning, dat haar, en alléén haar, weg vanuit de gevangenis van een fundamentalistische Islam, de enig juiste is.

De weg van niet-intellectuele Turkse vrouwen bij voorbeeld, die een leefbaar compromis vinden tussen traditionele waarden, de trotse secularistische traditie van hun land van herkomst, de eisen van een snel veranderende westerse maatschappij en hun eigen zelfrespect (en daarvan zijn tientallen voorbeelden), wordt door Ajaan strikt afgewezen. Om te "genezen", moet je "lijden" (Trouw, februari 2005). En, weer eens herhaald in het Volkskrant-praatje, daarbij hoort geen verzet tegen discriminatie en uitgrenzing door de meerderheid in de maatschappij. Want volgens Ajaan is die discriminatie en die marginalisering terecht. De moslims, bepaaldelijk de opppervlakkigen onder hen, vertegenwoordigen immers het KWAAD. Wie dat niet ziet of wil zien, is een bondgenoot van het kwaad. Daarom zijn multiculturalisten, antidiscriminatie-aktivisten en mensen van Vluchtelingenhulp zo verwerpelijk.

Het obsessieve denken van Hirsi Ali heeft niets van het radikaal sekularisme waarmee ze een tijdlang heeft geflirt. Het is gebaseerd op de overtuiging, dat pas door een volledige afdaling in de hel, via groot lijden de verlossing bereikt kan worden. Daarmee komt ze dicht bij de Shiiten, die verlossing nastreven via zelfkastijding, en bij vele stromingen in het Christendom, die het lijden van Christus tot voorbeeld nemen, of die, zoals de fundamentalistische gereformeerden, ervan uitgaan dat de mens bij voorbaat gedoemd is en geneigd tot alle kwaad.

Het merkwaardige daarbij is, dat ze Verlichting met Verlossing gelijkstelt. Je kunt niet eigener beweging verlicht worden, als je moslim, dus tot alle kwaad en geweld geneigd, bent, maar je moet door Lijden verlost worden. Door het Lijden wordt haar Verlichting exclusief, onbereikbaar voor "oppervlakkige meelopers" (citaat uit VK-boodschaptekst).

Daarom had ze niets met de half-moslimse broertjes uit Amersfoort en vond ze hun veroordeling tot zware straffen eigenlijk beledigend voor haar eigen strijd. Nu zegt ze dan ook (VK-tekst), dat "gebleken is, dat justitie geen vat heeft op het probleem". Fundamentalistisch terrorisme reduceren tot een randverschijnsel, verklaarbaar uit maatschappelijke spanningen en uit niet-islamitische tendenzen (zoals erkend grote analisten van de moderne jihad en terreur, zoals Roy, doen), is voor haar een doodzonde. Toch is ze slim genoeg, om een directe confrontatie met geleerden als Roy, systematisch uit de weg te gaan.

Nee, wat ze eigenlijk wil, is wat ze nu zegt over Soumaya S. Ze wil dat de staat in haar plaats een "hoogstaande" theologische discussie aangaat met haar en met haar ontwikkelde vrienden. Ze wil niet, dat deze mensen gevangen worden gezet (Pastors en Wilders begrijpen er niets van), maar, uitgaand van de idee-fixe dat de staat niet neutraal-, maar anti-godsdienstig zou zijn, hen incorperen in de gemeenschap, onder de belofte dat ze als moslims hun eigen geweten laten voorgaan boven voorschriften van Koran en Hadith. Want:

Het geweten van zelfstandig nadenkende jongeren zal eerder dan dat van ‘geïndoctrineerde meelopers’ gaan botsen met ‘de bevelen uit de Koran’, zegt ze. Daarom wil ze de strijd tegen radicalisering vooral uitvechten in de ‘ideologische arena’. Ze pleit voor een open debat. ‘Zonder taboes of kunstmatige scheiding tussen vreedzame en gewelddadige islam.’

Het doet denken aan het bijbelwoord, dat er in de hemel meer vreugde zal zijn over één bekeerde zondaar dan over honderd brave hendrikken (of woorden van gelijke strekking).

Maar eigenlijk, denk ik, gaat het haar erom, erkenning af te dwingen van de Hadod-clan en met behulp van de Amerikanen triomfantelijk terug te keren naar Somalië.

In 't Verdonkhoekje: Rutte onder de tram ...

Verdonk in de bocht gisteravond op Friese VVD-bijeenkomst:

"Als Marijnissen vandaag onder de tram kwam, dan blijft er van de SP niets over. Niets!"

Even was de zaal stil. Aarzelend kwam gelach en applaus op gang.
Het was dan ook de smakeloosheid ten top.
Friese VVDers houden daar niet van. De meeste andere VVDers ook niet, denk ik.
Bovendien zijn Friezen niet dom.
Ze moeten hebben gedacht: "Hoe kòmt Rita op dat idee?"

En toen, (inlevingsvermogen, empathie), toen begrepen ze hoe Verdonk op dat lugubere idee gekomen was:
In haar dromen komt Rutte onder de tram!
En wat blijft er dan van de VVD over?

RITA!!


Wishful thinking. Fehlleistung. Onthullend, kortom.

Trouwens (ik ben niet zo'n SP-fan, maar toch) stelt Agnes Kant, gezondheidszorg-deskundige bij uitstek, niets voor? Ze is nummer 2 op de lijst. En Van Bommel? Ik was het absoluut oneens met de anti-Europa-aktie van de SP ter gelegenheid van het grondwettelijk verdrag en het referendum erover. Maar razend knap was het toch wel, wat-i tot stand bracht.

(foto: &-aktie voor integratie - een kok die scherpe spijzen maakt...)

Kamp: Skibril mag, gezichtssluier niet...

Het ANP vanmiddag: Kamp: geen strafbare feiten:

Uitgegeven: 17 november 2006 15:15
Laatst gewijzigd: 17 november 2006 16:02
DEN HAAG - De Koninklijke Marechaussee heeft wel degelijk onderzoek verricht naar de behandeling van verdachten door de Militaire Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (MIVD). Volgens de marechaussee was er geen sprake van strafbare feiten. Dat zei minister Henk Kamp (Defensie) vrijdag na afloop van de ministerraad.

Toch stelt de minister samen met zijn collega van Justitie Ernst Hirsch Ballin een onafhankelijke commissie in om de kwestie te onderzoeken. De commissie zal tevens kijken of betrokkenen, inclusief de minister zelf, op de juiste wijze met informatie zijn omgegaan."

Ho, ho! De minister kreeg kennis van mogelijk strafbare feiten. Van de marechaussée hoorde hij niets meer. Dus "nam hij aan" dat er niets aan de hand was. Zelfs àls een en ander niet strafbaar zou zijn geweest, dan nog had Kamp zich moeten vergewissen van disciplinaire maatregelen. Kennelijk ook niet gebeurd. Mijn vermoeden, dat de MIVDers vrijuit gingen en dus vrolijk verder zijn gaan martelen, wordt bevestigd!

Kamp zei vrijdag dat hij destijds was geïnformeerd over mogelijke onzorgvuldige behandeling van verdachten en dat de Koninklijke Marechaussee dit ging onderzoeken. Van de uitkomst is hij niet op de hoogte gesteld. Dit is nooit het geval bij een strafrechtelijk onderzoek.

Als het waar is, bevestigt dit het verhaal van marechausséecommandant generaal-majoor Neijssingh, die in De Volkskrant zegt, dat opperbevelhebber Kroon niet zijn advies opvolgde om het OM in te lichten! En zou Kroon dat hebben besloten zonder met Kamp te overleggen? Laat een opperbevelhebber een door de minister gelast onderzoek de mist in gaan, zonder die minister daarvan op de hoogte te stellen? Rare verhoudingen. Het lijkt wel Voorhoeve-tijd (Srebrenica-1995).

Skibrillen en Gezichtssluiers

De minister bevestigde dat de MIVD'ers bij hun verhoren gebruik hadden gemaakt van skibrillen. Volgens zijn informatie gebeurde dit om te voorkomen dat de verdachten hun verhoorder zouden kunnen herkennen. Dit hoeft volgens hem niet per se strafbaar te zijn.

In de ministerraad van vanmorgen, waar het kabinet besloot tot deze stuntelige verdedigingslijn en verlengde doofpot-politiek, werd ook het dragen van de boerka (burqua), meer in het bijzonder de gezichtssluier, in de ban gedaan.

Er komt geen algemeen verbod. Dat zou ook moeilijk kunnen, want hoe moet het anders met bruidsparen, nonnen, bouwvakkers met stofmaskers, enz.?

Nee, Verdonk zet plaatselijke ambtenaren aan het werk, die gemeentelijke verordeningen moeten maken tegen boerka's in de bus of op gymles.

Leve de "kleinere overheid". "Minder regels, minder ambtenaren"?

Maar ja, het lijkt nodig, om Nederland van een groot gevaar te verlossen...

Balkenende tussen de Nederlandse Uruzgan-militairen. Ze hebben skibrillen opgezet, om hem niet te herkennen...

Ik dacht wèl, als die MIVDers in As-Samarra in 2003, nu eens zèlf die skibrillen hadden opgezet om herkenning te voorkomen? Dat zou toch veel handiger zijn geweest?

En, als die skibril niet genoeg was, waarom, als vorm van integratie in de plaatselijke cultuur, niet een gezichtssluier aangedaan?

Ik zou dus de militaire juristen willen adviseren, om uitzonderingen op het boerka-verbod in het leger toe te laten.

De gezichtssluier is een belangrijk ondervragingsmiddel, en, à la guerre comme à la guerre, we laten geen middel onbenut tegen de terreur!

Kamp's ongerijmdheden

En nu komt er iets heel geks! Kamp zegt, dat hij "er nooit meer iets van heeft gehoord" en dat dat normaal is bij een strafrechtelijk onderzoek. Maar er is helemaal geen strafrechtelijk onderzoek geweest!

De Marechaussée (is een soort politiedienst) heeft een vooronderzoek gedaan. Alleen het OM kan een strafrechtelijk onderzoek doen.

Over dat marechaussée-onderzoek is gerapporteerd. Het gebeurde, zegt Kamp, in zijn opdracht. Dat rapport heeft hem nooit (officieel) bereikt. Maar omdat het geen strafrechtelijk onderzoek was, moest de uitkomst wèl aan hem gemeld worden!

En nòg iets heel merkwaardigs: Kamp wist niets, heeft geen rapportage gezien, laat staan goedgekeurd. Maar nu komt hij plotseling met details uit die rapportage aanzetten (skibrillen, harde muziek, watergooien (boarding?)) en roept uit dat vast zou staan dat daar niets mee aan de hand is.

Ook het gebruik van harde muziek tijdens de verhoren was bekend. Dit gebeurde om te voorkomen dat verdachten in de cellen onderling met elkaar zouden communiceren tijdens de ondervragingen.

Ach gussie, dat was dus om de verveling te verdrijven van die in de watten gelegde gevangenen. Nee, het heeft niets te maken met de Guantanamo-methoden, om mensen murw te maken met harde rockmuziek. Elke gelijkenis is toeval?

Ende gij geleuft da?

Uruzgan: Martelt de MIVD verder zoals in As-Samawa?

Een scoop van De Volkskrant vandaag: Nederlanders martelden Irakezen.
Het gebeurde in november 2003. Hoewel het MIVD-vergrijp werd gemeld aan de legertop, hield deze het deksel op de doofpot.

• Wat wist VVD-minister Henk Kamp hiervan?
• Gaat de MIVD, na gebleken straffeloosheid, met deze praktijken door in Afghanistan?
  

Eest de kern van het bericht in de Volkskrant:

"De toenmalige Chef Defensiestaf Luuk Kroon werd begin november 2003 op de hoogte gesteld van spanningen in het Nederlandse kamp over de behandeling van gevangenen. Ze werden verhoord in een vestiging van het Coalition Provisional Authority in As Samawah, door MIVD-officieren."

Ik moet het nog even nagaan, maar ik denk, dat de rel over de officier die indertijd bij het OM van de militaire strafkamer in Arnhem was aangegeven wegens opzettelijk neerschieten van een burger, een rol heeft gespeeld. Een schimmig competentiegevecht brak uit tussen Defensie ("geheime instructies"), het OM, justitie en Binnenlandse Zaken (Marechaussée). De man is overigens later vrijgesproken.
De commandanten te velde zaten klem tussen de Amerikaanse en Britse verlangens inzake een straffe behandeling van gevangenen, hun instructies en de Geneefse Conventie. Tegen die achtergrond moet de verleiding voor de generale staf in Den Haag (en de minister?) groot zijn geweest, om de zaak er maar bij te laten. De hele Nederlandse Irak-missie zou daardoor op losse schroeven zijn komen te staan.
De toenmalige opperbevelhebber klinkt in elk geval niet als iemand die géén boter op zijn hoofd heeft:

Luitenant-admiraal Kroon heeft kennis van deze strafbare feiten niet gemeld aan het Openbaar Ministerie. Volgens ingewijden heeft Kroon een advies van generaal-majoor Kees Neisingh, toen bevelhebber van de Koninklijke Marechaussee, naast zich neergelegd. Neisingh adviseerde Kroon de zaak voor te leggen aan het OM en voor de rechter te laten komen.

Kroon koos ervoor de zaak buiten de openbaarheid te houden. Gisteravond reageerde Kroon op de bevindingen van deze krant: ‘Ik ben met pensioen, heb overal een dikke streep onder gezet en geef geen commentaar.’ Volgens Veen (voorlichter Defensie, HR) zei Kroon hem gisteravond zich niets te kunnen herinneren. ‘Wat niet betekent dat het hem niet is gemeld.’"

Een mogelijke ontsnappingslijn voor minister Kamp en het leger (een aantal partijen heeft aangedrongen op een spoeddebat maandag in de Tweede kamer), is de lokatie van het vergrijp: het gebeurde in een "vestiging van de CPA, de "coalition provisional authority", de toenmalige schaduwregering van de Amerikanen in Irak onder leiding van goeverneur Bremer.
Was Nederland dan toch formeel onderdeel van de CPA?
Alles is in een wolk van vaagheid gehuld. De regering-Balkenende steunde de Amerikanen en Britten "wel politiek, niet militair".

• Is het "murw maken" van gevangengenomen verdachten (gedurende vier dagen), om ze vervolgens over te dragen aan de Engelsen, "politiek", en niet-militair?
• Kan men zijn handen schoonwassen gelijk Pontius Pilatus onder het motief, dat de "vestiging" van de CPA niet onder Nederlands bevel viel?
  

Voordat men, als tweede verdedigingslinie, zich in Nederland op de borst gaat kloppen, dat er snel wordt ingegrepen (Bot [niet: Kamp!] kondigde een "onafhankelijke commissie van onderzoek" aan), moeten we even kijken naar die valse Britten, die de Hollanders zouden hebben opgestookt: In het UK zijn al drie gevallen van marteling en willekeurige doding berecht en hebben tot veroordelingen geleid. Op dit moment staan zeven andere militairen voor dergelijke wandaden in Engeland terecht.
Trouwens, waarom heeft marechaussée-commandant Neisingh het geval niet zelf aangegeven bij het OM in Arnhem? Het is strafbaar, wanneer men kennis draagt van strafbare feiten, om deze niet aan te geven.

De hele gang van zaken doet ook denken aan de manier waarop de legertop in 1995 de minister Voorhoeve verkeerd, onvolledig en te laat informeerde. Lees het Srebrenica-rapport (2002) er maar op na! Men kende dus deze gevaren en prakrijken. Dat maakt het des te erger, dat ze nu blijkbaar konden worden herhaald! Daarvoor is Kamp verantwoordelijk, of hij er nu van op de hoogte was of niet.

• En in zuidelijk Afghanistan, waar sinds 2004 een met geheimzinnigheid omgeven Nederlands commando-onderdeel als hulptroep dient onder feitelijk Amerikaans bevel?

De door het Amerikaanse Congres onlangs aanvaarde Bush-voorstellen voor het legaliseren van martelingen (met terugwerkende kracht!) spreken boekdelen. Het heeft er alles van weg, dat de MIVD-praktijken in Afghanistan gewoon zijn verdergegaan.

Eén en ander kwam aan het licht, toen (delen van) die commandotroepen werden ingezet (nog steeds met Amerikaanse officieren aan het roer!), rond de kampen van de Nederlandse "opbouwmissie" in Uruzgan. (Zie de voorgaande post).

Als de Tweede Kamer inderdaad straks bijeenkomt, moeten er ook vragen over Afghanistan worden gesteld. Een alstublieft geen nieuwe Srebrenica-commissie met jarenlang "onderzoek"!

Het ziet ernaar uit, dat Kamp onmiddellijk zou moeten aftreden en dat op korte termijn de Afghanistan-missie moet worden heroverwogen.

Uruzgan: Nederlands "opbouwwerk"

Naar aanleiding van: nrc.nl - Binnenland - ‘Nederlanders lokken aanval Talibaan uit’ (15/11/06), over de tv-documentaire 09.11 Zulu, onze commando’s aan het werk in Uruzgan die maandag (20/11) wordt uitgezonden:

Het uitlokken van aanvallen, teneinde zelf met schieten te kunnen beginnen, en de nauwe samenwerking met een Amerikaanse inlichtingenofficier, die laat weten dat hij geen heil ziet in een duidelijke scheiding tussen de ISAF-missie en de Operation Enduring Freedom, staan op gespannen voet met de beloften die eerder door de Nederlandse regering aan de Tweede Kamer zijn gedaan inzake de missie in Uruzgan.

Sinds jaar en dag hebben we gewaarschuwd voor het samenvallen van de Nederlandse "opbouw"-operatie en de Amerikaanse aanpak sinds 2002 in het kader van de operatie "Enduring Freedom". Het blijkt nog erger dan we hadden gedacht. De "commando's" waarvan sprake is, zijn waarschijnlijk degenenen die in 2004 zijn uitgezonden in een schimmige operatie.

Het heeft er alles van weg, dat de Nederlandse militairen gewoon zijn ingezet als Amerikaanse hulptroepen in de "E.F."-operatie.

Deze operatie heeft ervoor gezorgd, dat de tamelijk positieve stemming evan eind-2001 in Afghanistan, is omgeslagen in een toenadering van lokale krijgsheren tot de (vernieuwde) Taliban, die hun toevlucht hebben gezocht in Pakistan. De Amerikanen zagen dat niet meer zitten en hebben al hun troepen blijkbaar nodig in Irak.

De Afghaanse regering onder Karzai heeft timide pogingen gedaan, om met de opstandige krijgsheren tot een overeenkomst te komen. De Amerikanen hebben dat gedwarsboomd door hun rücksichtloze wijze van optreden.

De commando's van 2004 waren al ingezet bij de voorbereiding van de komst van de Nederlandse "vredestroepen" in Tarin Kowt (voorjaar 2006). Het blijkt nu, dat ze hun praktiujken (terreur-praktijken) voortzetten onder leiding van een Amerikaanse "adviseur". Zelfs al zouden de nieuwe NL troepen proberen om de steun te winnen van de plaatselijke bevolking, dan is die poging tot mislukken gedoemd. Kijk maar:

De uitlokking gebeurt door de jeeps van de commando’s bewust zo op te stellen dat de Talibaan, die hen vanuit de bergen voortdurend bespieden, denken dat zij een makkelijke prooi zijn.

De commando’s beschuldigen in de film de Nederlandse legerleiding ervan, de militaire situatie in Uruzgan – ook in de directe omgeving van de Nederlandse hoofdbasis Tarin Kowt – om politieke redenen veel te rooskleurig voor te stellen. Ook menen zij dat de Nederlandse militairen onnodig in gevaar komen, omdat tegen de dreiging van de Talibaan bewust niet adequaat wordt opgetreden.

Het provoceren van een aanval van de Talibaan wordt door een commando gerechtvaardigd met de opmerking: „zolang ze blijven zitten waar ze zitten, komen we er nooit vanaf”.

Alle aanleiding voor een nieuw debat in de Tweede Kamer over de Uruzgan-missie. De leugens van minister Kamp (en van de hele regering) zullen onnodige slachtoffers en een verdere verslechtering van de situatie in Afghanistan tengevolge hebben.

U vindt "leugens" een te sterk woord? - Dit is wat Kamp verklaarde:

Minister Kamp (Defensie) heeft in de Tweede Kamer herhaaldelijk verklaard dat Nederlandse militairen slechts terugschieten als ze worden aangevallen, incidentele offensieve acties daargelaten.

Niets doen is instemmen. Aktie!

In 't Verdonkhoekje: Multiculturele gevangenisarchitectuur

Vorige week was ik in Rotterdam. In de voormalige Van Nelle fabrieken werd een Europese conferentie over integratie gehouden met Rotterdam en zijn burgemeester Opstelten als (prominent) gastheer.

Verdonk was er ook.

Vooraanstaande Europeanen (Commissie-vice-president Frattini bij voorbeeld), waren aanwezig omdat ze dachten, dat Nederland nog vooroploopt bij integratie-initiatieven.

Het was een echt VVD-fuifje. Groenlinks wethouder voor integratie was vrijwel onzichtbaar.

Natuurlijk ging het er niet om, wat Verdonk zou zeggen. Het gebeuren verschafte haar een legitimatie, alleen al doordat ze aanwezig was en niemand (behalve in de werkgroepen, waar ze niet meer bij was) "boe" tegen haar zou kunnen roepen.

En wat zei Verdonk?
Niet: "Regels zijn regels".
Niet: "Iedereen moet op straat Nederlands spreken".

Nee, Verdonk was daar in haar weinig opgemerkte kwaliteit van integratie-minister.
Ze moest dus wel iets melden over integratie-initiatieven, lokale, waar ze zich op kon beroemen.

Met moeite kwamen er twee.

Eén daarvan was een projectje in Almere, waar immigrantenvrouwen architecten zouden hebben geholpen met huizen te ontwerpen, waar ook immigranten zich thuis kunnen voelen. Vanzelfsprekend, ging het niet over vrouwelijke architecten van Marokkaanse of Turkse afkomst (want die zijn er ook), die zich laten adviseren door Hollandse architecten.
Integratie is immers onder Verdonk een one-way issue.

En toen kwam ik op het idee: Als Verdonk nu eens immigranten had aangetrokken als adviseurs voor de bouw van de detentie-inrichtingen die functioneren in haar uitzettingsbeleid?
Bij integratie gaat het immers vooral om het goede voorbeeld?

Helaas was er geen discussie met de sprekers voorzien.

In 't Verdonkhoekje: Aboutaleb

Het begon met ex-minister Jan Pronk, voorzitter van Vluchtelingenhulp, nu vertegenwoordiger van de Secretaris-Generaal van de VN in Darfur. Verdonk wilde hem niet meer spreken, want hij had heaar uitzettingsbeleid "deportatie" genoemd. Geen handje meer geven aan Pronk. Pronk weg, Verdonk bleef.

Vervolgens was er een oude traditionele imam uit Tilburg of Breda, die om religieuze redenen aan Rita Verdonk geen hand wilde geven, omdat hij vermoedde dat het een vrouw is. Hij zei wel vriendelijk gedag en hallo. Maar voor Verdonk was het aanleiding om een xenofobe rel te trappen. Niemand echt tevreden, behalve Wilders en de klammheimliche racisten van het LPF. Verdonk bleef.

Ja, en toen was er Hirsi Ali. Die moest weg, omdat ze onterecht zou zijn toegelaten en ten onrechte vernederlandst. Verdonk dwong haar om opnieuw een onwaar verhaal te vertellen en te ondertekenen, dat excuses aan haar ministeriële persoontje bevatte. Balkenende verraade (opzettelijk naïef?) Verdonk's spelletje. Iedereen boos. D66 weg, Verdonk bleef.

Maar eerst was er nog de Schipholbrand, waar volgens Verdonk iedere gevangenisfunctionaris volledig zijn plicht had gedaan. Minister Donner moest weg, samen met een uitgebluste VVD-ministeres (voor het politieke evenwicht). Maar Verdonk bleef. Zou ze Pieter van Vollenhoven een handje geven, als ze hem tegenkomt?

En, o ja, Verdonk bedreef demagogie, op 5 november 2004, op de Dam in Amsterdam, na de moord op Van Gogh. PvdA-corifee Aboutaleb herinnerde eraan. Mocht niet. Excuses aanbieden. Aboutaleb had alleen "spijt". Wie weet, gaat Verdonk nog verder tot het gaatje.

Verdonk is eigenlijk in de eerste plaats minister van "integratie". Daarvan is bitter weinig terechtgekomen onder haar bewind.

Wanneer worden daarvoor excuses geëist?

Hevig vechten in Uruzgan

Deze keer maar eens een bericht uit de Volkskrant - Hevige gevechten in Uruzgan:

"In het noordoosten van Uruzgan wordt sinds halverwege vorige week hevig gevochten met opstandelingen door Amerikaanse en Afghaanse troepen. De toegang tot een Amerikaanse basis (de zogenoemde Cutu-crossing: een doorwaadbare plek met een bruggetje erover) zou worden beheerst door Taliban. Een van de aanwijzingen daarvoor was de vondst van een gemartelde en opgehangen jongen, door een Nederlandse patrouille op 8 september, vlakbij de Cutu-crossing; twintig kilometer ten noorden van Deh Rawod.

De ramp van de zogenaamde "opbouwmissie" an het Nederlandse leger in het kader van de door de NATO geleide operatie ISAF II begint zich nu ook in de Nederlandse pers af te tekenen. Maar het gaat door een filter. Het filter van legercommuniqués en van geselecteerde gebeurtenissen.
Zo'n geselecteerde gebeurtenis, is de vondst van de hierboven genoemde jongen, slachtoffer van marteling en opgehangen aan een boom. De Volkskrant neemt voetstoots aan, dat "de taliban" dat wel weer gedaan zullen hebben. Zo zeker is dat niet.

Wie de internationale pers een beetje volgt, kan weten, dat sinds 2002 in deze streken "elitetroepen" onder leiding van de Amerikanen opereren ("Enduring Freedom"), waarvan onlangs een heel onderdeel in beschuldiging is gesteld wegens willekeurige moorden op ongewapende burgers en martelingen op civiele gevangenen. Zie the Los Angeles Times van 25 september: Two Deaths Were a 'Clue That Something's Wrong'. In het 5 internet-pagina's lange artikel wordt gedetailleerd uit de doeken gedaan, hoe een 18-jarige recruut van het Afghaanse leger door Amerikaanse troepen werd doodgemarteld, en hoe dezelfde troepen willekeurig ongewapende burgers neerschoten uit een dorp dat toevallig dicht bij een hinderlaag van opstandelingen lag.

Vijf jaar lang zijn vreemde troepen in het gebied op die manier tekeergegaan. Het resultaat is, dat de opstand en het verzet, zoals die in de tachtiger jaren tegen de Russen bestonden, in volle hevigheid zijn teruggekomen. Het is onduidelijk of, en zo ja, hoeveel, dat te maken kan hebben met de "Taliban".

De Taliban waren een beweging die met steun van de Pakistaanse ISI (gezamenlijke geheime diensten), en dus indirect van de Amerikanen, is ontwikkeld uit de Koranscholen, die in de buurt van Peshawar waren opgezet voor de Afghaanse vluchtelingen in dat Pakistaanse gebied, op de rand van Waziristan, oftewel de autonome Northwest Tribal Territories van Pakistan. Door overal in Afghanistan stamleiders, met name Pashtuns, die genoeg hadden van de corrupte en onderling vechtende krijgsheren, over te halen tot steun, konden de Taliban hun theocratie vestigen, die later ook gastvrijheid verschafte aan Bin Laden en zijn bende.
Door de vernietiging van de structuur van het taliban-bewind eind 2001/begin 2002, verdween Mullah Omar en diens "partij" van het toneel. De stamleiders gingen vervolgens weer hun eigen gang, pacterend met Karzai, als het zo uitkwam, of pacterend met fundamentalistische guerrilla's, als dat beter uitkwam. Mullah Omar heeft geen enkel betekenend gezag meer in deze chaos.

Wie de Nederlanders dus tegenkomen in Uruzgan, zijn gefrustreerde en wantrouwige dorpsoudsten, clans, stammen en bendes, die opereren vanuit de noodzaak om de opbrengst van de volgende opium-oogst veilig te stellen. Onderling gaan ze daarbij ook niet zachtzinnig te werk. Verslagen families en clans worden gedwongen om opium af te staan, boetes te betalen en vrouwen en meisjes voor uithuwelijking ter beschikking te stellen. Een ook jongens, indien betrokken clan-hoofden de sexuele voorkeuren van voormalig Uruzgan-gouverneur Jan Mohammed delen. Een twist over een dergelijk arrangement kan bij voorbeeld de oorzaak zijn geweest van de misdaad die op het kind is gepleegd. Maar niets sluit uit, dat het ook de Amerikanen zelf kunnen zijn geweest.

Bladeren we verder in de internationale pers, dan zien we, dat het Britse leger in Helmand, onder vergelijkbare omstandigheden als die van de Nederlanders in Uruzgan, in Londen aan de alarmbel trekt. Het is een missie zonder doel. Er is geen civil society, ondersteund door de regering in Kaboel, die kan worden beschermd en geholpen om de macht over te nemen. Wat overblijft is, zoals indertijd in Vietnam, lijken tellen. De Volkskrant gaat dan ook verder:

De Amerikanen hebben vooraf met de Nederlanders overlegd. Afgelopen maandag werden twintig opstandelingen gedood bij gevechten, aldus de NAVO. Nederlandse troepen fungeren als reserve tijdens het huidige offensief. Inlichtingen over activiteiten van Talibanstrijders worden doorgegeven. Afgelopen zondag is een Nederlandse patrouille beschoten."

Kijk maar: Behalve de 20 getelde lijken, waarvan we moeten aannnemen dat het "opstandelingen" waren, is dit deel van het bericht even duister en non-informatief als de communiqués van het Vaticaan over bisschoppenconferenties.

Gaan we de mededelingen eens na.

1. "De Amerikanen hebben vooraf met de Nederlanders overlegd".

1. "vooraf" - vooraf van wat?
2. "overlegd" - overlegd over wat? Moesten de Nederlanders ergens toestemming voor geven? Of was het eenvoudig de mededeling dat ze er weer eens flink tegenaan zouden gaan, en dat jan soldaat beter even uit de buurt kon blijven? En waarom is overleg tussen bondgenoten in hetzelfde gebied niet vanzelfsprekend? Is het soms voorgekomen, dat er NIET overlegd werd?

2. "..aldus de NAVO"

1. Als hoedanig zitten Amerikanen en Australiërs eigenlijk daar? Vormen ze onderdeel van de ISAF, dan zou het inderdaad de NAVO moeten zijn die (onder Engelse leiding in Afghanistan in deze periode) de leiding heeft, althans de dodenstatistieken bijhoudt.
2. Maar als de ISAF doet, wat Enduring Freedom doet, dan horen de Nederlanders niet daar.

3. "Nederlandse troepen fungeren als reserve tijdens het huidige offensief."

1. Is er dan een offensief? Wat hebben de Nederlandse opbouwtroepen te maken met een ruzie tussen lokale opstandelingen en een Amerikaanse basis?
2. Wat betekent "reserve"? Het wordt in de Volkskrant uiteraard gebezigd met de bedoeling om het thuisfront gerust te stellen: "o, ze zitten er maar als reserve".
   
3. Maar in militaire termen betekent deze frase, dat als de Amerikanen dat nodig vinden, Nederlandse troepen onder hun leiding de kastanjes uit het vuur mogen gaan halen.
   

4. "Inlichtingen over activiteiten van Talibanstrijders worden doorgegeven."

1. "doorgegeven" - door wie aan wie? Vermoedelijk is de achtergrond, dat er wel eens niet of onvoldoende "inlichtingen" zijn uitgewisseld. Voorbeeld. De Nederlanders spreken met de dorpsoudsten af, dat voortaan de meisjes weer naar school mogen. Volgende dag komt bericht van de Amerikanen: bombarderen dat dorp, want er zitten Taliban! "Ja maar we worden vandaag in de meisjesschool verwacht om snoepgoed uit te delen." "Kan je beter wegblijven, want we gaan de shit eruit bombarderen!" Zoiets.
2. Dus voortaan, beloven de mensen van Kamp, zullen we jullie netjes vertellen wat we doen. "Dat is je geraden ook", zegt de Amerikaanse officier.

5. "Afgelopen zondag is een Nederlandse patrouille beschoten."

1. Door wie? Waar? Waarom?
2. Is dit al "doorgegeven"?
   
3. Wat doen de Amerikanen ermee?
4. Moeten de Nederlanders mee op strafexpeditie?

Ik wil niet vervelend zijn, maar ik moet toch weer vragen, wat dit allemaal te maken heeft met de "opbouwmissie" waartoe het Nederlandse parlement in februari heeft besloten.
Sluipenderwijs, dienen de 1400 Nederlandse militairen nu als "reserve" voor de Amerikaanse solo-akties. Ze zitten zonder informatie, hebben geen duidelijke doelstelling, hun aanvoerlijnen zijn nog slechter en kwetsbaarder dan indertijd in Srebrenica.

Doordat de Amerikaanse aannnemer Bechtel de weg van Kabul naar Kandahar niet goed heeft aangelegd en miljoenen in eigen zak heeft gestoken, is de enige bruikbare verbinding die over Kandahar naar Quetta in Pakistan en verder naar Karachi. Quetta is in handen van woedende Baluchen, die de Pakistaanse moord (augustus) op hun voorman willen wreken. Vrachwagenchauffeurs die goederen van Kandahar naar Darin Kowt moeten brengen, worden bedreigd door opstandelingen en geven er de brui aan. De Pashtuns beschikken, sinds de overeenkomst tussen Pervez Musharraf en het opstandige Waziristrtan (begin-september), over een veilige thuishaven, om steeds beter georganiseerde strafexpedities in Afghanistan uit te voeren. Precies als in de tijd van de Russische invasie.

ISAF II is een uitzichtloze en gevaarlijke expeditie. Stil zitten in de "reserve" en hopen dat het met net zo'n sisser afloopt als in Irak (Muthanna), is geen optie.
Ondanks de verlammende werking van verkiezingen, dienen de leiders van de grote partijen in de Kamer de moed op te brengen, om impopulaire beslissingen te nemen.

Het Nederlandse leger moet daar weg.
Er is in de rest van de wereld genoeg nuttigs te doen (Libanon, Darfur).

Wat is er met de NATO aan de hand, dat zelfs de SP er lid van wil worden?

Zorgelijk fronsende hoofden erkennen, dat het met de NATO al een tijd niet meer is, wat het geweest is. Het woord "crisis" wil men niet in de mond nemen, maar het mooie transatlantische Bondgenootschap van weleer, garantie voor vrede en veiligheid, welkome simplificatie van de wereldpolitiek, lekker tegen de Amerikanen aanschurken, top-excuus om zelf niet meer over internationale politiek na te denken - het is er niet echt meer. Het ligt aan de infuus.
De laatste keer dat het Bondgenootschap dacht, iets moois te kunnen betekenen, was in het najaar van 2001, toen het, nog onder leiding van zijn Britse Secretaris-Generaal, verklaarde dat lidstaat Amerika was aangevallen, en dat de andere leden pal stonden om gezamenlijk op te treden tegen de agressors van de grootste lidstaat. "Gezamenlijk", wel te verstaan, want dat is wat het NATO-verdrag voorschrijft in een dergelijk geval.

NATO werd bureau voor tijdelijk oproepbare vaatwassers.
Weinigen in het NATO-Hoofdkwartier bij Brussel zijn al van de schok bekomen, die ontstond, toen de VS hooghartig de bij NATO-verdrag voorziene gelijkwaardige samenwerking met de trouwe bondgenoten AFWEZEN. "Wij nemen de leiding" en we werken slechts met coalities "of the willing", oftewel, zoals de Fransen het zo mooi weten uit te drukken: "des coalitions à géométrie variable". Wat een deftige uitdrukking is voor: "wij bepalen alleen wat er gebeurt, en als je wilt, mag je als hulptroep optreden". Of, nog anders: "Wij doen het mooie werk, jullie mogen daarna de vaat doen en de rommel opruimen."

En dat is precies wat er gebeurt. In Irak. En nu op grotere schaal ook in Afghanistan. De Amerikanen hebben er sinds 2001 een potje van gemaakt. De troepen zijn elders nodig (Irak, misschien straks ook Iran), dus de brave De Hoop Scheffer moest een opruimploegje samenstellen, waarvan de kern in Britse handen ligt. Aan het Nederlandse parlement is het verkocht als een "opbouwmissie", die los zou staan van de terreuracties van de Amerikaanse commando's onder de titel "Enduring Freedom". Zoals hier en elders telkens betoogd, blijkt de praktijk heel anders te zijn. Tientallen mensen, voor de gelegenheid bestempeld tot "Taliban", worden door de "opbouwmissies" van Canadezen, Engelsen en - zij het nog wat besmuikt- Nederlanders, door ongerichte bombardementen en kogeltapijten uit gevechtshelicopters, in de afgelopen weken gedood.
Onderdeel van de mis- en ver-leidingscampagne die de Nederlandse deelname aan deze nutteloze en gevaarlijke strafexpeditie begeleidt, is het "NATO"-zegel dat erop geplakt is. Alsof de leiding van de operaties in de handen van De Hoop S. en zijn ambtenaren zou liggen!

Daarover zo nog veel meer te zeggen zijn. Iets wat we ook gaan doen in volgende posten.

SP: Wèl NATO, maar geen vredes- en veiligheidsbeleid van de EU?
Maar de vraag is: Is de NATO daarmee intussen zo nietszeggend geworden, dat de SP het zich veroorloven kan, zich er neutraal tegenoven op te stellen? Immers, de kranten berichten dat deze linkse partij, de partij van de eenvoud, de partij van het recht door zee, de lieveling van "hoogopgeleide intellectuelen", in haar nieuwe verkiezingsprogram de NATO aanvaardt.
Het is een manoeuvre, die het straks eventueel voor Bos ietsje moeilijker zal maken om een coalitie met de SP erin af te wijzen.

Maar het is er ook een getuigenis van, dat de NATO nu wel heel diep gezonken is. De partij die zich met hand en tand verzet tegen de (vreedzame) Europese Unie, althans tegen de democratisering en uitbouw daarvan, kan wèl met de NATO leven?

Is de SP niet tegen de NATO en haar afwaspraktijken, maar wèl tegen een militaire- en veiligheids-samenwerking binnen de EU, die een tegenwicht vormt tegen de zelfzuchtige en avontuurlijke Amerikaanse politiek?
Wil de SP wèl met de NATO Iran aanvallen, maar niet met de EU samen streven naar een akkoord met Iran?
Wil de SP wèl accepteren dat de Amerikanen de NATO misbruiken voor genocide en ethnic cleansing in Palestina, maar niet meedoen aan de Europese vredesinitiatieven in de Palestijnse kwestie en de door Europeanen geleide VN-interventiemacht ten Noorden van Israël afwijzen?

Wie kan het me uitleggen?

Minister Donner als Zwarte Piet

Drie maanden te vroeg verwelkomde het Nederlandse parlement in een speciale zitting minister Donner als Zwarte Piet. Lekker griezelen. De van roe, plak en zak voorziene boeman, die gewoonlijk dient om de goedheid van de sneeuwwitte Sint Nicolaas wat meer reliëf te geven, blijkt, (hou je vast!), een stiekeme aanhanger van de Shari'a....

Tenminste, als je Donner's uitspraken leest door de bril van een hysterische Islam-hater als ji-hadjememaar Geert Wilders. Maar helaas stond deze one-issue demagoog (diens fanatisme ging zelfs een populistische neoconservatief als Bart-Jan Kruit te ver), in de Tweede Kamer niet alleen. De griezel Maxime Verhagen, fractievoorzitter van het CDA en geestverwant van CSU-leider Stoiber, pleit al tijdenlang voor een verbod op Islamitische partijen, en greep de gelegenheid aan, om de andere partijen in de Kamer in gebreke te stellen.

"U maakt er een theoretisch debat van.", voegde het kamerlid Anouchka van Miltenburg (VVD) Donner toe, "Daar begrijpen de mensen op straat niets van." Ja, Anouschka, als sommige kranten schrijven: "Donner vindt dat de Shari'a moet kunnen", dan bedrijven die kranten demagogie, kwaadaardige demagogie, en als je je daarvan niet distantieert, dan maak je "de mensen op straat" ook niets wijzer. Dan doe je mee aan demagogie en misleiding. Verdonk zal het prachtig vinden. Maar dergelijk optreden is op zich een groter gevaar voor de democratie dan die enkele fanatieke Sharia-aanhangers die in Nederland rondlopen.

Elk normaal mens begrijpt, dat Donner niets anders heeft willen zeggen, dan dat het gevaar van invoering van de Shari'a als wijziging van de Grondwet in Nederland eigenlijk onbestaand is, want daarvoor zou (in twee instanties, voor en na verkiezingen) een tweederde meerderheid nodig zijn in de Staten-Generaal. Alle rechts- en staatsrechts-wetenschappers steunen Donner daarin (NRC, 14/09/06).

Nederland kent een behoorlijk aantal partijen, die ideologieën aanhangen, die in strijd zijn met de huidige Grondwet. Zolang die partijen niet streven naar gewelddadige omverwerping van de democratie, worden ze getolereerd. Zo hebben we "Klein Rechts" (SGP, Christen Unie), die een protestants-christelijke theocratie nastreven, en op links is het met het gedachtengoed van de NKPN in dat opzicht ook niet helemaal pluis. Of neem de LPF: die wil gewoonweg het belangrijke Artikel 2 van de Grondwet, het verbod op discriminatie, afschaffen!

Net zo min als Sinterklaas en Zwarte Piet, bestaat "de" Shari'a ook niet. Het is een in elke streek verschillend stelsel van oeroude, soms gewelddadige, familiegebruiken, die -al dan niet terecht- zich beroepen op voorschriften van Mohammed. Het is traditionele familie- en clan-rechtspraak, daterend van voor het ontstaan van wettelijk geregelde publieke rechtspraak. "Soevereiniteit in eigen Kring", zogezegd. Maar dat mag ik van Anouschka niet zeggen, want dat is "voor de mensen op straat" niet te begrijpen. Die mensen moeten ongeïnformeerd en bang gehouden worden, want dan stemmen ze straks op 22 november niet op de PvdA, maar mischien wel op Verdonk.

Kortom, een zielige vertoning, die ongewild een mooie onderstreping vormde van de titel van het boek ('Land van Haat en Nijd'), waarin Donner zijn uitspraken deed.

Ik begin langzamerhand van Piet Hein Donner te houden.

Doet Jan-Peter Balkenende dat eigenlijk ook nog wel? Hij schitterde in dit debat weer door afwezigheid. Zou hij, net als in 2002, weer een niet-aanvals-pact hebben gesloten met de populisten?

In 't Verdonkhoekje: "Takkewijf"...

Spandoeken met"Moordwijf" (ludieke protesten na de dode asielzoekers vanwege de brand in het detentiecentrum op Schiphol in mei van dit jaar) - dàt mocht niet. Wie zo een spandoek ophing werd op de bon geslingerd. Dat waren dan ook krakers en ander marginaal tuig.
Maar een minister die "takkewijf" zegt, - aan hem wordt die misstap vergeven. Zij het na dubbelzinnige excuses. Kijk maar.

Allochtonen weblog schrijft:

Minister Gerrit Zalm van Financiën heeft donderdag excuses aangeboden aan zijn collega Rita Verdonk (Vreemdelingenzaken en Integratie), omdat hij een uitspraak over haar had gedaan die ‘ronduit ongepast is’. Hij zou haar hebben omschreven als ‘takkewijf’'

Zalm is blij dat Verdonk de excuses heeft geaccepteerd. Dit blijkt uit een verklaring die de minister zaterdagavond heeft uitgegeven. De VVD-bewindsman deed dat vóór de tv-uitzending van een documentaire van journalist Twan Huys over Hirsi Ali. Op dinsdag 16 mei, daags nadat Verdonk in een brief had geschreven dat Hirsi Ali niet beschouwd kan worden als Nederlandse, zou Zalm volgens Huys Verdonk hebben omschreven als ‘takkewijf.’

Zalm schrijft in zijn verklaring: ‘In besloten kring is - in de emotie van de discussie rond het Nederlanderschap van Ayaan Hirsi Ali - kennelijk een formulering gebruikt die ronduit ongepast was. Ongepast, omdat het geen recht doet aan de waardering voor collega-minister Rita Verdonk, aan de verstandhoudingen in de VVD, en omdat dit taalgebruik niet past bij het ambt van minister.’

Bron: ANP

Het doet dus "geen recht aan de waardering voor Rita", zegt Zalm. "Waardering" is een neutraal woord, al wordt het in de omgangstaal meestal in positieve zin gebruikt.

In financiële kringen (en hier spreekt immers een minister van Financiën) is "waardering" echter altijd strikt neutraal. Bij voorbeeld: "De scherpe daling van de Ahold-aandelen drukt de dramatische val in de waardering van het fonds uit." Ik noem maar wat. Het kan dus heel goed zijn, dat Zalm de term "takkewijf" eigenlijk nog te positief vindt.

Het zou me niets verwonderen, als dat zo was. Want de andere twee argumenten ("de verstandhoudingen in de VVD" en "niet passend bij het ambt van minister") zijn van puur formele en procedurele orde. Je zou het zo kunnen vertalen: "Als het in de VVD niet zo'n verdomde bende was, zodat je er op eieren moet lopen en als ik (Zalm) geen minister was, nou, dan had ik je nog wel een ander poepie laten ruiken!"

Trouwens, hoort het in de nieuwste spelling niet "takkenwijf" te zijn? Nu we er zo op staan, dat onze nieuwe landgenoten korrekt Nederlands spreken, is deze vraag, zeker waar het Verdonk betreft, op haar plaats.
Gelukkig blijkt, dat er in dit opzicht door Zalm niets miszegd is. Ewoud Sanders, in zijn taalrubriek in de NRC ("Woordhoek"), schreef op 6 november 2003:

Takkewijf Laatste vraag: vanwaar dat takke- in takkewijf?

Antwoord: takke doet hier dienst als versterkend voorvoegsel. Wijf kan al als scheldwoord worden gebruikt, maar takkewijf is nog een graadje erger. Van Dale zegt over dit voorvoegsel: ,,(als eerste lid in samengestelde zn. met ongunstige betekenis) ter aanduiding dat het in het tweede lid genoemde hoogst vervelend, onaangenaam is. Synoniem: kanker-, klere-, klote-, pest-, pokke-, rot-, snert-, tering-, tyfus-’’.

Takkewijf zal zijn gevormd naar het voorbeeld van takkelijer. Hierin is de oorspronkelijke betekenis van takke- duidelijker, want het komt van het Franse attaque ‘aanval, beroerte’. Een takkelijer was dus iemand die een beroerte had gehad. We komen takke- in verschillende samenstellingen tegen (takkemens, takkeweer enzovoorts) en daarnaast in diverse verwensingen, zoals daar zijn:

• krijg de takke
• krijg de takke en de beris
• krijg de touwtakke(n)
• krijg de touw-takke(n)-tering, dan kun je je uit laten rafelen, en het humorische:
• je kunt de takke krijgen, de blaadjes komen er vanzelf aan

Sanders meent dus, dat "takke" van het Franse "attaque" komt.
Nu het dus niet "takken" (van bomen of struiken) betreft, is de "n" niet nodig.

Er is overigens ook een andere veronderstelling gangbaar. "Takke" zou in dat geval afkomstig zijn van het o.a. in Suriname gebezigde "takkie-takkie" voor de volkstaal, het Sranantongo. "Takkie-takkie" is afgeleid van het Engelse "talkie-talkie" en verwijst naar overmatig en luidruchtig kwebbelen. Het wordt dan ook alleen van vrouwen gezegd.

Het Gebaar van de Week in de scheldwoordenverzameling van Vitaal.denhaag.org zegt hierover het volgende:

Takkewijf !!!

Het gebaar voor deze populaire aanduiding voor een kijfzieke vrouw bestaat uit twee delen. Je begint met je handen twee snavels te maken die beurtelings in een hoog tempo open en dicht gaan (kwek-kwek-kwek!). Vervolgens maak je met één hand het gebaar voor vrouw. Dit in combinatie met een verachtelijk gezicht geeft het gebaar een plattere betekenis [...]

En zo ziet u maar weer, hoe rijk de Nederlandse cultuur is. En hoe integratie-bereid! "Takke" komt dus uit het Frans of het Surinaams-Creools. Maar het is zó ingeburgerd, dat het een "emotionele" minister, ondanks de waardigheid van diens ambt, spontaan ontvalt.

De multiculturaliteit van de Nederlandse "dominerende" (Wilders) cultuur kruipt, waar zij niet gaan kan!

Kruispost met In Europa Thuis.

Een aanloop nemen

Terug van vakantie, in België en op Kreta.
Anderhalve week alleen in Brussel, om werkjes in huis te doen en de rekwisieten voor het seiroen 2006/07 zoveel mogelijk klaar te zetten: Afmaken verbouwingen, regelingen voor pensioenen en helen van breuken daarin, en ... aanspannen van websites en blogs!
Poes Chemi (spreek uit: "Sjimmi", heet eigenlijk "Simplex", naar zijn oom "Complex") geniet van een exclusieve relatie met zijn favoriete leverancier van proviand. Om niets te missen, waakt hij tussen scherm en klavier.
Op het scherm, de blog van Judith van Praag ("Hope Filled Jars") uit Seattle, USA. Ga kijken, is de moeite waard!

In 't Verdonkhoekje: "Gevaarlijk mens", vindt Ayaan nu

Kijk. Daar is Ayaan Hirsi Ali weer!
We vroegen ons al af, waar ze bleef. Van haar nieuwe baas, de directeur van het American Enterprise Institute (AEI), de neoconservatieve denktank in Washington, mag ze rustig al haar anti-Islam uitspraken doen, vertelde ze laatst, "mits het wel goed is onderbouwd".
En toen werd het wekenlang stil rond de Maagd van Den Haag.
Misschien iets mis met de onderbouwing, toch?
Te kort door de bocht, het geplande boekwerkje waarin de Profeet Mohammed in gesprek zou worden gebracht met Verlichtingshelden, zoals Burke? Te short, die "shortcut" to Enlightenment?
Bij het AEI zijn ze niet vies van wat demagogie. Het wekelijkse propagandablad (The Weekly Standard) van de neoconservatieve secte zit op de 11e verdieping van hetzelfde gebouw. Maar he moet het niet te dol maken: Burke was bij voorbeeld eigenlijk een reactie op de Verlichting. Dat hebben ze in Nederland bij de Burke-Stichting nog steeds niet door, maar in Amerika weten zelfs de neoCons dat.
Zoiets moet er aan de hand zijn geweest, denk ik.

"Dan maar een shortcut to Rita", moet Ayaan hebben gedacht, toen ze de Nederlandse televisie weer eens over de vloer kreeg:

Bron: BELGA, 19/8/2006, update met delen ANP-bericht van dezelfde datum, in oranje

Ayaan Hirsi Ali noemt Rita Verdonck "gevaarlijk"
Voormalig Nederlands parlementslid Ayaan Hirsi Ali haalt zwaar uit naar minister van Vreemdelingenzaken en Integratie Rita Verdonk. In de Nova-televisiedocumentaire "De Gelukzoeker" die volgende week zaterdag wordt uitgezonden, waarschuwt Hirsi Ali voor het "gevaar" dat Verdonk in haar ogen vormt.
"Ze is enorm populair, maar heeft geen partijprogramma. De geschiedenis wijst uit dat het gevaarlijk is als men zoveel macht krijgt", aldus het voormalig Kamerlid. De relatie tussen de twee vrouwen is behoorlijk vertroebeld. In juni ontstond er in Nederland commotie rond de manier waarop Hirsi Ali de Nederlandse nationaliteit had verkregen. Minister van Vreemdelingenzaken Verdonk ontnam daarop eerst haar paspoort, maar kwam nadien op die beslissing terug onder druk van het parlement.

Kort nadat Hirsi Ali haar paspoort weer terug kreeg, ontving ze een telefoontje van Verdonk. "Ik was verbaasd en kreeg kippenvel.

Dit was het laatste wat ik had verwacht. Rita nodigde me uit voor een glas wijn en wilde er nog eens rustig over praten. Ze vertelde me dat ze alles recht ging zetten wat krom was in Nederland."

Uiteindelijk viel de regering Balkenende over het aanblijven van Verdonk als minister.

Rutte
Partijleider van de VVD Mark Rutte neemt het in een reactie op voor Verdonk. "Dit komt op mij over als rancuneuze uitspraken, die echter elke grond missen". (kva) (Belga/AG 19:10)
Rita Verdonk heeft mijn volledige vertrouwen. Zij is een uitstekende minister op een van de moeilijkste ministeries."

Rutte verblijft momenteel in de Verenigde Staten, in New York, maar van enig contact met Hirsi Ali is geen sprake geweest, aldus zijn woordvoerder. Minister Verdonk "is blij met de reactie van Mark Rutte", liet haar woordvoerder zaterdag weten. (ANP)

Ik vrees dat de dames zullen weigeren om elkaar een hand te geven, als ze elkander ooit nog eens tegenkomen.

Bloedbruiloft in Kanaa

Het Nieuwe Testament verhaalt van de Bruiloft in Kanaa, waar Jezus, iets minder dan 2.000 jaar geleden, water in wijn veranderde, om het feest te doen slagen.
Heden greep een nieuw wonder plaats. De Israelische Luchtmacht veranderde wijn in bloed. Een omgekeerde transsubstantiatie.

Radiostilte - Gaza

Weinig mensen denken nog aan de nog steeds voortgaande Israëlische invasie van de Gazastrook en het optreden van Israëlische veiligheidstroepen op de West bank. Begrijpelijk. Iedereen is gefixeerd op wat er in Libanon gebeurt, vraagt zich af wat nu weer de Amerikaanse bedoelingen zouden kunnen zijn.Maar dagelijks worden er in de Gazastrook mensen gedood gearresteerd gewond, duurt de afsluiting voor levensmiddelen en medicijnen voort. (Zie Ha’aretz van 30/7: “97 Fatalities in the Gaza Strip, but all eyes are on Lebanon”)

Stel je voor, wat een verontwaardiging (gezien de –betrekkelijk- futiele aanleiding) in de wereld hierover zou zijn geweest, als de invallen in Libanon er niet waren?

Eén van de mogelijke verklaringen voor de volstrekt ongebruikelijke uitstalling van incompetentie en grofheid van Israël in Libanon op dit moment, zou kunnen zijn, dat het op een geschikt moment de aandacht afleidt van wat de Palestijnen wordt aangedaan.

Muslims of Europe Conference in Istanbul: Een redelijke stem die niet werd gehoord.

In Nederland bestaat een heel sympatieke Moslim-jongeren blog, die "Wij Blijven Hier" heet. Ze omschrijven zichzelf zo:

Altijd al willen weten wat Moslims uitspoken in het dagelijks leven? Wijblijvenhier.nl geeft je de kans je eigen conclusies te trekken, via verhalen van onze bloggers.

En dat is precies wat ze zijn. Elke dag wel een verhaal. De sfeer is een beetje die van de blijde EO-jongeren*): positief, vast in het geloof, maar open voor iedereen.
Met bewonderenswaardig geduld worden de vaste Islam-bashers die commentaar komen leveren, niet alleen toegelaten, maar rustig beantwoord.
Het sympatiekst is, (althans, het ontroert mij, oude leraar en jeugdleider), de rust en de zelfverzekerdheid, waarmee de auteurs zich baseren op hun persoonlijke maatschappelijke-, sociale-, economische- en culturele successen, die, dat beseffen ze, maken, dat "Wij blijven hier!" geen wanhoopskreet is, maar de vaststelling van een onomkeerbaar feit.

Op 12 juli schrijft Umar Mirza (foto) over een Europese Islam-Conferentie die op 1 en 2 juli in Istanbul (ligt in Europa!) gehouden is. Aanwezig waren vooraanstaande Islamitische geleerden en intellectuelen, die de Europese Islam goed kennen. Onder hen ook Tariq Ramadan (Genève), wiens bedoelingen vaak worden gewantrouwd (Zie post in BigBerta im Netz en mijn voorlopige antwoord in "In Europa Zuhause" ).
De opgestelde verklaring logenstraft mijns inziens alle wantrouwen. Het is een verstandig en evenwichtig stuk. Geen slachtofferrol. Het wijst een positieve weg.

- Persoonlijk ben ik helemaal niet religieus. Maar religie, in wat voor vorm ook, zal voorlopig nog wel even blijven bestaan. In een demokratie willen mensen van verschillende religies samenleven, ook met niet-gelovigen: agnosten zoals ik, of zelfs antigodsdienstigen. De staat is daarom religieus-neutraal.
Dat betekent niet, zoals de moderne anti-islam-intellectuelen steeds roepen, dat de scheiding tussen kerk en staat zou betekenen, dat de staat de nieren van zijn onderdanen zou moeten proeven, of misschien in sommige van hun teksten dingen staan, die niet (meer) overeenkomen met wat nu wet en gebruik is. Het gaat immers om een scheiding tussen kerk en staat. De kerk, de moskee, de religieuze organisatie staat los van de staat, maar valt voor 100% onder de wetten. Wat dus wel mag en moet worden bewaakt, is de praktijk, zijn de actuele doelstellingen en regels van de kerk-achtige organisaties.
Net zo goed als de staat er niet is, om gelovigen af te rekenen op wat er allemaal aan discriminerends en xenofoobs staat in het Oude Testament, zelfs niet de soorten gelovigen, die zoals de Christelijk Gereformeerden, beweren alles letterlijk te aanvaarden wat in die teksten staat ("De Slang heeft waarlijk gesproken"!), net zo min geldt dat voor de Europese Moslims van de 21ste eeuw.
Daarom kan ik het deze keer hartelijk eens zijn, (je gelooft het niet, maar wonderen zijn de wereld niet uit!), met minister Piet-Hein Donner van justitie en lid van het CDA**). Bij de aanbieding van een boek ("Democratie heeft religie nodig" - ben ik het natuurlijk op zich niet mee eens), door o.a. Gabriel van den Brink, sprak hij een behartigenswaardige rede uit, die in de NRC helaas wat schuilging achter een flauwe Warhol-persiflage van de vaste cartoonist. Strekking: De staat kan niet ontkennen, dat religie een rol speelt bij het handelen, het kiezen en het denken van zijn burgers. Er bestaat een "grijze zone" die ligt tussen wat duidelijk onwettig is en bestreden moet worden (terrorisme), op het gebied van kerkelijke en sectarische organisaties, aan de ene kant, en "mainstream" religie-beoefening, die geen interventie of waakzaamheid vereist.
Binnen die "grijze zone" gaat het niet om bekeringsintenties of -strategieën. Elke religie heeft die. Het is haar goed recht om te geloven, dat men alleen via haar leerstellingen zalig kan worden. Maar het gaat om methoden die worden ontwikkeld, om mensen eventueel te dwingen, om ofwel zich te bekeren, ofwel, als ze tot de religie behoren, ervan te weerhouden zich daarvan af te keren.
Een nuchter en afgewogen standpunt. Ook voor Moslims geldt vrijheid van meningsuiting, tenzij die agressief en beledigend wordt.

Maar terug naar het opmerkelijke initiatief van de Muslim Conference. Het is helaas geen toeval, dat aan de conferentie en haar verklaring in de media vrijwel geen aandacht is besteed. Moslims die niet controversieel zijn, hebben geen nieuwswaarde. Keren Moslims zich, zoals hier gebeurt, nu eens keihard tegen elke vorm van terrorisme en geestesdwang, iets waarom altijd weer wordt geroepen, dan is dat geen nieuws.

Daarom hieronder het integrale verhaal van "Wij Blijven Hier".
Zegt het voort...

Muslims of Europe Conference

Challenges and Opportunities

Dat is de conferentie die onlangs (1 en 2 juli) is gehouden in Istanbul. Hier waren bijna 200 intellectuelen, academici, vertegenwoordigers van regeringen en Islamitische geleerden uit meer dan 30 landen bijeen gekomen, allen met een Islamitisch achtergrond.

De focus bij deze conferentie lag bij de actuele onderwerpen waar de Islamitische gemeenschap veel mee te maken krijgen, bijv: burgerschap, identiteit, het geloof en zijn publieke rol, het tegengaan van extremisme en dit allemaal specifiek toegepast in de Europese situatie.

Er waren vele bekende namen aanwezig, zoals: Shaykh Yusuf al-Qardawi, Shaykh Hamza Yusuf, Prof. Tariq Ramadan, Amr Khalid, Yusuf Islam, Sami Yusuf en mijn favoriet Shayk-ul-Islam Prof Dr. Muhammad Tahir-ul-Qadri.

Er is tijdens deze conferentie een declaratie opgesteld, die begint met met een quote uit de Quran:

In the Name of God, the Compassionate, the Merciful.

“O mankind! Behold, We have created you from a male and a female, and have made you into nations and tribes, so that you might come to know one another. Verily, the noblest of you in the sight of God is the most pious among you.. Behold, God is All-Knowing, All-Aware.” (Al-Hujurat, 49:13).

Er wordt sterk gehamerd op het feit dat moslims in Europa zich als Europeanen moeten gaan zien, omdat ze hier een geschiedenis hebben en een toekomst. Met name moslims in Europa worden aangespoord om ervoor te zorgen dat het geluid van de vredige meerderheid de onvredige minderheid overstemt.

"We recognise that European societies value openness, inclusiveness and democracy. European Muslims have a great opportunity to flourish as citizens in a pluralistic environment benefiting from access to education, prosperity and development. As citizens Muslims are obliged by Islamic law to obey the legislation of their countries particularly when they enjoy freedom of worship and benefit from social justice. As loyal citizens they are obliged to defend their countries against aggressors."

"The declaration also calls on European Muslims to ensure that the voice of the peaceful majority overcomes the tiny minority seeking to promote distorted misinterpretations of Islam and strongly condemns terrorism in all its forms."

"Terrorism has no religion; it is a social and criminal phenomenon caused by various reasons. Islam is based on plurality rather than individuality; it demands harmonization and integration."

(Shaykh-ul-Islam Prof. Dr. Muhammad Tahir-ul-Qadri)

Verder wordt er gewezen op de verantwoordelijkheid van moslims in de samenleving...

“Behold, God enjoins justice, and the doing of good, and generosity towards one's fellow-men” (Al-Nahl, 16:90).

... hoe mensen een deel van het geheel te laten voelen en hoe tot een dialoog te komen...

"This should be done through measures such as education, to encourage greater mutual knowledge and understanding, as well as social programmes to tackle socio-economic disadvantage. We applaud those European governments who have taken active measures to stem racism and who have legislated against overt and institutionalised forms of discrimination against minorities. We also acknowledge that the media has a role in ensuring accurate and responsible coverage."

... expliciet veroordelen van alle vormen van terrorisme...

"Terrorism in all its forms is an affront to our humanity. Under no circumstances does Islam permit terrorism and the killing of civilians. Terrorism is in direct contravention to the principles of Islam and the vast majority of Muslims remain faithful to these teachings."

"The Holy Qur'an clearly declares that killing an innocent person is tantamount to killing all of mankind and likewise saving a single life is as if one had saved the life of all mankind ( Al-Mai'dah, 5:32 ). "

Het hele gebeuren werd afgesloten met een lofzang door de welbekende Sami Yusuf.

Erg jammer dat de media hierzo het continu heeft over de passieve houding van de Islamitische wereld, het terughoudend en niet expliciet reageren op afkeurenswaardige gebeurtenissen, het niet willen accepteren van democratie, het niet willen integreren, etc... En nu er (wederom) zoiets wordt georganiseerd met nu de belangrijkste Islamitische geleerden ter wereld, heeft niemand er oren naar.

De conferentie was in ieder geval wederom een grote stap richting een gestructureerd dialoog met een zeer respectabele vertegenwoordiging van de Islamitische gemeenschap.

De declaratie is hier na te lezen en het werkplan hier.

- Tot zover het artikel van Umar Mirza bij "Wij Blijven Hier".

*) Het was opmerkelijk, met hoeveel sympathie en herkenning een delegatie van 2 "Wij-Blijven)Hierders" de massale jaarlijkse christelijke jongerendag in het Gelredome (Arnhem) bezochten...

**) Pikant ook, dat Donner's opvatting lijnrecht staat tegenover die van de CDA-fractie in de Tweede Kamer. Die is actief bezig met een anti-moslim beleid.

Uruzgan: Kroniek van een aangekondigde ramp

De Technorati-chart die deze blog sinds een week opent, toont geen grote opwinding onder de bloggers over de afwendbare ramp die de militaire Uruzgan-missie van de Nederlandse regering aan het worden is.

En dat

• ondanks de waarschuwingen van oud-bewindslieden in De Volkskrant van vorige week zaterdag (zie: Uruzgan-missie: Onverantwoord hier in DLL),
  
• ondanks het wegvallen van Afghaans wegvervoer van Kandahar naar "Kamp Holland", doordat plaatselijke expediteurs met succes worden bedreigd door opstandelingen (heel veel zwaar materiaal moet nog worden vervoerd van Kandahar naar Tarin Kowt, een afstand van tientallen kilometers over slechte wegen, waar om elke hoek een hinderlaag of een op afstand bediend explosief kan opduiken: een situatie die, jawel, aan het isolement van Srebrenica doet denken...),
  
• ondanks de wezenlijk veranderde rol van de troepen, die arriveren midden in een intimidatie-actie tegen plaatselijke guerrilla's ("taliban" genoemd, maar in werkelijkheid gewoon clans, maffioos of niet, die elk hun gebiedje, hun invloed en hun opiumhandel met hand en tand verdedigen, zoals ze dat ook met succes tegen de Russen hebben gedaan),
• ondanks de brutale en cynische opmerkingen van minister Henk Kamp (zie: De Tik van Kamp, hier in DLL).

De kop van de 'Blieb' blog over de Nederlandse Afghanistan-missie (zie hieronder). Vooral interessant, vanwege het zuiltje met "Kamp Holland". Daarover zei kolonel Morsink, dat met opzet is gekozen voor "Kamp" en niet voor "Camp", om minister Kamp een pleziertje te doen. Ook hiertegen is een protest op zijn plaats: de militairen wagen daar niet hun leven voor de heer Henk Kamp, aanhanger van Verdonk, maar ze zijn daar op een VN-missie, uitgevoerd door de NATO, en de heer Kamp is net zo relevant als de heer Pechtold of de heer Bot: overmorgen kan hun kabinet gevallen zijn en dan is meneer Kamp weer gewoon inwoner van de Achterhoek.

Laten we het nog maar eens herhalen: Op het ogenblik voeren dagelijks Nederlandse Apache AH-64 gunships, bewapend met 30 mm snelvuurkanonnen, onder Amerikaans bevel, intimidatie-acties (je kan het ook terreur-acties noemen) uit op de Afghaanse burgerbevolking in Uruzgan. Naïeve berichtjes geven daar kond van: Weer "tientallen" "Talibans" gedood. (Zie: Coalition of the Killing hier in DLL). We weten niet precies hoeveel, maar de Nederlandse helicopterbemanningen zijn ongedeerd.
Hoe gaat dat? Een (Amerikaans-Nederlandse) "verkenningsmissie" denkt dat het in het dorp dat ze naderen, niet helemaal pluis is. Luchtsteun wordt aangevraagd. En dan komen F16s en Apaches prijsschieten.
Een betere manier om een all-out volksopstand uit te lokken, kan ik niet bedenken.
Afghaanse ministers, tot Karzai zelf aan toe, protesteren tegen deze manier van doen.
Kamp zegt: "We nemen dit serieus." En vervolgens valt er een grote stilte.
Het wordt echt tijd, dat er wat meer gebeurt in Den Haag en omstreken.

• Het parlement, dat op 2 februari 2006 de toezegging kreeg, dat de Nederlandse ISAF-opbouw-missie strikt gescheiden zou zijn van de Amerikaanse operatie "Enduring Freedom", zou opheldering moeten vragen van het kabinet. Immers, de operatie "Mountain Thrust" die nu op de bovenbeschreven manier in Uruzgan wordt doorgevoerd vanuit (ISAF-) "Kamp Holland", is onderdeel van "Enduring Freedom". Een parlement, dat zich zó laat belazeren, is geen knip voor zijn neus waard!
• Er zou een Uruzgan-watch moeten komen, die in real-time alle beschikbare informatie beschikbaar stelt, zonder zich iets aan te trekken van de geheimzinnig-doenerij rond deze missie en de evenmin van de beperkingen die de militairen de "embedded" journalisten opleggen. Er zijn in de Nederlandse pers al een behoorlijk aantal goed-geïnformeerde artikelen verschenen. In de internationale- (met name Amerikaanse- en Engelse kranten) verschint nog heel veel waaraan tot op heden geen aandacht wordt geschonken.

Een beginnetje van een Uruzgan-Watch is o.a. te vinden bij: "Missie Afghanistan" van "All Blieb.nl". Systematisch worden persberichten gelinkt (voor 14 juli zijn het er bij voorbeeld 8). Meest recente voorbeeld, gevonden bij technorati:

’Pakistan sleutel voor vrede Afghanistan’

By All Blieb in http://missieafghanistan.blieb... 11 hours ago

’Pakistan sleutel voor vrede Afghanistan’

| Politiek 12-07-2006/ BRUSSEL, woensdag - Echte, langdurige vrede in Afghanistan is onmogelijk zonder een effectieve terreurbestrijding in buurland Pakistan. • Minister Rangin Dadfar Spanta waarschuwt dat acties in provincies als Oeroezgan....

-----------------------------------------------------------

Het is de vurige wens van deze blogger, dat we in Den Haag nu even ophouden met ons blind te staren op de mislukte D66-operatie van het begin van dit jaar.

Instemmen met een opbouw-missie van het Nederlandse leger, betekent nog niet, dat je daarna de zaken maar op hun beloop laat, uit angst voor een "wobbly", een draaitol, te worden uitgemaakt.

De Britten hebben zojuist besloten, om 900 extra troepen naar de buurprovincie Helmand te sturen. Ze zullen daar in het najaar met 4.200 man zitten, meer troepen dan het UK op het ogenblik in Zuid-Irak heeft.

Het is de plicht van het parlement en van de Nederlandse publieke opinie, om het kabinet ter verantwoording te roepen over de veranderde inhoud van de Uruzgan-missie. Als een meerderheid vindt, dat de huidige aanpak (hit-and-run vanuit de lucht, Gaza-style 'targeted killings', enz.) aanvaardbaar is, dan dienen daaruit de consequenties te worden getrokken (meer troepen, aantrekken van bondgenoten, voorbereiden op een aanwezigheid van minstens tien jaar).